Όλοι αναζητούν ένα τόπο συνάντησης με την ενηλικίωση, ποιος άλλος τόπος αρμόζει καλύτερα, εξόν από τούτο το Ταξίδι στην αναζήτηση νοήματος στην βίωσή μας, που σήμερα, στην μεταμοντέρνα εποχή, της εποχή της απόλαυσης, η εικονική πραγματικότητα μας δωρίζει προς επεξεργασία;
(Θεραπευτική συνάντηση με έφηβη, μαθήτρια Γ’ Λυκείου, πρωτότοκη κόρη, έχει έναν κατά δύο χρόνια μικρότερο αδελφό, οι γονείς της δημόσιοι υπάλληλοι, άριστη μαθήτρια που έχει χάσει το ενδιαφέρον της για μελέτη, ιδιαίτερα όμορφη, με διακρίσεις στον χώρο του αθλητισμού και της τέχνης. Ζήτησε η ίδια να μιλήσει με κάποιον ειδικό λόγω αυτοτραυματισμού της, εσωστρεφής, με παραβατική συμπεριφορά και με αλόγιστη χρήση του διαδικτύου τα τελευταία δύο (2) έτη).
Αναφέρει η έφηβη: Μου αρέσει το σχέδιο, το διάβασμα, η μουσική και η ποίηση, έχω επηρεαστεί από την αδελφή του πατέρα μου, είναι πολύ σημαντική για εμένα, είναι φιλόλογος. Είμαι πολύ οργανωτική, κάνω πολλά πράγματα αλλά στην ουσία βαριέμαι. Με την μητέρα μου οι σχέσεις είναι “Like angel and devil”, με τον πατέρα μου υπάρχει απόσταση, σαν να μην υπάρχει για μένα, απουσιάζει πολλές ώρες από το σπίτι, όταν δείχνει τρυφερός, μου φέρνει αμηχανία.
Τον αδελφό μου τον εκτιμώ πολύ, έχει αντίληψη, είναι διαφορετικός από τους συνομηλίκους. Δεν έχω καλές σχέσεις με τα αγόρια αλλά ούτε και ιδιαίτερες σχέσεις με τις συμμαθήτριες. Έχω ξεκινήσει σεξουαλικές σχέσεις από το Γυμνάσιο. Έχω μεγάλες φιλοδοξίες, πάντα είχα ερωτήματα που οι άλλοι δεν τα είχαν. Δύσκολες σχέσεις πάντα, από το δημοτικό. Πάντα σχολίαζαν την εμφάνισή μου, ότι δεν είμαι όμορφη, δεν αρέσω στα αγόρια, είμαι περίεργη.
Στο γυμνάσιο όταν άρχισα να κάνω μικροτραυματισμούς με τον κόπτη άκουγα αυτές τις φωνές που έλεγαν πως δεν αξίζω τίποτα, δεν μου αξίζει τίποτα, δεν είμαι τίποτα και διάφορα τέτοια. Δεν το πιστεύω αυτό. Άφησα να με επηρεάσουν όμως. Έκανα σχέσεις από τότε, βγαίνω πολύ, ξενυχτάω, πίνω αλλά όλα βαρετά, καμιά χαρά.
Η νεαρή με ματιά καθάρια αντικρύζει τον εαυτό της και τους άλλους; Γιατί ενδοβάλλει τις παθολογικές συμπεριφορές των άλλων; Πώς θα δημιουργήσει εκείνη τις συνθήκες να αισθανθεί ευτυχία και έμπνευση; Πώς θα δώσει αξία και ποιοτικό χρόνο στην κάθε στιγμή; Να ξαναδεί την σχέση της με τα σημαντικά πρόσωπα της οικογένειας; Πώς θα νιώσει ασφάλεια και χαρά ακόμα και όταν οι σημαντικοί άλλοι απομακρύνονται ή μπαίνουν πολύ στα δικά της;
Να κατανοήσει πως συμπεριφορές που αναπτύσσει έχουν ως στόχο να εκφορτίσουν ψυχική ένταση και άγχος, αναδιοργανώνοντας αμυντικά, όμως, την προσωπικότητα της; Πώς θα μπει να ρισκάρει τροφοδοτικά την ζήση, τις σχέσεις και τα όνειρά της; Πώς θα εμπλουτίσει το βίωμα της εφηβείας με λίπασμα αποδοχής και αγάπης του εαυτού, ώστε η είσοδος στην ενηλικίωση να στεφθεί με αρμονία στις ικανότητες, στις φιλοδοξίες, στα πρέπει, στον σεβασμό των ορίων αλλά και στην υπεράσπιση της λυτρωτικής ελευθερίας;
Διαβάστε σχετικά: Τι χρειάζονται περισσότερο οι έφηβοι από τους γονείς τους;
Έχει δυναμική παρουσία η οικογένειά της σε όσα βιώνει και σε όσα η εφηβεία την καλεί να επεξεργαστεί και να μετουσιώσει σε αξιακό προχώρημα;
Είναι θεραπευτικό βήμα η οικογενειακή επασυνάντηση στο πλαίσιο της αλλαγής που καλεί ο χορός της εφηβείας;
Είναι θεραπευτική παρέμβαση η αξιοποίηση της μητρικής πλακέτας και του επεξεργαστή του οικογενειακού συστήματος, των γονεϊκών προσώπων, ώστε να τεθεί σε νέα επαναλειτουργία η ροή και η συνέχεια της ανάπτυξης όλης της οικογένειας
Είναι θεραπευτική αγκάλη η ενηλικίωση της οικογένειας σε σχέση με το εμπλουτιστικό που έχει να παράγει το εφηβικό, παντοδύναμο Εγώ στα πλαίσια του Εμείς, του Εμείς ως σύνθεση σοφίας στο πλαίσιο του σεβασμού και της αξιοποίησης και του αυτεξούσιου του Προσώπου του εφηβικού μέλους;
Είναι θεραπευτικό το εικονικό του υπολογιστή ως σημείο συνάντησης με το σύμπαν του καινούργιου του εφήβου και όχι ως παρκάρισμα των εφηβικών ερωτημάτων που το ίδιο το συντροφικό και οικογενειακό γίγνεσθαι γεννά;
Είναι τραγούδι που γαληνεύει ο εναγκαλισμός και η αποκωδικοποίηση της χαρμολύπης της έφηβης;
Ερωτήματα που καλούν σε απαντήσεις που η αυτιστική προσήλωση στην οθόνη έρχεται να εγείρει στο σήμερα των εφήβων.
Μία ατέλειωτη ανεξάντλητη σχέση αλληλοτροφοδοτούμενης, αμοιβαίας, ισότιμης, συμβολικής μάθησης της τέχνης του περάσματος από την εφηβεία στην ενηλικίωση που ενέχει η επικοινωνία είναι η οικογένεια. Όλοι αναζητούν ένα τόπο συνάντησης με την ενηλικίωση, ποιος άλλος τόπος αρμόζει καλύτερα, εξόν από τούτο το Ταξίδι στην αναζήτηση νοήματος στην βίωσή μας, που σήμερα, στην μεταμοντέρνα εποχή, της εποχή της απόλαυσης, η εικονική πραγματικότητα μας δωρίζει προς επεξεργασία;
