Γιατροί και ψυχολόγοι θεωρούν πως είναι βοηθητικό για τους γονείς να συνειδητοποιήσουν πως «το βάρος κάποιου μέλους της οικογένειας αφορά όλη την οικογένεια», αφού τα παιδιά δεν λαμβάνουν μόνα τους αποφάσεις σχετικά με τη διατροφή και την άσκησή τους αλλά επηρεάζονται από το περιβάλλον τους.
Η παιδική παχυσαρκία έχει διπλασιαστεί στα παιδιά και τετραπλασιαστεί στους εφήβους τα τελευταία 30 χρόνια, με τα παιδιά να βομβαρδίζονται καθημερινά με εικόνες που αποτυπώνουν το πρότυπο του τέλειου σώματος από τη μια και αυτές που ενθαρρύνουν να καταναλώνουν όσα περισσότερα ζαχαρώδη προϊόντα μπορούν από την άλλη. Κι όλα αυτά σε έναν κόσμο όπου το ένα τρίτο υπέρβαρων ή παχύσαρκων παιδιών και εφήβων συνυπάρχει με εκατομμύρια παιδιών που υποσιτίζονται.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς λοιπόν σε αυτό προκειμένου να βοηθήσουν τα παιδιά τους να είναι υγιή απέναντι σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όπως αυτό της παχυσαρκίας και της εικόνας του σώματος;
Γιατροί και ψυχολόγοι θεωρούν πως είναι βοηθητικό για τους γονείς να συνειδητοποιήσουν πως «το βάρος κάποιου μέλους της οικογένειας αφορά όλη την οικογένεια», αφού τα παιδιά δεν λαμβάνουν μόνα τους αποφάσεις σχετικά με τη διατροφή και την άσκησή τους αλλά επηρεάζονται από το περιβάλλον τους.
Επιπλέον παρακινούνται οι γονείς να παρακολουθούν συγκεκριμένα δεδομένα για τα παιδιά τους αντί να στηρίζονται στις προσωπικές τους εντυπώσεις, όπως τον ΒΜΙ (Δείκτη Μάζας Σώματος) προκειμένου να διαπιστώσουν εάν το βάρος του παιδιού τους κυμαίνεται σε φυσιολογικά επίπεδα.
Στην προσχολική ηλικία, η δράση είναι σημαντικότερη από τη συζήτηση, έτσι με τον ίδιο τρόπο που οι γονείς προφυλάσσουν τα παιδιά τους από αιχμηρά αντικείμενα και κινδύνους μέσα στο σπίτι έτσι θα πρέπει να τα προστατεύουν και από επικίνδυνες, ανθυγιεινές τροφές. Από πολύ μικρή ηλικία, τα παιδιά αποκτούν τις συνήθειες των υπολοίπων μελών της οικογένειας.
Επομένως, πριν φτάσουν σε μια ηλικία όπου μπορούν να συζητήσουν για τις διατροφικές τους συνήθειες, είναι καλό να έχουν παρατηρήσει τις συνήθειες των γονέων: υγιεινή διατροφή, συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα φαγητού και όχι junk food.
Στη μέση σχολική ηλικία, ενώ τα παιδιά παρατηρούν σημαντικές αλλαγές στο σώμα τους ο κανόνας για το πώς μιλάει η οικογένεια για το σώμα σε αυτή την ευαίσθητη ηλικία είναι: «Δεν αφήνω κανέναν να σχολιάσει το σχήμα ή το μέγεθος του σώματος κανενός. Είμαστε όλοι διαφορετικοί και αναπτυσσόμαστε διαφορετικά». Οι γονείς όμως μπορούν να μάθουν στα παιδιά να διαχειρίζονται μόνοι τους θέματα που αφορούν την υγεία τους ρωτώντας τους για τις ανησυχίες τους για αυτήν ή για το εάν κάποιος από τους συμμαθητές τους, τους επικρίνει για την εικόνα του σώματός τους, σε μια προσπάθεια όλη η οικογένεια να συμμετέχει και να αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας που εγείρονται.
Όσο για τα λυκειόπαιδα, είναι καλό να ενημερώνονται όσον αφορά την υγεία τους, θυμίζει η Dr. Hassink, συμπεριλαμβανομένων συζητήσεων με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας για τον διαβήτη για παράδειγμα ή την υψηλή αρτηριακή πίεση ή για την εύρεση από κοινού επιλογών σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν σωστές συνήθειες και επιλογές – για παράδειγμα υγιεινά σνακς στη διατροφή τους ή άσκηση.
Σε κάθε περίπτωση, το να κατηγορήσουμε τα παιδιά ή να τα φορτώσουμε τα παιδιά με ενοχές δεν αποτελεί λύση. Η εκπαίδευση του παιδιού σε θέματα υγείας και διατροφής κι η ενεργός ανάμειξή του σε αυτήν βοηθά το παιδί να παραμένει υγιές.
Κι όσο σημαντικό είναι να μην καταθέτουμε τα όπλα αλλά να επαναπροσδιορίζουμε τους στόχους μας κάθε φορά άλλο τόσο σημαντική παραμένει η ενεργός συμμετοχή των γονέων στην προσπάθεια των παιδιών τους απευθύνοντάς τους το μήνυμα: «Όλοι προσπαθούμε. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά είμαστε μαζί σου σε αυτό».
Πηγή: time.com
Συγγραφέας: Carey Wallace
Απόδοση – Επιμέλεια: Στέλλα Κοσμά, MSc Συμβουλευτικής στην Ειδική Αγωγή, την Εκπαίδευση και την Υγεία
