Η κατάσταση αναμονής για αβέβαιες ειδήσεις, όπως είναι τα αποτελέσματα εύρεσης εργασίας ή τα αποτελέσματα ιατρικών εξετάσεων, είναι πιο εύκολη υπόθεση για μερικούς ανθρώπους από ό,τι για άλλους.
Για πρώτη φορά, ψυχολόγοι από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, παρουσίασαν τις ιδιαίτερες συνθήκες που κάνουν τις περίοδους αναμονής πιο δύσκολες. Τα αποτελέσματα της έρευνας, ισχυρίζονται οι ψυχολόγοι ότι μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη στρατηγικών για την ψυχικά ομαλή διαχείριση των περιόδων αυτών.
Σύμφωνα με την Κέιτ Σουίνυ, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ψυχολογίας, οι ερευνητές γνωρίζουν ελάχιστα για αυτήν την οικουμενική εμπειρία της αναμονής αβέβαιων ειδήσεων.
«Σε αντίθεση με την αντιμετώπιση άσχημων ειδήσεων, το οποίο αν και επώδυνο έχει ξεκάθαρο στόχο την ανεύρεση τρόπων βελτίωσης μιας άσχημης κατάστασης, η αντιμετώπιση της αβεβαιότητας απαιτεί από τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τις ελπίδες και τα όνειρα τους, τους φόβους και τα χειρότερα σενάρια, όλα χωρίς την απλή βεβαιότητα του να γνωρίζουν τί ακριβώς είναι αυτό που έχουν να αντιμετωπίσουν», έγραψαν οι Σουίνι και Άντριους στην έρευνά τους που δημοσιεύθηκε στην περιοδικό Journal of Personality and Social Psychology. «H αναμονή μπορεί να είναι πιο αγχωτική από ό,τι η αντιμετώπιση του χειρότερου σεναρίου».
Στρατηγικές ψυχολογικής διαχείρισης των περιόδων αναμονής αβέβαιων ειδήσεων
Σε μια παλαιότερη δημοσίευση, η Σουίνυ είχε αναπτύξει το μοντέλο καθοδήγησης της αβεβαιότητας, παρέχοντας μια θεωρητική βάση για τον εντοπισμό και την αξιολόγηση των κοινών στρατηγικών που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι σε δύσκολες περιόδους αναμονής. Οι στρατηγικές αντιμετώπισης που εντόπισε το μοντέλο περιλαμβάνουν:
- απόσπαση της προσοχής (επαναπροσανατολισμό της προσοχής σε άλλες δραστηριότητες)
- προληπτική αντιμετώπιση (προετοιμασία για τη πιθανότητα άσχημων ειδήσεων)
- διαχείριση της προσδοκίας (προετοιμασία για το χειρότερο, ελπίζοντας για το καλύτερο)
- ανεύρεση όφελους (αγκαλιάζοντας τα οφέλη μιας δυσάρεστης έκβασης)
- αποστασιοποίηση (δημιουργώντας ψυχολογικό χώρο ανάμεσα στον εαυτό και ένα δυσάρεστο γεγονός).
Η παρούσα εργασία εξέτασε τις ατομικές διαφορές στην εμπειρία της αναμονής, μελέτησε τις σχέσεις μεταξύ του άγχους και της χρήσης μηχανισμών καθοδήγησης σε περίπτωση αβεβαιότητας και χαρτογράφησε μια περίοδο αναμονής, προσδιορίζοντας την τυπική χρονική πορεία του άγχους, τη χρήση των στρατηγικών αντιμετώπισης καθώς και τις ατομικές διαφορές σε αυτές τις εκβάσεις.
Οι ερευνητές μελέτησαν 50 απόφοιτους της Νομικής Σχολής που περίμεναν τα αποτελέσματα των εξετάσεων τους το 2011. Οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν πριν κάνουν το τεστ, τέσσερις φορές κατά τη διάρκεια της τετράμηνης περιόδου αναμονής και αμέσως μετά τη λήψη των αποτελεσμάτων τους.
Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στα χαρακτηριστικά που αντανακλούν την άνεση των ανθρώπων με την αβεβαιότητα, στα χαρακτηριστικά που αντανακλούν τον προσανατολισμό των ανθρώπων προς μελλοντικά αποτελέσματα (γενική αισιοδοξία και απαισιοδοξία) και στην αυτοεκτίμηση.
«Η αναμονή για σημαντικές ειδήσεις αποτελεί μια δύσκολη πρόκληση και τα ευρήματα μας υποδηλώνουν ότι η αναμονή γίνεται όλο και πιο δύσκολη καθώς η ώρα της αλήθειας πλησιάζει. Το άγχος αυξάνεται, οι επαναλαμβανόμενες σκέψεις δυσκολεύουν τη συγκέντρωση και η ενέργεια διοχετεύεται προς τη συναισθηματική ρύθμιση ενώ οι άνθρωποι περιμένουν το χειρότερο», έγραψαν οι ψυχολόγοι. «Τα ευρήματά μας αρχίζουν να προσδιορίζουν ένα μεταφορικό ισοδύναμο των συνηθειών ιδιαίτερα επιτυχημένων ανθρώπων (που δείχνουν ότι αναμένουν τα αβέβαια νέα χωρίς υπερβολικό άγχος), το οποίο αποτελεί ένα σημαντικό βήμα τόσο για την κατανόηση του τι κάνει τόσο δύσκολη την αναμονή για πολλούς ανθρώπους όσο και για την βελτίωση της διαδικασίας της αναμονής».
Μεταξύ των άλλων βρήκαν ότι:
- Ο χρόνος φαινόταν να κυλά πιο αργά κατά τα αρχικά στάδια του χρόνου αναμονής και να επιταχύνει κατά τους τελευταίους μήνες.
- Οι άνθρωποι ήταν πιο αγχωμένοι κατά την έναρξη του χρόνου αναμονής, λίγο μετά τις εξετάσεις, και καθώς πλησίαζε το τέλος της περιόδου αναμονής φτάνοντας στη στιγμή της αλήθειας.
- Το να αισθάνεται κανείς καλά σχετικά με το μέλλον και να αισθάνεται καλά με την αβεβαιότητα είναι πολύ πιο σημαντικό από το να αισθάνεται καλά για τον εαυτό του κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης περιόδου αναμονής.
«Μερικοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν καλύτερα τον χρόνο αναμονής από άλλους», δήλωσε η Σουίνυ. «Όσον αφορά στην ανάπτυξη στρατηγικών αντιμετώπισης, οι άνθρωποι θα μπορούσαν να μιμηθούν τον τύπο ατόμου που δείχνει μεγαλύτερη άνεση με το χρονικό διάστημα αναμονής, με το να αποδεχτεί και να υιοθετήσει μια αισιόδοξη οπτική και στάση, αναπτύσσοντας ένα βαθμό άνεσης με την αβεβαιότητα».
Πηγή: medicalxpress
