Δεν είμαι κάποια μετάλλαξη του κορωνοϊού.
Είμαι ένα παιδί
που του αρέσει η μουσική.
Μία δασκάλα στο σχολείο
που ήταν μουσικός
πρόταση έκανε για ωδείο
να ξεκινήσω ολοταχώς.
Να ‘ναι καλά οι 2 γονείς μου
(κι ο αδερφός μου ο μικρός)
αμέσως μ’ έγραψαν για πιάνο
κι όλα εκύλησαν καλώς.
Τα καλοκαίρια εξοχικό
παιχνίδι χόρταινα καλό,
με την αιώρα στην αυλή
και φύση άφθονη εκεί..
Τώρα διαβάστε και αυτό
αν φτάσατε μέχρι εδώ..
Διαβάστε σχετικά: Οι πληγές δεν είναι πάντα ορατές, τουλάχιστον όχι τη στιγμή που δημιουργούνται #vgaltoapomesasou
Όταν πληγώνεσαι πολύ
κοίτα να κλείσεις την πληγή.
Αν ήσουν κόρη ορφανή,
αυτό δε σε δικαιολογεί
που φέρεσαι μειωτικά
σε ξαδερφάκια με μπαμπά..
Και σας τα γράφω και αυτά
γιατί τα ένιωσα σκληρά.
Κάπου αρχές της εφηβείας
υπάρχει κλίμα φασαρίας.
Μαμά αρρωσταίνει ψυχικά
κι εγώ δεν ξέρω από αυτά.
Ταμπού είναι στη γειτονιά
κι ας ήταν στην πρωτεύουσα..
Δύσκολα κι άλλα πέρασαν
μα και χαρές με γέμισαν.
Τα γκρίζα πήραν φόρα πια
μα έτσι αλλάζουν τα μαλλιά.
Δεν έχω μάτια γαλανά
μα ούτε και πρασινωπά..
Σώμα αθλήτριας δεν έχω
ούτε κι απ’ τα γλυκά εύκολα απέχω..
Τώρα το νόημα για μένα
που είμαι 32 συν 1
είναι να βοηθώ ανθρώπους
με μουσική κι ωραίους τρόπους.
Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω
τα ψυχολογικά είναι αρκετά,
μα στο μυαλό μου πάντα φέρνω
πως η προσπάθεια μετρά.
🙂
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
