Από την πρώτη κιόλας συνέδρια με τον ψυχολόγο μου, κατάλαβα πως μια νέα εποχή ξεκινούσε για μένα.
Ήταν απόγευμα Κυριακής όταν έφτασα στον πάτο και πήρα το κινητό στα χέρια μου για να ψάξω ψυχολόγο. Κατάλαβα πως δεν έπαιρνε άλλη αναβολή, είχε έρθει η ώρα να ζητήσω τη βοήθεια κάποιου ειδικού. Ήταν τόσο δύσκολη η στιγμή που δεν μπορούσα να περιμένω ως τη Δευτέρα το πρωί.
Έκλεισα ηλεκτρονικό ραντεβού σε έναν ειδικό από τους πολλούς που βρήκα στην πόλη μου. Ήμουν τόσο αποφασισμένη που διάβασα προσεκτικά όλα τα βιογραφικά που βρήκα στα site των ψυχολόγων και κατέληξα σε αυτούς που μου φάνηκαν πιο κοντά σε αυτό που έψαχνα.
Η ερώτηση ήταν πολύ απλή: Τι σε φέρνει σήμερα εδώ; Ήταν μια ερώτηση που την περίμενα χρόνια. Αυτά που με οδήγησαν εκεί ήταν η απογοήτευση, η πίκρα, η αδικία, η υπερβολική συναισθηματική μου εμπλοκή με ένα πρόσωπο που δεν μπορούσα να απαντήσω τι ακριβώς ένιωθα για αυτό. Όλα είχαν ξεκινήσει 4 χρόνια πριν. Έδειξε υπερβολικό ενδιαφέρον για την καθημερινότητά μου, τα θέματα που με απασχολούσαν αλλά και αυτά που με ενδιέφεραν. Η επικοινωνία μας ξεκίνησε να γίνεται σχεδόν καθημερινή πολύ γρήγορα και κράτησε 8 μήνες.
Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα να επικοινωνώ με ένα πρόσωπο με μηνύματα και να τον συναντώ μόνο 3 φορές από κοντά. Ήταν εύκολο να γίνει βέβαια γιατί γνωριζόμασταν ήδη ένα χρόνο πριν και είχαμε συχνή προσωπική επαφή. Απλά η «σχέση» συνεχίστηκε από απόσταση και πήρε μια μορφή που δεν μπορώ να χαρακτηρίσω με σαφήνεια.
Δέθηκα υπερβολικά πολύ μαζί του και ενώ εκείνος προχωρούσε τη ζωή του και δημιουργούσε ερωτικές σχέσεις για 4 χρόνια εμφανιζόταν πάλι όταν εγώ είχα πάρει την απόφαση να προχωρήσω. Με κρατούσε κάθε φορά με τον ίδιο τρόπο που με προσέγγισε στην αρχη. Εμφανιζόταν πάντα και συνέχιζε από εκεί που είχαμε μείνει σαν να μην είχε φύγει ποτέ.
Έδειχνε το ίδιο ενδιαφέρον να μάθει για τη ζωή μου, την καθημερινότητα μου, τα προβλήματα μου, την εξέλιξη μου. Εγώ πάντα τον συγχωρούσα, τον άκουγα, τον βοήθησα όσο περισσότερο μπορούσα σε προσωπικά και επαγγελματικά ζητήματα. Κάθε φορά που με έπαιρνε τηλέφωνο έτρεχα να βρω λύση σε κάθε ζήτημα που τον απασχολούσε. Άκουγα ένα ευχαριστώ και μετά εξαφανιζόταν για μήνες.
Έφτασε μια στιγμή που συνέβη κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή μου και εμφανίστηκε λίγες μέρες πριν. Έμαθε τα πάντα αλλά όχι μόνο δε μπήκε στον κόπο να ρωτήσει για την εξέλιξη που είχα στην επαγγελματική πρόταση που μου έγινε αλλά με έφερε σε τέτοιο σημείο ψυχολογικής κατάρρευσης που έχασα την ευκαιρία της ζωής μου.
Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά που έφτανα σε τέτοιο σημείο ψυχολογικής πίεσης και απογοήτευσης αλλά ήταν η πρώτη φορά που είπα «φτάνει». Είχα περάσει μια εβδομάδα κλεισμένη στο σπίτι με ελάχιστο φαγητό και νερό. Μια εβδομάδα που δεν είχα πλύνει ούτε το πρόσωπό μου. Δεν ήξερα τι ώρα ξυπνούσα και τι ώρα κοιμόμουν. Τα δάκρυα έτρεχαν χωρίς να το καταλαβαίνω.
Διαβάστε σχετικά: Γιατί ο κόσμος χρειάζεται την ψυχολογία και τους ψυχολόγους; Ο σημαντικός ρόλος της ψυχολογίας στη σύγχρονη εποχή
Ακολούθησε ένα 6μηνο με κάποιες συνεδρίες με τον ψυχολόγο μου που με έκαναν να καταλάβω ότι είχα παραμελήσει πολύ τον εαυτό μου και όλα τα προβλήματα υγείας που είχα περάσει ήταν αποτέλεσμα αυτής της σχέσης και του τρόπου που την είχα δομήσει στο μυαλό μου. Προφανώς εκείνος ήταν συνηθισμένος σε αυτό. Είχε προηγουμένως εμπλακεί σε τέτοιου είδους σχέσεις και ήξερε πλήρως πως να με χειριστεί. Για μένα ήταν κάτι πρωτόγνωρο και είχα μόνο αγνά συναισθήματα για εκείνον.
Τα δώρα αυτής της σχέσης ήταν 3 αυτοάνοσα νοσήματα μέσα σε 4 χρόνια και άπειρες επισκέψεις σε γιατρούς όλων των ειδικοτήτων. Από την πρώτη κιόλας συνέδρια με τον ψυχολόγο μου κατάλαβα πως μια νέα εποχή ξεκινούσε για μένα. Ένιωσα πως ξαναγεννήθηκα, πως ήμουν ξανά κυρίαρχος του εαυτού μου. Πέρασαν 2 χρόνια με 1 ή 2 συναντήσεις που εκείνος επιδίωξε και κράτησαν για λίγα λεπτά. Δεν ένιωθα απολύτως τίποτα. Ήμουν ήρεμη και σίγουρη για τον εαυτό μου.
Ξαφνικά κατάλαβε ότι με έχασε και νομίζω πως δεν το άντεξε. Τότε κατάλαβε το κακό που είχε κάνει. Γύρισε και η εξομολόγηση του με άφησε άφωνη. Ούτε σε ταινία δεν θα περίμενε κανείς τέτοια ανατροπή. Αυτά τα δύο χρόνια πέρασε πολλά προβλήματα υγείας, έφτασε και εκείνος σε ψυχολόγο και μου ζήτησε απλά να τον συγχωρήσω αν μπορούσα για το κακό που μου έκανε.
Δε μου ζήτησε τίποτα απλώς προσπάθησε να διατηρήσει μια υγιή σχέση μαζί μου και να μου δείξει ότι μετάνιωσε για όλα όσα μου είχε κάνει. Τον συγχώρεσα γιατί δε μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Πρόκειται για μια βαθιά σχέση αγάπης που μου στοίχισε πολλά αλλά με δίδαξε ακόμη περισσότερα. Μια σχέση που δεν υπήρξε ποτέ ερωτική αλλά είναι πολύ πιο δυνατή από οποιαδήποτε τέτοια σχέση.
Με έμαθε να αντιμετωπίζω τις καταστάσεις με ψυχραιμία, να αποφεύγω τη συναισθηματική εμπλοκή και να έχω ως προτεραιότητα τις επιθυμίες και τις ανάγκες μου. Με έμαθε να δίνω χωρίς να υπολογίζω σε ανταλλάγματα και να είμαι χαρούμενη για αυτό. Με έμαθε να με αγαπάω πιο πολύ και να ζω την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία.
Δε ξέρω πόσο ακόμη θα συνεχίσει αυτή η φιλική πλέον σχέση αλλά χαίρομαι που είχα την δυνατότητα να τη ζήσω για ήταν απόλυτα διδακτική για μένα. Υπάρχουν στιγμές ακόμη και τώρα που με πονάει όταν σκέφτομαι όσα πέρασα αλλά πλέον θεωρώ πως ο τι συμβαίνει στη ζωή μας έρχεται για να μας διδάξει κάτι.
Το δικό μου μάθημα ήταν ότι έχω πολλά ακόμη να ζήσω, καλά και κακά, και πάντα να έχω υπομονή στην εξέλιξη των καταστάσεων. Ξεχωρίζω πλέον τις χειρίστηκες συμπεριφορές και κρατάω μόνο όσα μου δίνουν χαρά. Είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένη για το χρόνο και το χώρο που δίνω στους ανθρώπους.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
