Σύμφωνα με έρευνα ψυχολόγων, οι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν δίπλα τους πολλά ή έμπιστα μέλη της οικογένειας τους, έχουν μειωμένες πιθανότητες να πεθάνουν γρηγορότερα.
Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που είχαν περισσότερα οικογενειακά μέλη στο δίκτυό τους, καθώς και τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που ήταν πιο κοντά με την οικογένειά τους, παρουσίαζαν υψηλότερα ποσοστά μακροζωίας, δήλωσε ο James Iveniuk, κύριος συγγραφέας της μελέτης. Παραδόξως, δεν παρατηρήθηκαν τέτοιες συνδέσεις για τον αριθμό ή την εγγύτητα προς τους φίλους.
Η θνησιμότητα του πρώτου σταδίου των ερωτηθέντων, οι οποίοι ήταν ηλικίας 57-85 ετών, εκτιμήθηκε στο δεύτερο στάδιο.
Στο πρώτο στάδιο ζητήθηκε από τους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας να φτιάξουν μια λίστα με μέχρι και πέντε από τα στενότερα και έμπιστα πρόσωπα τους, περιγράφοντας λεπτομερώς τη φύση της κάθε σχέσης και δείχνοντας πόσο κοντά ένιωθαν σε κάθε άτομο. Εξαιρουμένων των συζύγων, ο μέσος αριθμός των στενών προσώπων που αναφέρθηκαν ήταν 2.91 και οι περισσότεροι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας είχαν μεγάλη υποστήριξη από τις κοινωνικές επαφές τους, αναφέρουν οι ερευνητές.
Οι περισσότεροι από τους ερωτηθέντες ήταν παντρεμένοι, με καλή σωματική υγεία και ανέφεραν ότι δεν ήταν πολύ μοναχικοί, πρόσθεσαν οι ψυχολόγοι.
Οι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που ανέφεραν ότι αισθάνονται «πολύ κοντά» κατά μέσο όρο στα μη συζυγικά μέλη της οικογένειας, τα οποία αναφέρθηκαν ως από τα πλησιέστερα έμπιστα άτομά τους, είχαν περίπου 6% κίνδυνο θνησιμότητας μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Ο αριθμός αυτός συγκρίνεται με περίπου ένα ποσοστό 14% κίνδυνο θνησιμότητας μεταξύ εκείνων που ανέφεραν το αίσθημα ότι «δεν νιώθουν πολύ κοντά» στα μέλη της οικογένειας, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι οι ερωτηθέντες που ανέφεραν περισσότερα μη-συζυγικά μέλη της οικογένειας στο δίκτυό τους –χωρίς να έχει σημασία πόσο κοντά ήταν με εκείνα- είχαν λιγότερες πιθανότητες θανάτου, σε σύγκριση με αυτούς που ανέφεραν λιγότερα μέλη της οικογένειας.
«Ανεξάρτητα από το συναισθηματικό περιεχόμενο της σύνδεσης, η ύπαρξη μίας κοινωνικής σχέσης με ένα άλλο άτομο μπορεί να έχει οφέλη για τη μακροζωία», δήλωσαν οι ψυχολόγοι.
Ανέφεραν επίσης ότι ήταν έκπληξη το γεγονός ο κίνδυνος θανάτου για τους ηλικιωμένους ενήλικες μειώθηκε όταν αισθάνονταν πιο κοντά στα μέλη της οικογένειας τους και έχοντας περισσότερους συγγενείς ως έμπιστα πρόσωπα, αλλά κάτι τέτοιο δεν ίσχυε για τις σχέσεις με τους φίλους.
Επειδή μπορείτε να επιλέξετε τους φίλους σας, ίσως, ως εκ τούτου, αναμένουμε ότι οι σχέσεις με τους φίλους σας θα είναι πιο σημαντικές για τη θνησιμότητα, από τη στιγμή που θα μπορούσατε να είστε σε καλύτερη θέση να προσαρμόσετε το δίκτυο των φίλων σας για να καλύψετε συγκεκριμένες ανάγκες σας, είπαν οι ερευνητές.
Όμως αυτή η υπόθεση δεν υποστηρίζεται από τα δεδομένα: οι άνθρωποι που κατά κάποιο τρόπο δεν μπορείτε να επιλέξετε και οι οποίοι έχουν ελάχιστη δυνατότητα να επιλέξουν εσάς, φαίνεται να παρέχουν το μεγαλύτερο όφελος για τη μακροζωία.
Εκτός από τη σύγκριση των φιλιών με τις σχέσεις με τα μέλη της οικογένειας, η μελέτη εξέτασε τα χαρακτηριστικά των κοινωνικών δικτύων σε γενικές γραμμές και την σύνδεσή τους με τη θνησιμότητα.
Οι τέσσερις παράγοντες που συνδέονται πιο συστηματικά με τον κίνδυνο μειωμένης θνησιμότητας ήταν:
- Ο γάμος
- Ένα μεγαλύτερο μέγεθος ανθρώπινου δικτύου˙
- Μεγαλύτερη συμμετοχή σε κοινωνικές οργανώσεις
- Το αίσθημα ότι ο άνθρωπος βρίσκεται πιο κοντά με τα άτομα που εμπιστεύετε
Αυτοί οι τέσσερις παράγοντες ήταν σημαντικοί περίπου στον ίδιο βαθμό, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Οι παράγοντες που βρέθηκαν να είναι λιγότερο σημαντικοί, περιελάμβαναν το χρόνο παραμονής με τα έμπιστα άτομα, την πρόσβαση στην κοινωνική υποστήριξη και τα συναισθήματα της μοναξιάς.
Περιμέναμε τη συσχέτιση μεταξύ της συμμετοχής σε κοινωνικές οργανώσεις και τη θνησιμότητα να μειώνεται σημαντικά σε μέγεθος, από τη στιγμή που θα ελέγχαμε για άλλες πτυχές των κοινωνικών κόσμων των ανθρώπων, αλλά αυτό δεν συνέβη, δήλωσαν.
Περιέργως, ο γάμος βρέθηκε να έχει θετική επίδραση στη μακροζωία, ανεξάρτητα από την ποιότητα του γάμου.
Δεν παρατηρήσαμε καμία συσχέτιση μεταξύ των μετρήσεων στήριξης από τη σύζυγο και τη θνησιμότητα, υποδεικνύοντας ότι η παρουσία ενός συζυγικού δεσμού μπορεί να είναι πιο σημαντική για τη μακροζωία από ορισμένες πτυχές του ίδιου του δεσμού, συμπλήρωσαν.
Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία των οικογενειακών σχέσεων για τη μακροζωία.
Πηγαίνοντας πίσω σε πρώιμες κοινωνικές και ψυχολογικές θεωρίες, θα βρούμε πολλές αναφορές για την ιδιαίτερη σημασία που αποδίδουν οι άνθρωποι σε οικογενειακούς δεσμούς κάτι που οδηγεί τους ανθρώπους να μένουν κοντά και να υποστηρίζουντους ανθρώπους που δεν θα ήταν κατ’ ανάγκη άτομα που θα σχετίζονταν αν είχαν την επιλογή, ολοκλήρωσαν.
Πηγή: psychcentral.com
Απόδοση - Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
