Μπορεί να είναι απίστευτα απελευθερωτική η συνειδητοποίηση ότι δεν χρειάζεται πάντα να ανταποκρίνεστε σε όλα όσα λένε οι άλλοι. Κάποιες φορές η καλύτερη απάντηση είναι η σιωπή συνοδευόμενη από ένα ευγενικό χαμόγελο, αφήνοντας το σχόλιο να «περάσει» έτσι.
Όταν κάποιος σας κάνει ένα κακόγουστο ή αγενές σχόλιο, μπαίνετε στον πειρασμό να θέλετε να απαντήσετε αμέσως σε αυτό. Ωστόσο, συχνά είναι καλύτερο να μην μιλάτε και να αγνοείτε τέτοιες συμπεριφορές.
Φυσικά, η πρακτική της σιωπής δεν είναι τόσο εύκολη. Έχουμε μια φυσική ώθηση να θέλουμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας όταν αισθανόμαστε προσωπική επίθεση ή όταν κάποιος λέει κάτι που μας προσβάλλει.
Αλλά τι γίνεται όταν αισθανόμαστε την ανάγκη να απαντήσουμε στους άλλους ανάλογα ή να μπούμε στην αντεπίθεση;
Συχνά καταλήγουμε να κλιμακώνουμε έναν καυγά, ντροπιάζοντας τους εαυτούς μας μπροστά στους άλλους, τρέχοντας έξω από το χώρο που βρισκόμαστε ή μένοντας μέχρι αργά ξύπνιοι επιπλήττοντάς μας για αυτά που είπαμε.
Εν τέλει, μία τέτοια αντίδραση απορροφά την ενέργειά μας και μας αποστραγγίζει. Μία μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Social and Personal Relationships βρήκε ότι όταν οι άνθρωποι επιλέγουν τη σιωπή ή «αγνοούν» εκείνους που είναι αγενείς ή ενοχλητικοί, διατηρούν τα ψυχικά και συναισθηματικά τους αποθέματα.
Μπορεί να είναι απίστευτα απελευθερωτική η συνειδητοποίηση ότι δεν χρειάζεται πάντα να ανταποκρίνεστε σε όλα όσα λένε οι άλλοι. Κάποιες φορές η καλύτερη απάντηση είναι η σιωπή συνοδευόμενη από ένα ευγενικό χαμόγελο, αφήνοντας το σχόλιο να «περάσει» έτσι.
Όταν ένα σχόλιο σας επηρεάζει εσωτερικά, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να απαντήσετε σε αυτό εξωτερικά. Και συχνά επιλέγοντας τη σιωπή μειώνετε την επίδραση του συναισθήματος πιο γρήγορα και δεν το τροφοδοτείτε μέσα από την ενέργειά σας.
Με αυτόν τον τρόπο, η σιωπή είναι ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία όταν πρόκειται για τη συναισθηματική νοημοσύνη.
Όταν βρισκόμαστε σε μια «θερμή» κατάσταση, τα συναισθήματά μας μπορούν συχνά να σφετεριστούν την ορθολογική σκέψη μας. Επομένως, είναι σημαντικό να προετοιμαστείτε ψυχικά ώστε να ενεργείτε με νέους τρόπους προτού αναδυθούν:
Δοκιμάστε αυτή την απλή οπτικοποίηση:
Φανταστείτε ένα σενάριο όπου κάποιος που δεν συμπαθείτε λέει κάτι που πραγματικά σας «σπάει» τα νεύρα (ειδικά μπροστά σε άλλους).
Νιώστε τα συναισθήματά σας να φουντώνουν. Νιώστε την επιθυμία να ανταποκριθείτε και να μπείτε στην αντεπίθεση με όση δύναμη έχετε.
Στη συνέχεια … φανταστείτε τον εαυτό σας να κάθεται σιωπηλός, περιμένοντας την εσωτερική αντίδραση να περάσει αφήνοντάς σας ανέγγιχτους.
Τώρα παρακολουθήστε τα συναισθήματά σας να αρχίζουν να υποχωρούν και τη στιγμή έντασης να περνά …
Αυτό είναι ένα παράδειγμα ελέγχου της παρόρμησης.
Μια γρήγορη απεικόνιση, όπως αυτή που προαναφέρθηκε, μπορεί να σας βοηθήσει να εφαρμόσετε αποτελεσματικά τη σιωπή και την υπομονή σας σε πραγματικές αλληλεπιδράσεις σας και να μειώσετε την επιθυμία σας να απαντάτε πάντα στους άλλους.
Λάβετε υπόψη σας ότι η «σιωπή» ως εξατομικευμένη απάντηση σε κάτι που λέει κάποιος είναι διαφορετική από τη σιωπηρή μεταχείριση, η οποία συχνά είναι μια μακρόχρονη απόσυρση της προσοχής σας προκειμένου να προσπαθήσετε να τιμωρήσετε κάποιον ή να τον χειραγωγήσετε (όπως σκοπίμως να μην απαντάτε στις τηλεφωνικές κλήσεις του για μια εβδομάδα ή αγνοώντας τον/τη σύντροφό σας επειδή έχετε θυμώσει για κάτι).
Η σιωπή είναι μια ώριμη απάντηση σε ένα σχόλιο στο οποίο δεν αξίζει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή, αλλά η «σιωπηρή μεταχείριση» είναι συχνά ένα ανώριμο μοτίβο συμπεριφοράς με στόχο να εκβιάσει ή να βλάψει τους άλλους. Είναι σημαντικό να κατανοήσετε τη διαφορά εάν θέλετε να ασκείτε τη σιωπή με υγιείς και παραγωγικούς τρόπους.
Κάτι τελευταίο: θεωρήστε ότι οι άνθρωποι που αντιπαθούμε περισσότερο μπορεί συχνά να είναι οι μεγαλύτεροι δάσκαλοί μας για την εξάσκηση της «σιωπής» ώστε να είμαστε πιο υπομονετικοί και ανεκτικοί απέναντι στους άλλους.
Όσους θεωρούμε ιδιαίτερα ενοχλητικούς αποτελούν τις πιο δύσκολες προκλήσεις και τα τεστ που πρέπει να περάσουμε για να μάθουμε πότε χρειάζεται να σιωπήσουμε, το οποίο μπορεί να αποβεί ένα ιδιαίτερα χάρισμα για εμάς κάνοντάς μας καλύτερους ανθρώπους. Ο Δαλάι Λάμα αναφέρεται σε αυτό ως το «δώρο του εχθρού».
Συνολικά, μην υποτιμάτε ποτέ τη δύναμη της σιωπής. Είναι ένα σημαντικό εργαλείο επικοινωνίας και κοινωνικών δεξιοτήτων που μπορεί να βελτιώσει τόσο τις καθημερινές σας σχέσεις όσο και τη συνολική ψυχική υγεία και ευημερία σας.
Πηγή: theemotionmachine.com
Έρευνα: When silence is golden: Ostracism as resource conservation during aversive interactions
Απόδοση-Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
