«Το όνειρό μας να γίνουμε ανάδοχοι γονείς έγινε πραγματικότητα. Ο μικρός μας πρίγκιπας επιτέλους κοντά μας». Πόσες φορές είχαμε ονειρευτεί αυτή τη στιγμή; Τότε ήταν που νιώσαμε επιτέλους οικογένεια!!! «Όταν όμως έληξε ο «μήνας του μέλιτος», οι καθημερινές ανάγκες του παιδιού μας φάνηκαν ανυπέρβλητες δυσκολίες. Θα μπορούσαμε πραγματικά να τα καταφέρουμε;»
Το παιδί με δοκιμάζει ξανά και ξανά… Προσπαθώ να κρατηθώ δυνατή, αλλά η καθημερινότητα έχει τόσες απαιτήσεις που συχνά λυγίζω…
To ανάδοχο παιδί έχει στερηθεί τη βιολογική του οικογένεια. Αν έχει φιλοξενηθεί σε ίδρυμα, με τον ερχομό του στη δική σας οικογένεια, χάνει και τους φροντιστές του από το ίδρυμα. Αναρωτιέται, εύλογα, αν οι ανάδοχοι γονείς εξαφανιστούν και εκείνοι κάποια στιγμή. Αυτό το αίσθημα ανασφάλειας είναι βασανιστικό για το παιδί, αλλά και για τους αναδόχους, που καλούνται να του το απαλύνουν.
Απαιτείται, επομένως, σταθερή και αυξημένη φροντίδα προκειμένου να εξασφαλισθεί η ομαλή ψυχοκοινωνική εξέλιξη του παιδιού. Οι γονείς θα χρειαστούν πολλή υπομονή, επιμονή, ψυχραιμία για να του επιβεβαιώσουν την αμείωτη θέληση και τη συνειδητή απόφασή τους να το μεγαλώσουν.
Διαβάστε σχετικά: Συνεχιζόμενη ενδυνάμωση και φροντίδα ανάδοχων γονέων με βάση το Συνθετικό Συστημικό Μοντέλο Καταξιωτικής Διερεύνησης – Α’ Μέρος
Επιπλέον μπορεί να υπάρχουν προβλήματα, που να σχετίζονται με υλικές στερήσεις, κακοποίηση, προβλήματα υγείας, έλλειψη δεξιοτήτων, μαθησιακές δυσκολίες, συνέπειες της διαβίωσης σε ιδρυματικό περιβάλλον. Η ένταξη σε μια νέα οικογένεια, η διαχείριση των προσδοκιών και των πιθανών κρίσεων και δυσκολιών, η διαχείριση των σχέσεων με την βιολογική οικογένεια είναι φυσικό να προκαλούν απορίες, ακόμα και ανησυχία.
Οι ανάδοχοι γονείς συνήθως αναζητούν τη συνεχιζόμενη υποστήριξη από ειδικούς αλλά και από άλλους αναδόχους. Αυτή η υποστήριξη προσφέρει συναισθηματική φροντίδα στους ανάδοχους γονείς και δημιουργεί ένα ασφαλές πλαίσιο, στο οποίο θα μπορούν να μοιραστούν τις δυσκολίες, τους φόβους, τις ματαιώσεις αλλά και τις επιθυμίες τους σε σχέση με την απόφασή τους να γίνουν ανάδοχοι γονείς.
Συνήθως διάλεγα την ώρα που μετά το ζεστό γάλα και τα μπισκότα το απόγευμα, κούρνιαζε δίπλα μου στον καναπέ. Μια χαλαρή ασφαλής ώρα για όλους. Της μιλούσα για τη μέρα που πρωτοήρθαμε σπίτι. Τι φορούσε, τι έκανε το σκυλί όταν την είδε, τι είπε η γιαγιά για τα μακριά μαλλιά της. Όπως όλα τα παιδιά, της άρεσε η επανάληψη. Με ρωτούσε ξανά και ξανά. Φαίνεται πως της έδινε ασφάλεια. Στην αρχή ήταν το παραμύθι μας…Μετά έγινε η ιστορία της, μια ευχάριστη ιστορία…..
Τι να κάνω για να νιώσει το παιδί τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια στο σπίτι μας
- Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και τα ενδιαφέροντά του, ξεκινήστε να εισάγετε ρουτίνες στην καθημερινότητά σας.
Ευχάριστες δραστηριότητες, που τις απολαμβάνετε μαζί με το παιδί. Εμπλουτίστε κάθε μία από αυτές τις ξεχωριστές στιγμές με μουσική, τραγούδι, μασάζ, παραμύθι, παιχνίδι, μια «ιδιαίτερη» αγκαλιά ή χαιρετισμό. Καθημερινές ρουτίνες, τις οποίες θα ανυπομονείτε να απολαύσετε. Οι δικές σας ιδιαίτερες χαλαρωτικές ή διασκεδαστικές στιγμές. Οι ρουτίνες δημιουργούν στην οικογένεια την αίσθηση ασφάλειας, επανάληψης, σταθερότητας και μονιμότητας των διαδικασιών, των προσώπων και των σχέσεων.
- Όποτε νιώσει άγχος αποχωρισμού, π.χ. με την έναρξη του σχολείου, θα χρειαστεί αυξημένη υποστήριξη. Χαρίστε του περισσότερες αγκαλιές, επιτρέψτε του να παλινδρομήσει σε πιο ανώριμες συμπεριφορές, δώστε του μικρές φωτογραφίες σας ή μικρά αντικείμενα που να σας θυμίζουν, για να τα βάλει στην τσέπη του και να τα έχει μαζί του.
- Τα παιδιά λατρεύουν να βλέπουν φωτογραφίες τους σε διαφορετικές ηλικίες. Όποιες φωτογραφίες του παιδιού σας έχετε από την εποχή πριν έρθει σπίτι σας, βάλτε τες στο οικογενειακό σας άλμπουμ. Έτσι του δίνετε ξεκάθαρο μήνυμα ότι ανήκει στην οικογένειά σας. Ότι η «παλιά» του ζωή ανήκει στο άλμπουμ, μαζί με όλες τις νέες φωτογραφίες, που θα συνεχίσετε να βγάζετε…..
- Μια εξαιρετική ιδέα είναι να φτιάξετε το Βιβλίο Ζωής του παιδιού σας. Το φτιάχνετε μαζί με το παιδί, με φωτογραφίες, ζωγραφιές, κολάζ. Είναι στην ουσία ένα ντοσιέ με σελίδες που μπαινοβγαίνουν. Ξεκινά με τη γέννηση του παιδιού και περιέχει όλες τις εμπειρίες- σταθμούς στη ζωή του. Ζωγραφίστε το νεογέννητο μωρό (αν δεν έχετε φωτογραφία) και τους βιολογικούς γονείς. Φαντασία και δημιουργικότητα. Το βιβλίο συνεχίζεται με τον ερχομό του παιδιού στο σπίτι σας, με φωτογραφίες, αγαπημένα τραγουδάκια και δραστηριότητες και….εμπλουτίζεται καθώς μεγαλώνει. Ανακουφίζει, επουλώνει πληγές, δίνει συνοχή στην ιστορία και στην ταυτότητα του παιδιού. Είναι ίσως το πολυτιμότερο δώρο που μπορείτε να κάνετε στο παιδί σας μετά την αναδοχή.
- Γίνετε η γέφυρα ανάμεσα στο παιδί και τη βιολογική του οικογένεια. Κρατήστε ζωντανές τις μνήμες του από τη βιολογική του οικογένεια. Τα παιδιά συχνά εξωραϊζουν την καταγωγή τους, σε μια προσπάθεια να φτιάξουν ένα «οικογενειακό ρομάντζο» για τη βιολογική τους οικογένεια. Κρατήστε ζωντανή λοιπόν την ενεργή τους μνήμη, γιατί έτσι το διευκολύνετε στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξή του.
- Δείξτε του αγάπη άνευ όρων, χωρίς να του ζητάτε αντάλλαγμα για την αγάπη σας (όπως καλές σχολικές επιδόσεις ή καλή συμπεριφορά). Το αγαπάτε για αυτό που είναι, και ας έχει πρόβλημα υγείας, δυσκολίες στο σχολείο ή σας στενοχώρησε με κάποια συμπεριφορά. Όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη από αυτή την άνευ όρων αγάπη, αλλά ακόμα περισσότερο τα ανάδοχα παιδιά που νιώθουν ανασφάλεια και φόβο μήπως σταματήσετε να τα αγαπάτε.
- Αντιμετωπίστε τις αρνητικές συμπεριφορές όχι με τιμωρίες ή απειλές. Δείξτε ψυχραιμία. Αφήστε τις φυσικές/ λογικές συνέπειες των κακών πράξεων να κάνουν όλη τη «δουλειά» για σας. Οι συνέπειες ακολουθούν φυσικά και αβίαστα τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές και συμβάλλουν στη διατήρηση καλής σχέσης αλλά και στην γνωστική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. 50 ευρώ λείπουν από το πορτοφόλι μου. Μα πώς να αγοράσω τώρα το μπουφάν που ήθελες; Και μείνετε σταθεροί σε αυτή την οικονομική αδυναμία!!!!
Διαβάστε σχετικά: Συνεχιζόμενη ενδυνάμωση και φροντίδα ανάδοχων γονέων με βάση το Συνθετικό Συστημικό Μοντέλο Καταξιωτικής Διερεύνησης – Β’ Μέρος
- Συχνά το παιδί σας μπορεί να δείχνει θυμό και εκνευρισμό ή αδιαφορία στο να συνδεθείτε συναισθηματικά. Ακόμα και αν φαινομενικά σας απορρίπτει, να είστε εκεί να ακούσετε το παράπονο και τον πόνο του. Κατά βάθος εκφράζει τη βαθύτερη επιθυμία του για φροντίδα, για προστασία και ασφάλεια. Σε κάθε περίπτωση, ένας ειδικός πάντα μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε τι συμβαίνει στον ψυχισμό του και να αναλάβει θεραπευτικά την οικογένειά σας, αν τυχόν παρουσιαστούν εκδηλώσεις βίας ή οτιδήποτε άλλο σας ανησυχήσει.
- Μοιραστείτε τη ζωή σας με φίλους/ συγγενείς που συμμερίζονται μαζί σας την ίδια θετική στάση για την αναδοχή. Θα γεμίσει η ζωή σας όμορφες οικογενειακές στιγμές και ενθαρρυντικές κουβέντες, ενώ μεγαλώνει ο κόσμος του παιδιού και το δικό σας φροντιστικό/ υποστηρικτικό δίκτυο.
- Μην ξεχνάτε να «ξεκλέβετε» χρόνο για τον εαυτό σας, να τον φροντίζετε, να κάνετε ένα χόμπι και να εξασφαλίζετε τις προσωπικές στιγμές σας με τον σύντροφό σας. Έτσι θα γεμίζετε τις μπαταρίες σας, για να ανταποκριθείτε με ακόμα μεγαλύτερη ενέργεια και δοτικότητα στον φροντιστικό γονεϊκό σας ρόλο.
Τέλος, μην ξεχνάτε να επιβραβεύετε το παιδί για κάθε θετικό κοινωνικό του βήμα. Όταν μοιράζεται τα παιχνίδια του με άλλους, όταν παίζει με άλλα παιδιά, όταν χαιρετά ευγενικά τον γείτονα, όταν δείχνει επιφυλακτικότητα προς τους ξένους (και όχι αδιάκριτη φιλικότητα προς όλους, όπως κάνουν τα παιδιά στα ιδρύματα), όταν βοηθά τον παππού στο πότισμα ή συνοδεύει τη γιαγιά στα ψώνια. Όλα αυτά είναι ενδείξεις ότι προσαρμόζεται στην οικογενειακή σας ζωή.
Στην αναδοχή όλα αυτά είναι κατακτήσεις. Συγχαρητήρια, έχετε ήδη πετύχει πολλά!!!!!
Το άρθρο έγινε σε συνεργασία με τη κυρία Χριστίνα Μουτσοπούλου, Ψυχολόγος, MSc – Επιμελήτρια Ανηλίκων
