Μια νέα έρευνα διαπίστωσε ότι μια ηθική ιστορία που επαινεί την ειλικρίνεια ενός χαρακτήρα σε αυτήν, είναι πιο πιθανό να κάνει τα παιδιά να λένε την αλήθεια, παρά μια ιστορία όπως το «Το αγόρι που φώναζε λύκος».
Ενώ αυτές οι ιστορίες έχουν υπάρξει για αιώνες, για να διδάξουν τα παιδιά ηθικές και πολιτιστικές αξίες, έχει υπάρξει μικρή έρευνα σχετικά με το πόσο αποτελεσματικές είναι, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Δεν θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι οι κλασικές ηθικές ιστορίες θα προωθήσουν αυτόματα και ηθικές συμπεριφορές, δήλωσε ο Kang Lee, Ph.D., του Dr. Eric Jackman Institute of Child Study στο Πανεπιστήμιο του Toronto και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε στο Psychological Science, ένα περιοδικό του Συλλόγου για την Ψυχολογική Επιστήμη.
Ώς γονείς μικρών παιδιών, θέλαμε να γνωρίζουμε πόσο αποτελεσματικές είναι οι ιστορίες στην πραγματικότητα, στην προώθηση της ειλικρίνειας, πρόσθεσε η συν-συγγραφέας και ερευνητής Victoria Talwar, Ph.D., του Πανεπιστημίου McGill. Μήπως από το ένα αυτί μπαίνουν και από τα άλλο βγαίνουν; Ή μήπως τα παιδιά ακούν και λαμβάνουν τα μηνύματα υπόψιν σοβαρά;
Για να το μάθουν αυτό οι ερευνητές, πραγματοποίησαν ένα πείραμα με 268 παιδιά ηλικίας μεταξύ τριών και επτά ετών. Κάθε παιδί έπαιζε ένα παιχνίδι με έναν ερευνητή που συμπεριλάμβανε το να μαντέψει κανείς το είδος του παιχνιδιού με βάση τον ήχο που έκανε.
Στη μέση του παιχνιδιού, ο ερευνητής έφευγε από το δωμάτιο για ένα λεπτό για να πάρει ένα βιβλίο, λέγοντας στο παιδί να μην κρυφοκοιτάξει το παιχνίδι, το οποίο είχε μείνει στο τραπέζι. Για τα περισσότερα παιδιά, αυτός ο πειρασμός ήταν πάρα πολύ δύσκολος για να του αντισταθούν, όπως τελικά διαπίστωσαν οι ερευνητές.
Όταν ο ερευνητής επέστρεφε στο δωμάτιο, διάβαζε στο παιδί μια ιστορία, είτε «Ο λαγός και η χελώνα», «Το αγόρι που φώναζε λύκος», «Ο Πινόκιο», ή κάποιο άλλο.
Στη συνέχεια, ο ερευνητής ζητούσε από το παιδί να πει την αλήθεια για το αν αυτός ή αυτή κρυφοκοίταξαν το παιχνίδι.
Αντίθετα με τις προσδοκίες των ερευνητών, τα παραμύθια «Ο Πινόκιο» και «Το αγόρι που φώναζε λύκος» τα οποία συνδέονται με αρνητικές συνέπειες, όπως τη δημόσια ταπείνωση ή ακόμα και το θάνατο, δεν ήταν πιο αποτελεσματικά στην προώθηση της ειλικρίνειας από ένα παραμύθι που δεν σχετίζεται με την ειλικρίνεια, όπως «Ο λαγός και η χελώνα».
Σύμφωνα με τους ερευνητές, μόνο η ιστορία για ένα νεαρό που τον έλεγαν George Washington, φάνηκε ότι ενθάρρυνε τα παιδιά να παραδεχτούν ότι κρυφοκοίταξαν. Τα παιδιά που άκουσαν το παραμύθι στο οποίο ο πρώτος πρόεδρος έχει επαινεθεί επειδή ομολόγησε την παράβαση του, ήταν τρεις φορές περισσότερο πιθανό να πουν την αλήθεια από τα παιδιά που άκουσαν άλλα παραμύθια.
Ένα δεύτερο πείραμα έδειξε ότι η θετική εστίαση στην ιστορία του George Washington ήταν υπεύθυνη για μια έντιμη συμπεριφορά. Όταν οι ερευνητές άλλαξαν το τέλος, έτσι ώστε να έχει μια αρνητική τροπή, τα παιδιά που άκουσαν την ιστορία δεν ήταν πλέον πιθανότερο να παραδεχτούν οτι κρυφοκοίταξαν, όπως διαπιστώθηκε.
Σύμφωνα με την Talwar, η αρχική ιστορία είναι αποτελεσματική γιατί δείχνει «τις θετικές συνέπειες του να είναι κανείς ειλικρινής, περνώντας το μήνυμα του ποιά είναι η επιθυμητή συμπεριφορά καθώς αποδεικνύει την ίδια τη συμπεριφορά».
Η μελέτη μας δείχνει ότι το κλειδί για την προώθηση της ηθικής συμπεριφοράς, όπως η ειλικρίνεια, είναι το να τονίσουμε τα θετικά αποτελέσματα της ειλικρίνειας έναντι των αρνητικών συνεπειών της ανεντιμότητας πρόσθεσε ο Lee. Αυτό μπορεί να εφαρμοστεί και σε άλλες ηθικές συμπεριφορές επίσης.
Αν και οι ερευνητές λένε ότι απαιτείται περισσότερη έρευνα, προκειμένου να διαπιστωθεί αν αυτές οι ιστορίες επηρεάζουν τη συμπεριφορά μακροπρόθεσμα, τουλάχιστον μία ερευνητής, παραδέχεται ότι έχει αλλάξει τη δική της πρακτική όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών της.
Φαίνεται να έχει αποτέλεσμα πραγματικά, δήλωσε η Talwar, Το χρησιμοποιώ τώρα με το παιδί μου.
Πηγή: Association for Psychological Science
