Η παιδική κακοποίηση είναι μια από τις πιο αποτρόπαιες πράξεις που υπάρχουν. Χωρίς αμφιβολία, τα θύματα βιώνουν αρνητικές συνέπειες που συχνά μπορούν να αλλάξουν την πορεία της ζωής τους.
Η κακοποίηση των παιδιών παραμένει για πάντα στο σώμα και στην ψυχή τους και πράγματι είναι μια αποτρόπαια πράξη. Επιπλέον, η ευθραυστότητά τους μετά το τραύμα σημαίνει ότι δυσκολεύονται να μιλήσουν για την κακοποίηση.
Στην περίπτωση της σεξουαλικής κακοποίησης, αυτή συνήθως συνοδεύεται από εξαναγκασμό. Για παράδειγμα, ο παιδόφιλος χρησιμοποιεί συχνά άθλιες μεθόδους, όπως δωροδοκία ή εκφοβισμό. Αυτό σημαίνει ότι το μυαλό του παιδιού επηρεάζεται από την τοξικότητα του τραύματος και ενδεχομένως θα του στερήσει την αθωότητά του.
Χαμένη παιδική ηλικία
Υπάρχουν διάφορες συνέπειες της παιδικής κακοποίησης. Ωστόσο, υπάρχουν συνήθως κοινά μοτίβα που βοηθούν στη διαπίστωση των γεγονότων. Ο θυμός ή η θλίψη αποτελούν μέρος αυτού του κοινού παρονομαστή. Το παιδί εγκαταλείπει επίσης πρόωρα την παιδική του ηλικία και, μαζί με αυτήν, την αθωότητά του και τη σχετική εμπιστοσύνη.
Επιπλέον, η αυτοεκτίμησή τους τείνει να υποφέρει, καθώς αισθάνονται ένοχα και βαθιά ντροπιασμένα. Η κακοποίηση τα κάνει να θέτουν στον εαυτό τους ερωτήματα όπως: “Γιατί δεν το σταμάτησα;”, “Γιατί εγώ;”. Πάντα επιστρέφουν με την απάντηση ότι είναι αδύναμα, λιγότερο ικανά ή ακόμη και κακά.
Επιπλέον, η απεχθής συναισθηματική ένταση της εμπειρίας συχνά μπλοκάρει την ανάκληση του τραύματος στη μνήμη τους. Είναι σαν να είναι κλειδωμένο στο μυαλό τους πίσω από μια πόρτα για την οποία υπάρχουν λίγα κλειδιά. Ως συνέπεια αυτής της άρνησης, αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη συγκέντρωση και οι σχολικές τους επιδόσεις μειώνονται. Μπορεί ακόμη και να παρουσιάσουν διασχιστικά επεισόδια και να “αποσυνδεθούν” από τον κόσμο, καθώς αυτός δεν τους παρέχει την ασφάλεια που χρειάζονται.
Επιπλέον, διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι τόσο η σεξουαλική κακοποίηση όσο και οι συνέπειές της μπορούν να κληρονομηθούν. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί μάθει ότι είναι “φυσιολογικό” να κακοποιείται (επειδή έχει γίνει τρόπος ζωής γι’ αυτό), πιθανότατα θα αναπτύξει ένα ανασφαλές στυλ προσκόλλησης. Ως αποτέλεσμα, συνήθως επιδεικνύουν αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές.
Τα παιδιά δυσκολεύονται να μιλήσουν για την κακοποίηση επειδή έχουν χάσει την ελπίδα
Η εμπιστοσύνη του κακοποιημένου παιδιού στους ενήλικες είναι σαν ένα βάζο που έχει πεταχτεί βίαια στον τοίχο. Είναι θρυμματισμένο. Φτάνει στο υψηλότερο επίπεδό της όταν ο δράστης της πράξης είναι γονέας, αδελφός, φίλος ή κάποιος γνωστός τους.
Αν ένα παιδί δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους κοντινούς του ανθρώπους, μεγαλώνει τρέφοντας την επικίνδυνη πεποίθηση ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν. Επιπλέον, καθώς πιστεύουν ότι δεν μπορούν να εμπιστευτούν κανέναν, πώς μπορούν να μιλήσουν σε κάποιον για την κακοποίηση;
Είναι επίσης σύνηθες ο θύτης να προσπαθεί να φιμώσει το παιδί. Για να το κάνει αυτό, χρησιμοποιεί απειλές και ψέματα, καθώς και βία. Με τη φίμωσή τους, αποσιωπούν την ικανότητά τους να ζητήσουν βοήθεια. Επιπλέον, τους στερούν την ευκαιρία μιας ελπιδοφόρας πορείας προς το μέλλον
Διαβάστε σχετικά: Σεξουαλική κακοποίηση παιδιών. Τι συμβαίνει; Τι χρειαζόμαστε;
Τα χείλη σφραγισμένα, αλλά το μυαλό καίγεται από τον πόνο
Στο συναισθηματικό σύμπαν του παιδιού, η σιωπή απέχει πολύ από το να είναι φυσιολογικό. Σιωπούν είτε επειδή ντρέπονται είτε επειδή θέλουν να ξεχάσουν. Ή, επειδή είναι εξαιρετικά μπερδεμένα, ή έχουν κανονικοποιήσει την κακοποίηση.
Μπορεί ακόμη και να σιωπούν επειδή έχει διαταραχθεί η γλωσσική τους επάρκεια και αυτό είναι ένα ακόμη σύμπτωμα ή επακόλουθο του τραύματος. Πράγματι, πολλοί φόβοι, ανησυχίες και προβληματισμοί κρύβονται πίσω από αυτό το είδος του αλαλίας. Για παράδειγμα:
- Μπορεί να πανικοβληθούν για την αντίδραση του θύτη αν το πουν σε κάποιον. Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή ο θύτης τους έχει απειλήσει. Για παράδειγμα, τους είπε ότι θα σκότωνε τον αδελφό τους αν έλεγαν κάτι.
- Νομίζουν ότι οι άνθρωποι γύρω τους θα τους κατηγορήσουν ότι λένε ψέματα. Αυτή η πεποίθηση, σε συνδυασμό με την έντονη ενοχή και ντροπή, είναι ένα ισχυρό στοιχείο που τους εμποδίζει να μιλήσουν σε κανέναν για το τραύμα.
- Φοβούνται ότι αν το πουν στους κοντινούς τους ανθρώπους, θα πάψουν να τους αγαπούν. Στην πραγματικότητα, αυτού του είδους τα συναισθήματα είναι συνηθισμένα μετά από βιασμό ενηλίκων. Όπως είναι φυσικό, στον παιδικό πληθυσμό, αυτή η πεποίθηση μπορεί να φτάσει σε υψηλότερα επίπεδα.
- Πιστεύουν ότι τίποτα δεν θα συμβεί αν το πουν. Στην πραγματικότητα, παρόλο που μπορεί να εκτιμούν το να μιλήσουν για την κακοποίηση, απορρίπτουν την επιλογή να το κάνουν επειδή αισθάνονται ότι θα είναι άχρηστο.
- Μπορεί να πιστεύουν ότι το γεγονός ότι κακοποιούνται σημαίνει ότι κάποιος θα το προσέξει και θα τα “σώσει”. Ωστόσο, όταν η σωτηρία δεν επέρχεται, αισθάνονται ακόμη πιο απελπισμένοι. Αυτά τα συναισθήματα ανατροφοδοτούν τη σοβαρότητα του τραύματος.
Τα σημάδια της κακοποίησης
Όπως καταλαβαίνετε, η παιδική κακοποίηση σημαδεύει το μέλλον των πασχόντων. Αυτό μπορεί να γίνει τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε σωματικό επίπεδο. Στην περίπτωση της σεξουαλικής κακοποίησης, για παράδειγμα, υπάρχουν πολυάριθμες περιπτώσεις σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών, όπως ο HIV, ο ιός που ευθύνεται για το AIDS. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τυχόν σπάνιες συμπεριφορές ή ευκαιριακές λοιμώξεις σε ανηλίκους, ώστε να έχουμε πιθανότητες να τους σώσουμε από τη φρίκη της κακοποίησης.
Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
