Η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση μπορεί να αποτελούν μεγαλύτερο κίνδυνο σε σχέση με την παχυσαρκία, με τον αντίκτυπό τους να έχει αυξηθεί και να συνεχίσει να αυξάνεται, σύμφωνα με έρευνα1 που παρουσιάστηκε στο 125ο Ετήσιο Συνέδριο της Αμερικανικής Ψυχολογικής Ένωσης.
«Η κοινωνική σύνδεσή μας με τους άλλους ανθρώπους, θεωρείται ευρέως μία βασική ανθρώπινη ανάγκη που είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση και την ευημερία μας. Ακραία παραδείγματα με παιδιά που ήταν σε κηδεμονία και τους έλειπε η ανθρώπινη επαφή, δεν κατάφεραν να αναπτυχθούν σωστά ψυχολογικά και συχνά πεθαίνουν και πράγματι, η κοινωνική απομόνωση ή η απομόνωση σε κελί, έχουν χρησιμοποιηθεί σαν μια μορφή τιμωρίας», ανέφερε η Julianne Holt-Lunstad, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Brigham Young University. «Παρόλα αυτά ένα αυξανόμενο τμήμα του πληθυσμού στον δυτικό πολιτισμό, βιώνει συχνά την εμπειρία της μοναξιάς».
Περίπου 42,6 εκατομμύρια ενήλικες άνω των 45 ετών μόνο στις Η.Π.Α., εκτιμάται ότι υποφέρουν από χρόνια μοναξιά, σύμφωνα με την Μελέτη για την Μοναξιά του AARP2. Επιπλέον, τα πιο πρόσφατα στοιχεία απογραφής, δείχνουν ότι πάνω από το 1/4 του πληθυσμού ζει μόνο του, πάνω από το 1/2 του πληθυσμού είναι ανύπαντρο και από την προηγούμενη απογραφή τα ποσοστά των γάμων και του αριθμού των παιδιών ανά νοικοκυριό έχουν μειωθεί. «Αυτές οι τάσεις δείχνουν ότι μειώνεται η κοινωνική σύνδεση των ανθρώπων και βιώνουν περισσότερη μοναξιά», σύμφωνα με τους ερευνητές.
Η Holt-Lunstad προκειμένου να δείξει την επίδραση της κοινωνικής απομόνωσης και της μοναξιάς στον κίνδυνο πρόωρης θνησιμότητας, παρουσίασε στοιχεία από δύο μετα-αναλύσεις. Η πρώτη περιλάμβανε 148 μελέτες, που αντιπροσώπευαν πάνω από 300.000 συμμετέχοντες και βρήκε ότι μεγαλύτερη κοινωνική επαφή σχετιζεται με 50% μειωμένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου.
Η δεύτερη έρευνα περιλάμβανε 70 μελέτες που αντιπροσώπευαν πάνω από 3,4 εκατομμύρια άτομα κυρίως από την Βόρειο Αμερική καθώς επίσης από την Ευρώπη, Ασία και Αυστραλία, η οποία εξέτασε τον ρόλο που μπορεί να παίξουν η κοινωνική απομόνωση, η μοναξιά ή η μοναχική διαβίωση στην θνησιμότητα. Οι ερευνητές βρήκαν ότι και οι τρεις παράγοντες είχαν σημαντική και ίση επίδραση στον κίνδυνο πρόωρου θανάτου, επίδραση που ήταν ίση ή ακόμη και ξεπερνούσε την επίδραση άλλων γενικώς αποδεκτών επικίνδυνων παραγόντων, όπως η παχυσαρκία.
«Υπάρχουν αδιάσειστες αποδείξεις ότι η κοινωνική απομόνωση και η μοναξιά αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο για πρόωρη θνησιμότητα και το μέγεθος του κινδύνου ξεπερνάει το μέγεθος πολλών κορυφαίων δεικτών υγείας», δήλωσε η Holt-Lunstad. «Με ένα αυξανόμενο γερασμένο πληθυσμό, η επίδραση στην δημόσια υγεία αναμένεται μόνο να αυξηθεί. Πράγματι, πολλές χώρες στον κόσμο διαπιστώνουν ότι αντιμετωπίζουμε μία ‘επιδημία μοναξιάς’. Η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε τώρα είναι τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό».
Η Holt-Lunstad προτείνει να δοθεί μεγαλύτερη προτεραιότητα στην έρευνα και στους πόρους για την αντιμετώπιση αυτής της απειλής, που πλήττει τη δημόσια υγεία, από το κοινωνικό ως το ατομικό επίπεδο. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στις κοινωνικές δεξιότητες στην εκπαίδευση και οι γιατροί θα πρέπει να ενθαρρυνθούν να συμπεριλάβουν την κοινωνική σύνδεση στο ιατρικό τσεκ-απ.
Επιπλέον, οι άνθρωποι θα πρέπει να προετοιμάζονται κοινωνικά και οικονομικά για την συνταξιοδότηση, καθώς πολλοί κοινωνικοί δεσμοί θα χαθούν, μιας και σχετίζονται με τον εργασιακό χώρο, όπως σημείωσε. Πρόσθεσε επίσης ότι, οι υπεύθυνοι των κοινοτήτων θα πρέπει οπωσδήποτε να σχεδιάζουν κοινόχρηστους χώρους που ενισχύουν την κοινωνικοποίηση, ενθαρρύνουν την συνάντηση και την επικοινωνία, όπως χώρους διασκέδασης και κοινοτικούς κήπους.
Πηγή: apa.org
Απόδοση: Έφη Μεσιτίδου
Έρευνα: 1. “Loneliness: A Growing Public Health Threat,” Plenary, Saturday, Aug. 5, 3-3:50 p.m. EDT, Room 151A, Street Level, Walter E. Washington Convention Center, 801 Mount Vernon Pl., N.W., Washington, D.C.
2. Loneliness Among Older Adults: A National Survey of Adults 45+
