Οι διαστάσεις που έχει λάβει το ζήτημα της πανδημίας του κορωνοϊού, συμβάλλουν σε σημαντικό βαθμό στην συχνή βίωση αρνητικών συναισθημάτων, συμπεριλαμβανομένων του άγχους, της λύπης, της απόγνωσης, της απογοήτευσης, της ανασφάλειας.
Σε όλα τα πλαίσια , είτε μιλάμε για την επαγγελματική ή την ακαδημαϊκή ζωή, είτε για την προσωπική και κοινωνική ζωή, επικρατεί ένα κλίμα αβεβαιότητας, για το τι θα γίνει την επόμενη ημέρα. Αυτή η έντονη πλέον έλλειψη προβλεψιμότητας της καθημερινότητάς μας, είναι λογικό να μας επηρεάζει, να διογκώνει το άγχος μας για το μέλλον, και κάποιες φορές να μας δυσκολεύει από το να αισθανθούμε θετικά για αυτό που συμβαίνει “τώρα”.
Σε καταστάσεις κρίσης, η υποστήριξη από τους δικούς μας ανθρώπους, από επαγγελματίες ψυχικής υγείας, ομάδες όπως σύλλογοι, οργανωμένες δομές, και από οποιοδήποτε άλλο κοινωνικό δίκτυο μας κάνει να αισθανόμαστε ασφάλεια, αποδεικνύεται πολύτιμη (Rhodes, 2004).
Μέσω της κοινωνικής υποστήριξης, μας δίνεται η ευκαιρία να ανταλλάξουμε πληροφορίες για ζητήματα που μας προβληματίζουν, να συζητήσουμε για τρόπους αντιμετώπισης, να μοιραστούμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας, με αποτέλεσμα να αποφορτιστούμε από το στρες ( Dunst, Trivette, & Cross, 1986). Όταν συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους οι οποίοι μας καταλαβαίνουν, μας αγαπούν, μας συμπαραστέκονται, και αυτό είναι αμοιβαίο, νιώθουμε ευτυχία και ικανοποίηση.
Αισθανόμαστε επιβεβαίωση, ότι ανήκουμε κάπου, επομένως αυξάνεται και το αίσθημα αυτοαξίας μας ( Taylor, 1997). Ένα απλό παράδειγμα μπορεί να είναι ο χρόνος που αφιερώνει ο σύζυγος ή ένας καλός μας φίλος να μας ακούσει προσεκτικά, περιορίζοντας την κριτική του διάθεση, αλλά με υπομονή, αποδοχή, και ενσυναίσθηση.
Διαβάστε σχετικά: Ψυχολογικές επιπτώσεις της πανδημίας του ιού Covid-19 και η αντιμετώπισή τους
Η συμβουλευτική υποστήριξη και οι συνεδρίες ψυχοθεραπείας, αποτελούν επίσης μια σημαντική μορφή κοινωνικής υποστήριξης. Αποτελούν μια επίσημη πηγή βοήθειας σε ζητήματα ψυχικής υγείας. Έχουμε την ευχέρεια να συζητήσουμε για προσωπικά μας ζητήματα τα οποία δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε ικανοποιητικά, να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας.
Ο λόγος της επίσκεψης μας σε έναν ψυχολόγο είναι οτιδήποτε παρεμποδίζει συστηματικά την λειτουργικότητά μας. Στην περίπτωση συνεργασίας με έναν κατάλληλο θεραπευτή, ο οποίος συμβάλλει στην δόμηση ουσιαστικής θεραπευτικής συμμαχίας, τα αποτελέσματα στην ψυχική μας υγεία θα είναι πιθανότατα πολύ θετικά και ωφέλιμα.
Έχει φανεί ότι όσοι άνθρωποι νιώθουν ότι λαμβάνουν επαρκή κοινωνική υποστήριξη, μπορούν να αντιδρούν πιο λειτουργικά στο συναίσθημα του άγχους. Αξιοποιούν πιο προσαρμοστικές μεθόδους διαχείρισής του, όπως είναι η τήρηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής, αισθάνονται μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και σιγουριά ότι θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σε ψυχοπιεστικές καταστάσεις (Cohen, Underwood, & Gottlieb, 2000).
Ας μην ξεχνάμε ότι η ψυχική και η σωματική υγεία είναι αλληλένδετες. Αυτό σημαίνει ότι για να νιώθουμε ευημερία, χρειάζεται να φροντίσουμε και τον οργανισμό μας, αλλά και να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε πότε χρειαζόμαστε υποστήριξη σε ψυχολογικό επίπεδο.
Ανεξαρτήτως εύκολης ή δύσκολης φάσης στην ζωή μας, είναι ανακουφιστικό να αλληλεπιδρούμε με ανθρώπους με τους οποίους μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας, αισθανόμαστε πληρότητα και ασφάλεια. Αυτό είναι που προσδίδει νόημα και ποιότητα σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Cohen, S., Underwood, L., G., & Gottlieb, B., H. (2000). Social Support Measurement and Intervention: A Guide for Health and Social Scientists. New York: Oxford University Press.
- Dunst, C., J., Trivette, C., M., & Cross, A., H. (1986). Mediating influences of social support: Personal, family, and child outcomes. American Journal of Mental Deficiency, 90, 403-417.
- Rhodes, J., E. (2004). Family, friends, and community: The role of social support in promoting health. In P. Camic & S. Knight (Eds.), Clinical Handbook of Health Psychology (pp. 289-296). Washington, DC: Hogrefe & Hube.
- Taylor, S., E. (1997). Social Support. In H. S Friedman & R. C. Silver (Eds.), Foundations of health psychology (pp. 145-165). New York: Oxford University Press.
