Λίγο πρίν την παραμονή των Χριστουγέννων και ο απολογισμός της χρονιάς κάποιους ίσως τους βρει κερδισμένους σε σχέση με όλα αυτά που θα ήθελαν να έχουν πετύχεί ενώ για τους άλλους, η χρονιά που πέρασε είναι μία υπόσχεση για να έχουν μία καλύτερη.
Πρόκειται για μία δαιδαλώδη χρονιά, κατά την οποία πολλά θέματα αντλούσαν το περιεχόμενό τους από την κοινωνία και το ίδιο το άτομο ταυτοχρονα. Πότε άλλοτε μέχρι σήμερα οι άνθρωποι συμφωνούν για κάτι χωρίς να υπάρχει δεύτερη σκέψη; Όπως και τότε έτσι και σήμερα, όταν πρόκειται για ένα ζήτημα επιβίωσης.
Αρκεί να σκεφτούμε ότι βρισκόμαστε όλοι στην ίδια θέση, υπό το παλιρροϊκό κύμα μια πανδημίας, το οποίο θα μπορούσε να παρασύρει τον καθένα. Άλλωστε η ιστορία της ανθρωπότητας έχει βραχεί κάμποσες φορές από τέτοια κύματα.
Τι συνειδητοποιούμε μέχρι στιγμής;
- Το σύμπτωμα του Κορονοϊού στις διακρατικές σχέσεις
Είναι από τις λίγες φορές που όλος ο κόσμος ασχολείται με την λύση του ίδιου προβλήματος. Θα μπορούσε να πει κανεις ότι ο κορονοϊός είναι ένα σύμπτωμα που εμφανίστηκε στις παγκόσμιες σχέσεις με στόχο να φέρει κοντά τις χώρες και τους ανθρώπους μεταξύ τους. Όσο υπάρχει αυτό όλοι συνεργαζόμαστε για τον τον ίδιο σκοπό.
Ένα κύμα ενότητας σε διαπερνάει όταν ξέρεις ότι την ίδια στιγμή που κάθεσαι στο σπίτι σου, άνθρωποι απο την ίδια γειτονια, διπλανά χωριά, πόλεις και γενικά απ’ όλο τον κόσμο κάνουν ακριβώς το ίδιο μ’ εσένα για να πάνε όλα καλά. Αν δεν ήμασταν όμως υπό την απειλή αυτής της συνθήκης, τι θα έπρεπε να κάνουμε διαφορετικά ώστε να λειτουργούμε με την ίδια σύμπνοια σε καθημερινή βάση;
- Ανάγκη για Συλλογική Ευθύνη
Σε μία περίοδο που κοινωνικές αξίες θρύμματίζονται στον τροχό των ατομικών μία τέτοια κατασταση ήρθε για να φωτίσει τις ελλείψεις που υπήρχαν τόσο στη σχέση μας με το κράτος όσο και στη σχέση που έχουμε μεταξύ μας.
Η δικαιοσύνη μέσα από την οπόια ο ιός προσβάλλει τα θύματα του, μας προκαλεί να αντιληφθούμε ότι το πιο σημαντικό θέμα προς συζήτηση είναι ότι είμαστε όλοι άνθρωποι με ίδιες ανάγκες και ότι η υγεία (σωματική είτε ψυχική) του ενός συνεπάγεται την ευημερία του άλλου. Επομένως, είναι στο χέρι μας, με αφορμή την παρούσα κατάσταση, να δραστηριοποιηθούμε σε θέματα συλλογικής ευθύνης όπως είναι ένα επαρκές σύστημα δημόσιας υγείας ανεξαρτήτως καραντίνας.
Διαβάστε σχετικά: Το συλλογικό τραύμα της πανδημικής κρίσης
- Καλλιέργεια Αυτοπειθαρχίας
Στο πείραμα της καραμέλας, ερευνητές ζήτησαν απο παιδιά να περιμένουν μέχρι οι ίδιοι να γυρίσουν, χωρίς να φάνε την καραμέλα που ήταν μπροστά τους. Σε αυτή την περίπτωση τα παιδιά απολάμβαναν δύο καραμέλες ενώ αν δεν κατάφερναν να αυτοπειθαρχηθούν δεν θα είχαν κάποιο βραβείο.
Έτσι και στο σήμερα, δίνεται η ευκαιρία για να εξασκήσουμε τον αυτοέλεγχο μας δηλώνοντας τη μετακίνηση μας, κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας και όλα τα μέτρα υγιεινής για να έχουμε καταφέρει πρωτίστως να ξεπεράσουμε την παρούσα κρίση αλλά συνάμα να είμαστε και πιο αυτοπειθαρχημένοι απέναντι στις ανάγκες μας.
- Αξιοποίηση Ελεύθερου Χρόνου
Από την καθημερινότητα μιας ρουτίνας που είχαμε δημιουργήσει ξαφνικά έχουμε αρκετό ελεύθερο χρόνο για να ανακαλύψουμε κομμάτια του εαυτού μας που μένουν στην αναμονή μέχρι να είμαστε αρκετα ξεκούραστοι και διαθέσιμοι στη νέα πληροφορία. Αυτό το χρόνο θα έπρεπε να τον δικαιούμαστε με η χωρίς καραντινα, όμως πολλές φορές οι απαιτήσεις που έχουμε από τους εαυτούς μας όπως και αυτές των άλλων από εμάς, μας κάνουν να τον παραμερίζουμε στα απολύτως βασικά.
Οπότε η παρούσα κατάσταση ενδείκνυται για περαιτέρω αναζήτηση είτε αυτή περιλαμβάνει ταβανοθεραπεία, δημιουργικές δραστηριότητες, περιήγηση σε διαδικτυακά μουσεία, ενασχόληση με κάτι καινούριο ή κάνοντας κάτι που ήδη γνωρίζουμε πως μας ευχαριστεί.
Τέλος, αξίζει να ερωτηθούμε τι θα μας φαίνεται σημαντικό σε πέντε χρόνια από τώρα σε σχέση με όσα ζούμε σήμερα;
Η απάντηση που θα δώσει ο καθένας στο τι κέρδισε μέσα από μία δύσκολη στιγμή όπως αυτή, είναι η γνώση που θα καταχωρηθεί και θα αξιοποιηθεί σε μελλοντικές εμπειρίες.
Καλά Χριστούγεννα!
