Η απομόνωση και ο φόβος της πανδημίας μάς φέρνει αντιμέτωπους με την απειλή της απώλειας της ψυχικής και σωματικής μας υγείας. Ωστόσο, δεν χρειάζεται να ελέγχουμε πλήρως αυτά τα συναισθήματα. Αρκεί να κατανοήσουμε ότι έρχονται ως βοηθοί μας στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε. Έτσι θα μπορέσουμε να τα αποδεχτούμε και, τελικά, να τα αποχαιρετίσουμε.
Έχουν περάσει σχεδόν 9 μήνες από τότε που ο COVID-19 μπήκε τόσο βίαια στην καθημερινότητά μας, αποτελώντας το κυρίαρχο θέμα συζήτησης και προβληματισμού. Ωστόσο, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, όταν αισθανόμαστε ανήσυχοι ή συγκλονισμένοι με τον COVID-19, τότε το σώμα μας κάνει ακριβώς αυτό που νιώθει ότι χρειάζεται για να μας κρατήσει ασφαλείς. Είναι σημαντικό, άλλωστε, να μην ξεχνάμε ότι το νευρικό σύστημα είναι εκπαιδευμένο να αντιδράει στα εξωτερικά ερεθίσματα.
Η πανδημία έχει δεσμεύσει τους μηχανισμούς ασφαλείας, που οι άνθρωποι είχαμε δημιουργήσει για να μας ηρεμούν. Απομακρυνόμαστε από τρυφερές αγκαλιές, από ζεστά γνώριμα βλέμματα, και χαμόγελα γεμάτο νόημα. Επομένως, το σώμα μας αναγκάζεται να ενεργοποιήσει τους γνώριμούς του μηχανισμούς επιβίωσης, οι οποίοι μεταφράζονται είτε σε πλήρη απόσυρση είτε σε κατάσταση υπερλειτουργίας.
Εντούτοις, παρά την αίσθηση ότι αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα μάς ελέγχουν πλήρως, μπορούμε να μάθουμε να παίρνουμε το έλεγχο τους. Ο μηχανισμός διαχείρισης αυτών των συναισθημάτων είναι γνωστός ως Ρύθμιση του Νευρικού Συστήματος μέσω των νευροδιαβιβαστών.Οι νευροδιαβιβαστές είναι βιοχημικές ενώσεις οι οποίες χρησιμοποιούνται ώστε να μεταφέρουμε πληροφορίες από ένα νευρώνα στον επόμενο.
Έχει μεγάλη σημασία να θυμόμαστε ότι ο στόχος της Ρύθμισης του Νευρικού Συστήματος δεν είναι να αισθανόμαστε διαρκώς χαλαροί, αλλά να αισθανόμαστε συνδεδεμένοι με το εδώ και τώρα, στέλνοντας νέα σήματα στο σώμα μας όταν αισθανόμαστε ανήσυχοι, αγχωμένοι, συγκλονισμένοι ή πανικοβλημένοι. Έτσι, όταν υπάρχει χάος γύρω μας, μπορούμε να βρούμε τη δική μας εσωτερική αίσθηση ασφάλειας, η οποία θα μας συντροφεύει όπου κι αν πηγαίνουμε.
Οι ακόλουθες προτάσεις βασίζονται στη μελέτη του Dr. Stephen Porges ( The Polyvagal Theory) για το νευρικό, καρδιαναπνευστικό και γαστρεντερικό σύστημα και προσπαθούν να ενισχύσουν την κατανόηση μας γύρω απο την σύνδεση της σκέψης, του συναισθήματος και του σώματος μας. Ο συντονισμός, η αποδοχή και η συνύπαρξη όλων των παραπανω διαδραματίζει βασικό ρόλο στη Ρύθμιση του Νευρικού Συστήματος, ενισχύοντας την προσπάθεια του σώματός μας να αισθάνεται χαλαρό και ασφαλές.
1. Πάρτε μεγάλες, βαθιές αναπνοές
Φροντίστε να επιμηκύνετε την αναπνοή σας, ώστε να ενεργοποιηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η διαδρομή που ακολουθεί το οξυγόνο μέσα στο σώμα σας. Θυμηθείτε να αναπνέετε. Θυμηθείτε να εκπνέετε. Ακολουθήστε την αναπνοή σας, παρατηρείστε την, δώστε της χρόνο να γνωριστείτε από την αρχή.
Όταν αρχίσετε να παρατηρείτε ότι οι ώμοι σας πέφτουν και η αναπνοή σας βαθαίνει, μπορείτε να αρχίσετε να εισπνέετε και να εκπνέετε σε ίσους ρυθμούς,. Για παράδειγμα, κάντε εισπνοή μετρώντας έως το δύο και εκπνοή μετρώντας ξανά ως το δύο.Εισπνοή από τη μύτη εκπνοή κατά προτίμηση από το στόμα. Η αναπνοή και η εκπνοή είναι ο τρόπος που το σώμα στέλνει εντολή στην καρδία να επιβραδύνει τον ρυθμό της.
Διαβάστε σχετικά: Το Tαξίδι της Yπευθυνότητας στα Xρώματα του COVID
2. Ενεργοποιήσετε το λαιμό σας και τη φωνή σας
Μπορείτε να ενεργοποιήσετε τους μυς στο πίσω μέρος του λαιμού, ξεκινώντας απλά κάνοντας γαργάρες. Όταν κάνετε γαργάρες, αυτοί οι μύες συστέλλονται, γεγονός που ενεργοποιεί συγκεκριμένους νευρώνες του εγκεφάλου, στέλνοντας εντολές στο σώμα να διεγείρει και να τονώσει το γαστρεντερικό σύστημα.
Θα έχετε μία αίσθηση σαν να τους γαργαλάτε, γαργαληστε λοιπόν τις φωνητικές σας χορδές. Ακόμα, μπορείτε στη δράση σας να χρησιμοποιήσετε τον ήχο σαν παιχνίδι, δοκιμάζοντας να τραγουδήσετε, είτε σιγά είτε δυνατά, το αγαπημένο σας τραγούδι.Ενεργοποιείστε τον ήχο και την αναπνοή σας σε μία συμμαχία αρμονικής συνύπαρξης.
3. Δοκιμάστε την αγκαλιά πεταλούδα
Δώστε στον εαυτό σας μια τεράστια αγκαλιά σαν να έχετε φτερα πεταλούδας. Μπορείτε να το κάνετε αυτό τυλίγοντας τα χέρια σας γύρω από τον εαυτό σας, δημιουργώντας μια όμορφη σφιχτή αγκαλιά, που το κάθε χέρι αγγίζει αντίστοιχα τον κάθε ώμο σας. Στη συνέχεια, αρχίστε να κινείτε τα χέρια σας, καθώς φαντάζεστε ότι είναι τα φτερά μιας πεταλούδας, τρίβοντας τα χέρια σας πάνω και κάτω και χαϊδεύοντας απαλά τους ώμους σας και τα πλευρά σας. Τυλίξτε το σώμα σας με την φροντίδα που χρειάζεται.
4. Αφήστε το σώμα σας να χορέψει
Η κίνηση του σώματος σας με οποιονδήποτε τρόπο ακούγοντας έναν ευχάριστο ρυθμό μουσικής είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος ενεργοποίησης του νευρικού συστήματος, ο οποίος συνοδεύεται από τη δημιουργία ενός αισθήματος ασφάλειας. Ένα οικογενειακό πάρτι χορού στο σαλόνι θα μπορούσε να είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να ξεκινήσετε τη μέρα σας. Κι όταν όλοι λείπουν, συνεχίστε. Εάν πάλι μένετε μόνος ή μόνη, μπορείτε να μεταφέρετε την δράση διαδικτυακά, προσκαλώντας την παρέα σας σε ένα κοινό τόπο γεμάτο μουσική.
5. Ονομάστε και αδειάστε με ήχο το στρες
Ονομάστε δυνατά την εμπειρία που βιώνετε αυτό τον καιρό. «Αισθάνομαι φοβισμένος-η». «Νιώθω μπερδεμένος-η». «Νιώθω συγκλονισμένος-η». Αυτός είναι ένας πραγματικά καλός τρόπος για να προσφέρετε μια αίσθηση ασφάλειας στο νευρικό σας σύστημα. Μπορεί να βιώνετε πολλά διαφορετικά συναισθήματα αυτή τη στιγμή.
Μερικά από αυτά τα συναισθήματα πιθανώς να περιλαμβάνουν μια αίσθηση συντριβής, άγχους, σύγχυσης, θλίψης ή ακόμη και πανικού. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε αυτά τα συναισθήματα, καθώς είναι ο τρόπος του σώματός σας να σας προειδοποιήσει ότι υπάρχει απειλή στο περιβάλλοντα χώρο.
Ακόμα, δοκιμάστε να μιλήσετε πολύ αργά για το πώς νιώθετε, όπως η Ντόρι μιλάει «φαλαινίστικα» στην ταινία «Ψάχνοντας το Nέμο». Η δράση αυτή θα βοηθήσει την αναπνοή σας να επεκταθεί στο σώμα σας και να ακούσετε πιο συνειδητά την ανάγκη σας. Και σίγουρα θα αφήσει κι ένα μικρό χαμόγελο.
Συμπερασματικά, η απομόνωση και ο φόβος της πανδημίας μάς φέρνει αντιμέτωπους με την απειλή της απώλειας της ψυχικής και σωματικής μας υγείας. Ωστόσο, δεν χρειάζεται να ελέγχουμε πλήρως αυτά τα συναισθήματα. Αρκεί να κατανοήσουμε ότι έρχονται ως βοηθοί μας στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε. Έτσι θα μπορέσουμε να τα αποδεχτούμε και, τελικά, να τα αποχαιρετίσουμε.
