Οι εταιρίες που ανησυχούν για την παραγωγικότητα τους αλλά και για τους υπαλλήλους τους, χρειάζεται να πάρουν άμεσα μέτρα ψυχικής ευεξίας.
Μία πρόσφατη μελέτη που βασίστηκε σε ερωτηματολόγια που ετοίμασαν οι Άνγκους Ρέιντ και Στέιπλς Κάναντα στο περιοδικό Future of Work επισύρει την προσοχή σε μια ανησυχητική τάση: ότι πολλοί εργοδότες δεν ευθυγραμμίζονται με τους υπαλλήλους τους στο θέμα των στρατηγικών προτεραιοτήτων. Επιπλέον, αυτή η απόκλιση δεν θα μπορούσε να επέλθει σε χειρότερη στιγμή, δεδομένης της επικίνδυνης παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης.
Τα μεγαλύτερα εργασιακά ζητήματα
Όταν ζήτησαν οι ερευνητές από τους υπαλλήλους να περιγράψουν σε γενικούς όρους τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή στην εργασία, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων ανέφερε θέματα ψυχικής ευεξίας όπως η κινητοποίηση, η επαγγελματική εξουθένωση και το ηθικό.
Παρόλα αυτά, όταν οι ίδιοι ερευνητές έθεσαν την ερώτηση στους εργοδότες, αποκαλύφθηκε ότι οι λιγότεροι από τους μισούς λαμβάνουν ενεργά μέτρα για να αντιμετωπίσουν αυτά τα καίρια θέματα ψυχικής ευεξίας. Μόνο το 37% των εργοδοτών λαμβάνει ενεργά μέτρα για να κρατήσουν ψηλά το ηθικό των υπαλλήλων τους, το 32% προσπαθεί εντατικά να προλάβει την επαγγελματική εξουθένωση των υπαλλήλων και λιγότερο από το ένα τέταρτο των εργοδοτών έχουν σχέδιο για να κινητοποιήσουν καλύτερα τους υπαλλήλους τους.
Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι πολλές εταιρείες που ασχολούνται με τη βελτίωση της ψυχικής υγείας των εργαζομένων ίσως χρησιμοποιούν λάθος εργαλεία. Για παράδειγμα, αν και είναι εκτεταμένα τα εταιρικά προγράμματα mindfulness, πρόσφατες μελέτες προτείνουν ότι ο διαλογισμός mindfulness μπορεί, στην πραγματικότητα, να μην είναι ο καλύτερος τρόπος να αυξήσουν την κινητοποίηση στην εργασία (αν και προστατεύει από την εξουθένωση).
Διαβάστε σχετικά: Mobbing στους χώρους εργασίας
Η κινητοποίηση παίζει ρόλο
Στο άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Journal of Business Ethics, αναφέρεται ότι οι εργαζόμενοι που συνεργάζονται και συμμετέχουν στη δημιουργία αξίας της επιχείρησης, φέρνουν μαζί τους ένα πλήθος διαφορετικών κινήτρων. Είναι κρίσιμο για τους εργοδότες να κατανοήσουν αυτά τα κίνητρα, αν και αυτό είναι μόνο το πρώτο βήμα ώστε να δραστηριοποιήσουν με επιτυχία τους εργαζόμενους.
Ευτυχώς, στα ευρήματα της μελέτης, οι εργοδότες τοποθετούν την επικοινωνία ως πρωταρχικό στόχο. Ισχυρίστηκαν ότι διαθέτουν μια έντιμη επιθυμία να ακούσουν και να κατανοήσουν. Η έρευνά μας δείχνει ότι το μονοπάτι γι’ αυτό είναι μέσω της συμμετοχής σε επανειλημμένες μικρο-συζητήσεις, μια χρονοβόρα και μη αποδοτική προσέγγιση που ωστόσο είναι ο καλύτερος τρόπος για την επιτυχία στόχων που σχετίζονται με την επικοινωνία.
Όμως, η κατανόηση των εργαζομένων και η ικανοποίηση των φιλοδοξιών τους απαιτεί μία σωστή δράση που δεν την αναλαμβάνουν οι εταιρείες. Δεδομένου ότι πολλές εταιρείες αντιμετωπίζουν μια σοβαρή οικονομική ύφεση, οπισθοχωρούν στη βάση της λειτουργικότητας, όπου οι μέτοχοι παραμένουν υπερβολικά προνομιούχοι και όπου η αποδοτικότητα έχει μεγάλη σημασία.
Αφοσίωση σε τρία βασικά συστατικά στοιχεία
Ο πιο απλός τρόπος για να διατηρηθεί η επικοινωνία ενώ στοχεύουν προς ουσιαστικά αποτελέσματα ευεξίας, είναι η δέσμευση στη μείωση του κινδύνου, την αλληλεγγύη και την κοινωνική κινητικότητα.
Το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι μια αύξηση σε ποιοτικές συζητήσεις μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων και παρά τις συντριπτικές οικονομικές πιέσεις, η αποδοτικότητα δεν είναι το πιο σημαντικό σε αυτή την ιστορική φάση. Χρειάζεται να εστιάσουμε στους ποικίλους συμβιβασμούς που θα προκύψουν μόνον όταν προσκαλέσουμε τους εργαζόμενους σε ατομικές συζητήσεις καινοτόμων τρόπων σκέψης σχετικά με τη δημιουργία αξίας, επιδιώκοντας να δημιουργήσουμε νέα λεξιλόγια που προκύπτουν από ευρύτερες συμπάθειες.
Αυτές οι ανοιχτές συζητήσεις και διαβουλεύσεις δεν θα πρέπει να στερούνται ορίων. Θα πρέπει να υπάρχουν τρία δομικά στοιχεία: η μείωση του κινδύνου, η αλληλεγγύη και η κοινωνική κινητικότητα.
- Η μείωση του κινδύνου είναι απαραίτητη επειδή βρισκόμαστε σε μια κρίση ψυχικής υγείας.
- Η αλληλεγγύη ορίζεται ως «η ικανότητα να βλέπουμε όλο και περισσότερες παραδοσιακές διαφορές ως ασήμαντες όταν συγκρίνονται με την ομοιότητά μας στον πόνο και στην ταπείνωση, την ικανότητα να σκεφτόμαστε τους ανθρώπους εξαιρετικά διαφορετικούς από τον εαυτό μας όπως περιλαμβάνεται στην κλίμακα του ‘εμείς’».
- Τέλος, η προώθηση της κοινωνικής κινητικότητας είναι κρίσιμη.
Όταν ο φιλόσοφος Ρίτσαρντ Ρόρτυ μίλησε σε ένα συνέδριο ηγετών διοίκησης το 2005, προειδοποίησε: Η δικαιολογημένη αγανάκτηση στην αδικία είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει κοινωνικό και πολιτικό χάος. Αλλά αισθανόταν επίσης ότι οι ηγέτες των επιχειρήσεων ήταν οι άνθρωποι που διαθέτουν την καλύτερη αίσθηση των κατευθύνσεων που οι οικονομικές δυνάμεις οδηγούν τα έθνη αυτή τη στιγμή. Οπότε επέμενε να εργαστούμε για μια έστω και ελάχιστη κοινωνική κινητικότητα επειδή Αν κανείς από αυτούς δεν ονειρεύεται ιδεαλιστικά, ουτοπικά σενάρια για τη δημιουργία μιας ηθικά αξιοπρεπούς παγκόσμιας κοινωνίας, είναι απίθανο ότι μια τέτοια κοινωνία θα υπάρξει ποτέ.
Γνωρίζουμε ότι υπάρχει μια αποσύνδεση μεταξύ αυτού που επιθυμούν οι εργαζόμενοι και αυτού που είναι προετοιμασμένοι να κάνουν οι εργοδότες. Η προτεραιότητα στην ψυχική ευεξία μέσω της μείωσης του κινδύνου, αλληλεγγύης και κοινωνικής κινητικότητας είναι τα αποτελέσματα που όλοι χρειαζόμαστε. Ας ξεκινήσουμε αυτές τις συζητήσεις.
Απόδοση: Έφη Μεσιτίδου, Ψυχολόγος
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
