PsychologyNow Team

Πώς να βγείτε από μία συμβατική ζωή που προτάσσει η κοινωνία

Πώς να βγείτε από μία συμβατική ζωή που προτάσσει η κοινωνία

PsychologyNow Team
άντρας σε ένα δρόμο βγαίνει από  μία συμβατική ζωή που προτάσσει η κοινωνία
Image credit: Sebastian Voortman / pexels.com

Εμπιστευθείτε το δικό σας μονοπάτι ζωής.


Αν είστε ένας ενήλικας που δεν ενδιαφέρεται να παντρευτεί, να κάνει παιδιά, να αποκτήσει ένα σπίτι στα προάστια ή μια υψηλότερα αμειβόμενη δουλειά ή γενικά οποιονδήποτε στόχο που μπορεί να αναμένεται από την κουλτούρα σας, τότε σίγουρα έχετε να αντιμετωπίσετε κάποιες προκλήσεις και θα βρείτε εμπόδια να προχωρήσετε όπως εσείς θέλετε στη ζωή σας. Τα πράγματα δεν είναι σχεδιασμένα έτσι στη ζωή ώστε να στηρίξουν αυτούς τους στόχους ή τους σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή σας.

Πώς μπορείτε να ξεφύγετε από το κουτί στο οποίο οι άλλοι προσπαθούν να σας κλείσουν;

Παρακάτω θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις μου σχετικά με τους αδέσμευτους ανθρώπους, ξεκινώντας με μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα και καταλήγοντας με μια νοοτροπία που ίσως χρειαστεί να απορριφθεί, αν θέλουμε να αφιερωθούμε σε μια ζωή που είναι καλύτερη για εμάς.

Βγαίνεις με κάποιον / α;

Κάποια μέρα θα ήθελα να συντάξω μια λίστα με όλες αυτές τις ανόητες και αδαείς ερωτήσεις και υποθέσεις που χρειάζεται να επαναπροσδιοριστούν, αν θέλουμε να καταλάβουμε τι πραγματικά σημαίνει να είσαι αδέσμευτος / η, ειδικά για τους ανθρώπους που το επιλέγουν. Ίσως να ξεκινούσα με την ερώτηση Βγαίνεις με κάποιον / α;

Θέλω έναν κόσμο όπου όταν οι άλλοι ρωτούν αν βγαίνουμε με κάποιον / α, να μπορούμε να απαριθμήσουμε τα ονόματα όλων των καλύτερων φίλων μας, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αντίδραση. Θέλω έναν κόσμο, όπου η φιλία και οι άλλες σημαντικές σχέσεις στη ζωή μας εκτιμώνται το ίδιο με τις συντροφικές σχέσεις.


Διαβάστε σχετικά: Γίνε αυτός που θέλεις και όχι αυτός που θέλει η οικογένειά σου


Ο εορτασμός των ορόσημων δεν αφορά μόνο το γάμο ή τα παιδιά

Πριν από κάποια χρόνια, σε μια ομάδα αδέσμευτων, συζητήσαμε αναφορικά με τα είδη των ορόσημων που οι αδέσμευτοι θα ήθελαν να γιορτάζουν. Μία αδέσμευτη γυναίκα, καθηγήτρια πανεπιστημίου, η οποία είχε μόλις μετακομίσει σε ένα καινούριο διαμέρισμα, αναφέρει:

Λίγους μήνες αργότερα, έκανα ένα πάρτι για τα καλορίζικα του σπιτιού της και γνώρισε καινούρια άτομα. Μεταξύ αυτών ήταν και κάποιες μεγαλύτερες ηλικιακά αδέσμευτες γυναίκες, επίσης από τον ακαδημαϊκό χώρο, οι οποίες μου έδωσαν συμβουλές σχετικά με τη σημασία του να γιορτάζουμε και άλλες σημαντικές στιγμές της ζωής μας, εκτός από τους παραδοσιακούς γάμους και τις γεννήσεις μωρών. Μου εξήγησαν ότι κάποιες φορές οι ανύπαντρες γυναίκες χωρίς παιδιά τιμωρούνται οικονομικά σε μια κουλτούρα που γιορτάζει το γάμο και τη μητρότητα.

Τί λάθος κάνουν οι εργοδότες και οι οικονομολόγοι για τη μετακόμιση λόγω εργασίας;

Αν ψάχνετε για δουλειά και υπάρχει μία πολλά υποσχόμενη θέση κάπου αλλού, δεν θα πρέπει να μετακομίσετε; Εάν η εταιρεία σας ζητά να μετακομίσετε σε κάποια άλλη περιοχή, δεν θα πρέπει να το κάνετε;

Κάθε φορά που ακούω οικονομολόγους να μιλάνε για το πού υπάρχουν θέσεις εργασίας υποθέτοντας ότι οι άνθρωποι θα μετακινηθούν σε αυτές τις περιοχές, σκέφτομαι πώς αγνοούν τι σημαίνει πραγματικά για τους ανθρώπους να ξεριζωθούν από τον τόπο τους και να πάνε κάπου όπου δεν γνωρίζουν κανέναν. Υποτιμούν τις δυσκολίες που προκαλούνται κατά την έξοδο από την κοινότητα τους.

Πιστεύω ότι οι εργοδότες υποθέτουν συχνά ότι ειδικά για τους αδέσμευτους είναι εύκολο να μαζέψουν τα πράγματα τους και να μετακομίσουν. Έτσι κι αλλιώς, υποθέτουν, αυτοί δεν έχουν κανέναν. Αλλά αυτό το είδος αδαούς σκέψης θεωρεί τους παντρεμένους ως τους μοναδικούς ανθρώπους που έχουν αξία. Στην πραγματικότητα, οι αδέσμευτοι είναι συχνά πιο συνδεδεμένοι με περισσότερους διαφορετικούς ανθρώπους και συμβάλλουν περισσότερο στη ζωτικότητα των τόπων όπου ζουν απ’ ό, τι οι παντρεμένοι.

Ο κανόνας «φέρε και τον συνοδό σου» που ευνοεί τα ζευγάρια

Θέλοντας να ακολουθήσω την παλιομοδίτικη πρακτική του «πέρνα από το σπίτι» , χωρίς όμως να ανοίγω τον χώρο μου σε τυχαίες επισκέψεις, από οποιονδήποτε ανά πάσα στιγμή, ξεκίνησα το «πέρνα για φαγητό». Λίγες μέρες πριν από το φαγητό, στέλνω email σε μια επιλεγμένη ομάδα ανθρώπων, για να τους ενημερώσω ότι είναι ευπρόσδεκτοι να περάσουν ένα συγκεκριμένο βράδυ σπίτι μου, δημιουργώντας ένα σύνολο κανόνων. Ποιοι είναι οι κανόνες:

Δεν μπορείς να φέρεις άλλους ενήλικες. Εάν λαμβάνεις αυτό το email, είναι επειδή έχω ένα επίπεδο άνεσης μαζί σου, το οποίο θέλω να εμβαθύνω, ώστε να μπορούμε να είμαστε πιο αληθινοί, ανοιχτοί και συνδεδεμένοι. Δεν προσπαθώ να το κάνω αυτό με όλους τους φίλους μου ή με τον καλύτερο φίλο σου που ήρθε να σε επισκεφθεί ή με κάποιον που μόλις γνώρισες στο Tinder. Δεν θέλω καν να το κάνω με τον / την σύζυγό σου.

Αυτό που συμβαίνει, είναι ότι διαλύετε η προσδοκία που έχουν κάποια ζευγάρια, ότι μια πρόσκληση για τον έναν από αυτούς, είναι αυτόματα πρόσκληση και για τους δύο. Κάποιες φορές θέλω όντως να δω το ζευγάρι μαζί. Όμως άλλες φορές, ενδιαφέρομαι περισσότερο για τον έναν από τους δύο ανθρώπους και θέλω να μπορώ να περάσω λίγο χρόνο μόνο με αυτό το άτομο, χωρίς να αισθάνομαι ενοχή γι' αυτό.


Διαβάστε σχετικά: Η Βαλίτσα της Ζωής...


Απόδραση από τον συμβατικό τρόπο σκέψης

Συλλέγω διάφορες ιστορίες ανθρώπων που είναι «αδέσμευτοι στην καρδιά». Είναι άνθρωποι για τους οποίους η εργένικη ζωή, είναι η καλύτερη. Δεν είναι μόνοι τους επειδή έχουν προβλήματα ή επειδή δεν βρήκαν ποτέ «τον έναν και μοναδικό / τη μία και μοναδική». Για αυτούς, αυτός ο τρόπος ζωής είναι ο πιο αυθεντικός και ικανοποιητικός.

Είναι πρόκληση η αναγνώριση της θέλησης να παραμείνετε μόνοι σας. Δεν είναι ο τρόπος που αναμένεται από την κοινωνία ότι θα ζήσουμε τη ζωή μας. Δεν υπάρχουν και πολλά πρότυπα ή ήρωες στη λαϊκή κουλτούρα που είναι αδέσμευτοι από επιλογή.

Μια ισχυρή αξία του «πως φαινόμαστε στους άλλους», είναι αυτή της απάρνησης της αναμενόμενης πορείας ζωής, που δεν είναι η κατάλληλη για εμάς.

Πολύ συχνά, πιστεύουμε ότι είναι ένα εύκολο μονοπάτι να ακολουθήσουμε τις παραδόσεις που γνωρίζουμε, επειδή πρέπει να πάρουμε λιγότερες αποφάσεις και επειδή υπάρχει λιγότερη σύγκρουση με τις προσδοκίες των άλλων και τους κανόνες αποδοχής από την κοινωνία. Έτσι, πάρα πολλοί από εμάς καταλήγουμε σε σχέσεις, μέρη, θέσεις εργασίας, ρουτίνα κ.λπ., επειδή ήταν η μόνη επιλογή που νομίζαμε ότι έχουμε ή επειδή φοβόμασταν ότι δε θα κάνουμε το «σωστό».

Ωστόσο, δε νιώθουμε καλά με αυτό. Η δυσαρέσκεια, η κατάθλιψη και η αίσθηση της απώλειας που αισθάνονται οι άνθρωποι μέσα σε χώρους ή κανόνες που δε δουλεύουν για αυτούς, μπορεί να είναι καταστροφικές. Όταν δε βλέπουμε ή δεν ανακαλύπτουμε άλλες δυνατότητες, μπορεί να χρειαστεί πάρα πολύς χρόνος για να καταλάβουμε ότι, στην πραγματικότητα, θέλουμε κάτι άλλο.

Πολλοί άνθρωποι μου έχουν πει ότι η απόρριψη της εικόνας τους για τη ζωή που θα έπρεπε να ζουν - κάποιες φορές με χαρά, άλλες φορές με θλίψη - ήταν απαραίτητη για να ενστερνιστούν πλήρως κάτι καλύτερο ή τουλάχιστον για να αποδεχτούν κάτι διαφορετικό.

Για τους αδέσμευτους, η δέσμευση στην εργένικη ζωή, είναι ο ασπασμός όχι μόνο του διαφορετικού αλλά και του κάτι καλύτερου. Είναι σαν να καλωσορίζουν αυτό που πραγματικά είναι.


Kat Kakou
Απόδοση: Κατερίνα Κακουλάκη – Ψυχολόγος

Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή

 

*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*

2. banner diafhmishs mypsychologist koino

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Βρείτε μας στα...