Οι ερευνητές μελέτησαν 66 τρομοκράτες μέσω ψυχολογικών μετρήσεων και βρήκαν μία πολύ σημαντική διαφορά από την ομάδα ελέγχου.
Μετά από μια τρομοκρατική επίθεση, ανάμεσα στο σοκ και τη θλίψη, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι θέτουν ένα απλό ερώτημα: πώς θα μπορούσε κανείς να είναι τόσο βάναυσος, τόσο απάνθρωπος; Στο επιστημονικό περιοδικό “Nature Human Behaviour”, η Σάντρα Μπάεζ και οι συνάδελφοί της, παρέχουν σπάνιες και πολύτιμες πληροφορίες, βασισμένες στη μελέτη 66 φυλακισμένων παραστρατιωτικών τρομοκρατών στην Κολομβία, οι οποίοι είχαν σκοτώσει κατά μέσο όρο 33 θύματα ο καθένας. Οι τρομοκράτες μετρήθηκαν στα χαρακτηριστικά της νοημοσύνης, της επιθετικότητας, της αναγνώρισης των συναισθημάτων και, βασικά, στις ηθικές τους κρίσεις.
Στις περισσότερες μετρήσεις, όπως η νοημοσύνη και η εκτελεστική λειτουργία, δεν υπήρχαν διαφορές μεταξύ των τρομοκρατών και των 66 συμμετεχόντων που ανήκαν στην ομάδα ελέγχου, από την ίδια περιοχή. Οι τρομοκράτες παρουσίασαν υψηλότερες μετρήσεις στην επιθετικότητα, όπως θα περίμενε κανείς και έδειξαν δυσκολίες στην αναγνώριση του θυμού, της θλίψης και της αηδίας.
Ωστόσο, η πιο εντυπωσιακή διαφορά ανάμεσα στις ομάδες, αφορούσε στις ηθικές κρίσεις σε 24 διαφορετικά σενάρια. Αντίθετα με τους συμμετέχοντες στην ομάδα ελέγχου, οι τρομοκράτες έκριναν ότι οι πράξεις σκόπιμης βλάβης με ουδέτερα αποτελέσματα (όπως ο σκοπός τους να δηλητηριάσουν κάποιον, αλλά να αποτυγχάνουν) είναι πιο ηθικά αποδεκτές από πράξεις τυχαίας βλάβης (όπως η κατά λάθος δηλητηρίαση). Σε μια επόμενη μελέτη, οι τρομοκράτες επίσης αξιολόγησαν την απόπειρα τρομοκρατικής ενέργειας ως πιο ηθικά επιτρεπτή από ένα τυχαίο κακό, σε σύγκριση με μια ομάδα φυλακισμένων μη τρομοκρατών δολοφόνων.
Δείτε περισσότερα: Η Ψυχολογία του Βίαιου Εξτρεμισμού
Η Μπαέζ και η ομάδα της ανέφεραν ότι αυτή η διεστραμμένη προσέγγιση της ηθικής, υπαινίσσεται ένα πρόβλημα που βαραίνει τις προθέσεις τους σε συνδυασμό με την υπερβολική εστίαση στα αποτελέσματα και είναι παρόμοιο με την ηθική αντίληψη που έχουν τα πολύ μικρά παιδιά και οι ενήλικες νευρολογικοί ασθενείς με δυσλειτουργία στο μετωπιαίο λοβό και τον κροταφικό λοβό του μυαλού τους (αλλά όχι και οι ψυχοπαθείς που φαίνονται να ζυγίζουν τις προθέσεις τους όταν παίρνουν τις ηθικές τους αποφάσεις).
«Το προφίλ που παρατηρείται στους τρομοκράτες μπορεί να αντικατοπτρίζει την εμμονή τους σε ουτοπικά οράματα όπου μόνο τα (εξιδανικευμένα) αποτελέσματα έχουν σημασία. Αυτό σημαίνει ότι οι ηθικές κρίσεις τους που βασίζονται σε αποτελέσματα μπορεί να σχετίζονται με την πεποίθηση ότι οποιαδήποτε ενέργεια μπορεί να δικαιολογηθεί», ανέφεραν οι ερευνητές.
Η έρευνα αυτή αφορούσε Κολομβιανούς τρομοκράτες οι οποίοι ήταν μέλη σε παραστρατιωτικές οργανώσεις κυρίως για οικονομικούς και όχι για ιδεολογικούς λόγους. Παραμένει να δούμε αν ο συγκεκριμένος αποκλίνων ηθικός κώδικας που φανερώθηκε σε αυτή την έρευνα είναι επίσης χαρακτηριστικό των ισλαμιστών τρομοκρατών.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι μια ελπιδοφόρος διέξοδος για μελλοντική έρευνα είναι να δούμε εάν διεξοδικότερες εξετάσεις της ηθικής κρίσης θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να προβλεφθεί η πιθανότητα μελλοντικών παραβάσεων από επικίνδυνους παραβάτες. Επίσης να μελετηθεί εάν και πώς η ριζοσπαστικοποίηση, μεταβάλλει τη φύση των ηθικών κρίσεων των ανθρώπων.
Πηγή: digest.bps.org.uk
