Yπάρχει ένα ρητό που αναφέρει ότι “η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως”. Μία νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο Psychological Science, ένα περιοδικό του Συλλόγου για την Ψυχολογική Επιστήμη, έρχεται να προκαλέσει αυτή τη ρήση και να αναδείξει ότι η σκόπιμη επανάληψη δεν μπορεί να έχει σχεδόν τόσο μεγάλη επιρροή στην οικοδόμηση εμπειρίας και ικανοτήτων, όπως νομίζαμε.
Οι επιστήμονες μελετούν και διαφωνούν από τον 18ο αιώνα, αν οι “ειδικοί” γεννιούνται ή γίνονται. Η νέα μελέτη, από την Brooke MacNamara, Ψυχολόγο του Πανεπιστημίου του Princeton και τους συνεργάτες της, προσφέρουν μια αντίστιξη στην τάση αυτή, υποδηλώνοντας ότι η ποσότητα της επανάληψης που συσσωρεύεται με την πάροδο του χρόνου στον άνθρωπο, δεν φαίνεται να διαδραματίζει τεράστιο ρόλο στην συμπερίληψη των επιμέρους διαφορών στην ικανότητα ή στην απόδοση.
” Η σκόπιμη επανάληψη είναι αναμφισβήτητα σημαντική, αλλά δεν είναι σχεδόν τόσο σημαντική όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές αυτής της άποψης,” λέει η MacNamara. Mαζί με τους συναδέλφους της, ερεύνησαν την επιστημονική βιβλιογραφία που αφορούσε μελέτες που εξετάζουν την πρακτική και τις επιδόσεις, σε τομείς διαφορετικούς μεταξύ τους όπως η μουσική, τα παιχνίδια, τα αθλητικά, τα επαγγέλματα και η εκπαίδευση.
Από τις πολλές μελέτες που βρήκαν, οι 88 πληρούσαν τα συγκεκριμένα κριτήρια που είχαν θέσει, συμπεριλαμβανομένων μίας μέτρησης συσσωρευμένης πρακτικής και μίας μέτρησης της απόδοσης, καθώς και μια εκτίμηση του μεγέθους του παρατηρούμενου αποτελέσματος.
Οι ερευνητές πήραν τις 88 μελέτες και εκτέλεσαν μια “μετα-ανάλυση”, συγκεντρώνοντας όλα τα δεδομένα από τις μελέτες για να εξετάσουν αν προέκυψαν συγκεκριμένα μοτίβα. Σχεδόν όλες οι μελέτες έδειξαν θετική σχέση μεταξύ της πρακτικής και των επιδόσεων: όσο περισσότεροι άνθρωποι ανέφεραν ότι σκόπιμα επαναλάμβαναν αυτό που είχαν μάθει, τόσο ήταν υψηλότερο το επίπεδο απόδοσής τους στο συγκεκριμένο τομέα που απασχολούνται. Συνολικά, η πρακτική τους αντιπροσώπευε μόλις το 12% των ατομικών διαφορών που παρατηρήθηκαν στην απόδοση μεταξύ των διαφόρων τομέων.
Ωστόσο, η ίδια η περιοχή φαίνεται να κάνει τη διαφορά. Η πρακτική αντιπροσώπευε περίπου το 26% των ατομικών διαφορών στην απόδοση για τα παιχνίδια, περίπου το 21% των ατομικών διαφορών στη μουσική και περίπου το 18% των ατομικών διαφορών στον τομέα του αθλητισμού. Αλλά αντιπροσώπευε μόνο το 4% περίπου των ατομικών διαφορών στην εκπαίδευση και λιγότερο από 1% των ατομικών διαφορών στην απόδοση των επαγγελμάτων.
Επιπλέον, τα ευρήματα έδειξαν ότι η επίδραση της πρακτικής στην απόδοση ήταν μικρότερη όταν η πρακτική και οι επιδόσεις μετρήθηκαν με πιο ακριβείς τρόπους, όπως με τυποποιημένα μέτρα απόδοσης. “Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η σκόπιμη επανάληψη είναι σημαντική, τόσο από στατιστική όσο και θεωρητική σκοπιά. Είναι απλά λιγότερο σημαντική από ό, τι έχει υποστηριχθεί”, λέει η MacNamara. “Για τους επιστήμονες, το σημαντικό ερώτημα τώρα είναι, τι άλλο έχει σημασία”;
Η MacNamara και οι συνεργάτες της σκέπτονται ότι η ηλικία στην οποία ένα άτομο εμπλέκεται σε μια δραστηριότητα μπορεί να έχει σημασία και ότι ορισμένες γνωστικές ικανότητες όπως η μνήμη εργασίας μπορούν επίσης να διαδραματίσουν σημαίνοντα ρόλο. Οι ερευνητές σχεδιάζουν μια άλλη μετα-ανάλυση επικεντρωμένη ειδικά στις πρακτικές και στον αθλητισμό, προκειμένου να κατανοήσουν καλύτερα το ρόλο αυτών και άλλων παραγόντων.
Bρείτε όλη την έρευνα εδώ
Photo credit: Piano by Emiliano Ponzi
