Στον απόηχο της αναστάσιμης εβδομάδας, παραθέτω μία υπέροχη σκιαγράφηση του αποφασιστικού ρόλου των δύο γονέων.
Οι δύο κορυφαίοι ψυχίατροι, Καρλ Γιούνγκ και Ερικ Έρικσον, αναλύουν πώς η ποιότητα του γονεϊκού ρόλου, επηρεάζει τη δημιουργία της ανάλογης προσωπικότητας του παιδιού και άρα του αυριανού ενήλικα – καθώς, μαζί με κάποιο ποσοστό τύχης, ευθύνονται για το ποιοι είμαστε και πως λειτουργούμε.
Μας επιβεβαιώνουν ότι η Ανάσταση γίνεται! και είναι εφικτή – όχι τυχαία – σε κάθε σπιτικό, όταν υπάρχουν τα παρακάτω!
Για να κατανοήσουμε την προστατευτική ενέργεια των δύο γονέων, ας χρησιμοποιήσουμε την αναλογία της φωλιάς των πουλιών.
Η φωλιά των πουλιών αποτελείται από δύο μέρη:
Το έξω στρώμα είναι σκληρό, συμπαγές, δομημένο από πιο σκληρά υλικά, κομμάτια ξύλο, πετρούλες, λάσπη κλπ., που επιτρέπει στη φωλιά να αντέχει στις καιρικές συνθήκες, να είναι στερεή και ασφαλής.
Το εσωτερικό στρώμα είναι πιο μαλακό, φτιαγμένο από πούπουλα κι άλλα μαλακά υλικά. Είναι το μητρικό πλαίσιο.
Το έξω είναι ο πατέρας, το μέσα η μητέρα.
Ένα παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται μέσα στη μήτρα της μητέρας και εκεί προστατεύεται από τις απαιτήσεις και ιδιαιτερότητες του έξω κόσμου. Μετά τη γέννα, μέχρι να αυτονομηθεί το παιδί, χρειάζεται ακόμα την προστασία της μητέρας.
Εδώ έρχεται ο πατέρας ως εξισορροπιστής, μέσα από την καλή συζυγική σχέση, να βοηθήσει το παιδί να χαλαρώσει τους δεσμούς του με την μητέρα, να αναπτύξει την αυτοεκτίμησή του, την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και να προχωρήσει στην απαραίτητη αυτονόμηση από την μητέρα προκειμένου να έχει αντικειμενικότητα και να κατακτήσει πράγματα.
Ο πατέρας ενεργοποιεί στο γιο την ταυτότητα του είδους του, τον βοηθά να κατανοήσει τη σεξουαλικότητά του, τους κανόνες υγιεινής και το «πώς φέρονται οι άνδρες» ανάλογα με την ηλικία τους.
Η αρσενική αρχή είναι αυτή που βοηθά τον άνθρωπο να οριοθετείται, ακολουθώντας κανόνες και γευόμενος τις συνέπειες των πράξεών του.
Αυτή η αρσενική δύναμη επίσης, (animus), φέρει τη θηλυκή αρχή έξω στον κόσμο, για να εκφραστεί και να δημιουργήσει κλίμα κατανόησης, φροντίδας και ελπίδας, χτίζοντας ανθρώπινες σχέσεις.
Ο γάμος αυτών των δύο αρχών επιφέρει την ισορροπία και την αρμονία.
Εκ φύσεως, οι μαμάδες προστατεύουν και οι μπαμπάδες σπρώχνουν τα παιδιά στα όριά τους.
Ένα μόνο από τα δύο αυτά γονικά πρότυπα μπορεί να αποβεί επικίνδυνο, γιατί ο ένας γονιός θα παροτρύνει το παιδί να αναλάβει ρίσκα χωρίς συχνά να υπολογίσει τα επακόλουθα, ενώ ο άλλος τείνει να περιορίζει τις επιχειρήσεις του παιδιού, χωρίς αυτό να βοηθά έτσι το παιδί να γίνει θαρραλέο, να χτίσει αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό του.
Το υγιές είναι να μεγαλώνει το παιδί και με τις δύο αυτές προσεγγίσεις.
