Ίσως να μην ξέρεις πώς να αναλάβεις την ευθύνη της φροντίδας του εσωτερικού σου παιδιού, δεν σ’ το έμαθε ποτέ κανείς, αλλά είναι αναγκαίο και σωτήριο και θα αποτελέσει διαβατήριο πρόληψης και θεραπείας πολλών προβλημάτων σου.
Ξυπνάς κουρασμένη… άδεια…
Άλλη μια μέρα με ευθύνες, υποχρεώσεις, υπερφορτωμένο πρόγραμμα και αναρωτιέσαι ασφυκτιώντας πώς θα τα προλάβεις όλα. Τεράστιος ο κατάλογος με αυτά που έχεις στο μυαλό σου, τα «πρέπει» σε κατακλύζουν. Από πού θα αντλήσεις ενέργεια και όρεξη; Ή μόνο θα δίνεις και θα προσπαθείς; Ποιος σε εκπαίδευσε και σε μεταμόρφωσε σε μια καλοκουρδισμένη μηχανή που τρέχει, ξεχνώντας τις δικές της ανάγκες και θέλω;
Ποιες ανάγκες; Πολύ συχνά ούτε που τολμάς να τις ανακαλύψεις και ακόμα πιο δύσκολο να τις ικανοποιήσεις! Έτσι ήταν και η μαμά σου και ο μπαμπάς σου… «πάντα για τους άλλους…» και έγινες «καθ’ εικόνα και ομοίωσή τους». Πάντα εξουθενωμένοι από τις υποχρεώσεις και τα τρεχάματα. Άλλωστε, σαν παιδί που ήσουν, κανείς δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί μαζί σου ουσιαστικά, κανείς δεν σε είδε και δεν σε άκουσε με την καρδιά του και όλο του το είναι.
Ποιος ήταν εκεί για σένα, για να ασχοληθεί με τις πραγματικές σου ανάγκες;
Είχες ανάγκη αρχικά να σε δουν, να αναγνωρίσουν ποια πραγματικά είσαι, με όλες σου τις ποιότητες, τις δυνατότητες, τα χαρίσματα. Έπειτα να σε αφουγκραστούν με ευαισθησία και να σε υποστηρίξουν στα δύσκολα. Να σε επιβεβαιώσουν για αυτά που κατάφερες και να σε αποδέχονται χωρίς όρους! Να «καθρεπτίζουν» πόσο όμορφη, ικανή, εργατική, ευαίσθητη ήσουν ως παιδί.
Να σε αφήνουν ελεύθερη να παίζεις με τα άλλα παιδιά ή μαζί τους, να μη σε περιορίζουν, να μη σε καταπιέζουν. Να σε φροντίζουν με τρυφερότητα, να σ’ αγκαλιάζουν, να σε χαϊδεύουν, να σε κανακεύουν. Και κυρίως να σε παίρνουν αγκαλιά όταν ζορίζεσαι, να κατανοούν και να συμπονούν τον πόνο, την αδικία και το παράπονο που νιώθεις και έτσι να τα απαλύνουν.
Αντί για όλα τα παραπάνω, ένιωθες ακόμα πιο μόνη, πιο άδεια και πιο ανεπαρκής μέσα στην ίδια σου την οικογένεια, αφού δεν ήταν κανείς εκεί να σου προσφέρει αυτά που χρειαζόσουν. Δυστυχώς, όπως το παρελθόν, επαναλαμβάνεσαι, και τώρα που μεγάλωσες νιώθεις τα ίδια: μοναξιά, με μειωμένα τα αποθέματα ενέργειάς σου, χωρίς να νοιάζεται κανείς για σένα. Το παιδί μέσα σου συνεχίζει να νιώθει αφρόντιστο και μόνο.
Όλες αυτές οι ανικανοποίητες παιδικές σου ανάγκες εκφράζονται στην ενήλικη ζωή σου, με κενά, θλίψη, θυμό, έλλειψη ικανοποίησης, άγχος ή σωματικά συμπτώματα που αντιμετωπίζεις.
Όλες αυτές οι παιδικές ελλείψεις μέσα σου μπορεί ακόμη να μεταφράζονται στην τωρινή σου ζωή με υπερβολικό νοικοκυριό ή εργασιομανία ή τελειομανία ή διάφορους ψυχαναγκασμούς! Ή ακόμη να προσπαθείς ασυνείδητα να κουκουλώσεις τα δυσάρεστα συναισθήματα και τις ματαιώσεις του εσωτερικού σου παιδιού με εθισμούς, όπως πολύ φαγητό, τσιγάρο, αλκοόλ, υπερβολικό ίντερνετ, τηλεόραση κ.λπ. Μπορεί ακόμη να δημιουργείς ασθένειες, στην ασυνείδητη προσπάθεια να ασχοληθούν μαζί σου και να σε φροντίσουν ή να τους χειριστείς, μπαίνοντας διαρκώς στον ρόλο της άρρωστης και της ανήμπορης!
Και τώρα που είσαι «α-σθενής», είσαι εσύ η αδύναμη που έχει ανάγκη τους άλλους! Εσύ που πάντα ήσουν δυνατή και πολύ «φροντιστική» για εκείνους. Έγινε ανατροπή τώρα και έχεις την ανάγκη να πάρεις εσύ φροντίδα.
Όλο αυτό τον χρόνο που μπαινόβγαινα στα αντικαρκινικά νοσοκομεία παρατήρησα ότι όλες οι γυναίκες με καρκίνο μαστού που γνώρισα είχαν κάτι κοινό: Ήταν δοτικές σε υπερβολικό βαθμό και η προτεραιότητά τους ήταν οι άλλοι. Τελευταίος ερχόταν ο εαυτός τους. Σαν να έβγαζαν το βυζί και να τάιζαν όσο μπορούσαν περισσότερους, ξεχνώντας να θρέψουν τον εαυτό τους, όπως δεν τις φρόντιζαν και οι γονείς τους !
Μήπως ήρθε η ώρα να μεγαλώσεις, να ωριμάσεις και να πάρεις μια τρυφερή και μεγάλη αγκαλιά τον εαυτό σου, να αφουγκραστείς τις ανάγκες σου, γιατί κανείς άλλος δεν θα το κάνει εκτός από εσένα; Να φροντίσεις και να δώσεις στον εαυτό σου ό,τι χρειάζεται για να γεμίσεις τις μπαταρίες σου και να θεραπεύσεις τα σπασμένα σου φτερά, ανασύροντας όλο το κρυμμένο δυναμικό σου; Αν δεν ασχοληθείς εσύ με την ικανοποίηση των αναγκών του εσωτερικού σου παιδιού, αυτό θα σε σαμποτάρει στην προσωπική και την επαγγελματική σου ζωή, νιώθοντας ανικανοποίητο, ανεπαρκές, κουρασμένο και μόνο. Πιθανότατα θα έχεις θέματα στη σωματική και ψυχική σου υγεία.
Ίσως να μην ξέρεις πώς να αναλάβεις την ευθύνη της φροντίδας του εσωτερικού σου παιδιού, δεν σ’ το έμαθε ποτέ κανείς, αλλά είναι αναγκαίο και σωτήριο και θα αποτελέσει διαβατήριο πρόληψης και θεραπείας πολλών προβλημάτων σου. Θα μάθεις να Σε ακούς, να Σε σέβεσαι, να Σε προστατεύεις, να αναπνέεις, να βάζεις όρια σε σένα, στους γύρω σου και σε ό,τι σε ταλαιπωρεί. Θα μάθεις να Σε συγχωρείς, να Σε συμπονάς, να Σε κανακεύεις, να Σου κάνεις τα χατίρια, να Σε αγαπάς άνευ όρων.
Αυτή είναι μια καινούργια γνώση για σένα, μια πρωτόγνωρη και μεγαλεπήβολη επιχείρηση αυταγάπης, που θα την κάνεις όμως βήμα βήμα. Θα βρεθεί στον δρόμο σου ό,τι είναι αναγκαίο για να θεραπεύσεις πληγές, ασθένειες, εθισμούς και δυσάρεστα συναισθήματα που σε ταλαιπωρούν και η διαδικασία θα σε οδηγήσει να ανθίσεις Εσύ και οι Σχέσεις σου!
Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο Ανθίζοντας της Διονυσίας Γιαννοπούλου, το οποίο κυκλοφορεί από την Key Books σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
