Ο συστηματικός βιασμός γυναικών, ανδρών και παιδιών από στρατιώτες κατά την διάρκεια και το τέλος ενός πολέμου είναι ένα τραγικό, και επαναλαμβανόμενο γεγονός στις σκοτεινές σελίδες της Ιστορίας της ανθρωπότητας.
Άπειρα αποτρόπαια παραδείγματα αναφέρονται από τα αρχαία χρόνια και καταλήγουν στους τελευταίους αιώνες στις διαμάχες των λαών με πολυάριθμες μαρτυρίες που τα τεκμηριώνουν (επελάσεις της Ρωμαϊκής και Οθωμανικής αυτοκρατορίας, Σταυροφορίες, A’ και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, γενοκτονία στις μειονότητες της Μ. Ασιας, πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας, γενοκτονία στη Ρουάντα, ο παρών πόλεμος στην Ουκρανία).
Ο μαζικός βιασμός γυναικών και παιδιών αποτελεί μέθοδο πολέμου, εκφοβισμού και ταπείνωσης του εχθρού. Επιφανειακά προβάλλεται σαν μέσο ψυχαγωγίας και επιβράβευσης των στρατιωτών που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις, ώστε να αυξήσει τα κίνητρα παραμονής τους, προσήλωσής τους και επιμονής τους στους στρατιωτικούς στόχους.
Αποτελεί όμως βαθύτερα μέθοδο που στόχο έχει να αποδυναμώσει, να εκμηδενίσει την ταυτότητα του αντιπάλου και να τον βάλει συλλογικά από θέση υποκειμένου σε θέση ενός αντικειμένου χωρίς αξία, έτοιμο και πρόσφορο για εξευτελισμό, σαδιστική ικανοποίηση ενστίκτων, καταστροφή, εκμηδενισμό.
Διαβάστε σχετικά: Γυναίκες θύματα σεξουαλικής και σωματικής βίας
Στο τέλος του 20ου αιώνα, μετά τα γεγονότα στα Βαλκάνια και στην Ρουάντα, η διεθνής κοινότητα άρχισε να αναγνωρίζει τον βιασμό ως όπλο και στρατηγική πολέμου. Το 1993, η Επιτροπή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, ανακοίνωσε ότι ο συστηματικός βιασμός και η σεξουαλική δουλεία κατά την διάρκεια του πολέμου είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
To 1995, το 4ο Παγκόσμιο Συνέδριο του ΟΗΕ για τις γυναίκες όρισε ότι ο βιασμός από οπλισμένες ομάδες κατά την διάρκεια του πολέμου είναι έγκλημα πολέμου. Η δημιουργία διεθνών νόμων, η αναγνώριση του βιασμού ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και ως έγκλημα πολέμου είναι μια ελπιδοφόρα κίνηση, δεν αποτελεί όμως μέθοδο αντιμετώπισης. Ο συλλογικός προβληματισμός και η ενημέρωση μπορούν να προσθέσουν ψηφίδες στη γνωστοποίηση των τραγικών αυτών γεγονότων.
Μεγαλός αριθμός γυναικών και παιδιών στην Ουκρανία έχουν υποστεί και συνεχίζουν να γίνονται καθημερινά θύματα βιασμού. Εν έτει 2022.
Βιβλιογραφία:
- Ιωάννα Δήμα. Ο βιασμός ως όπλο πολέμου, Militaire.gr, 05/09/2021
- Χριστακοπούλου, Φ. Ο βιασμός εν καιρώ πολέμου ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας
- Encyclopaedia Britannica, Rape as a weapon of war
- Unricgreece. (2019). ICTY – ΔΙΕΘΝΕΣ Ποινικό Δικαστήριο
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
