Από τους κορυφαίους αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι τον γείτονά μας, αξίζει να θυμόμαστε ότι όλοι μπορούμε να βιώσουμε ψυχικά ή συναισθηματικά δύσκολες στιγμές. Μη βιαστείτε να κρίνετε κάποιον που βιώνει μία δυσφορική περίοδο και χρειάζεται βοήθεια.
Η περίπτωση της Ολυμπιονίκη Simon Biles μας παρέχει μία ακόμη ευκαιρία να θυμηθούμε τους σωστούς και τους λάθος τρόπους υποστήριξης κάποιου – είτε είναι Ολυμπιονίκης είτε όχι – που περνάει μια δύσκολη περίοδο ψυχικά ή συναισθηματικά.
1. Προσφέρετε έναν ασφαλή χώρο για να μιλήσετε και να ακούσετε
Το πρώτο βήμα είναι να δώσετε στο άλλο πρόσωπο το χώρο και το χρόνο ώστε να μπορέσει να αποδεχθεί την πρόσκληση και να διερευνήσει τι του συμβαίνει. Αν ανταποκριθεί, απλά ρωτήστε πώς είναι (όχι τι κάνει, είναι πολύ επιφανειακή ερώτηση). Θυμηθείτε ότι ίσως κανείς άλλος μέχρι τώρα να μην είχε τη δύναμη να τον προσκαλέσει σε μία τέτοια συζήτηση και το μόνο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή είναι ένα πρόσωπο που να μπορεί να τον ακούσει και να εμπιστευθεί.
Αν βρίσκεται σε ένα πρώιμο στάδιο λήψης απόφασης, υποστηρίξτε την απόφασή του ή βοηθήστε τον να τη διερευνήσει περισσότερο. Πρώτα από όλα όμως, δίνουμε προσοχή στην ακρόαση. Αυτό που χρειάζεται είναι ενσυναίσθηση και ενεργητική ακρόαση και όχι συμβουλές.
Μη βιαστείτε να δώσετε έτοιμες λύσεις και μην περιμένετε μία άμεση λύση. Αν νιώσετε έτσι, τότε αυτό είναι κάτι δικό σας και όχι του προσώπου που χρειάζεται βοήθεια. Όσο περισσότερο ακούτε και δίνετε λιγότερες συμβουλές, τόσο περισσότερο βοηθάτε τον συνάνθρωπό σας.
2. Επικυρώστε και επιβεβαιώστε τα συναισθήματα και τις αποφάσεις
Όταν κάποιος βρίσκεται σε κρίσιμη ψυχολογική περίοδο είναι βοηθητικό να γνωρίζει ότι οι άλλοι γύρω του καταλαβαίνουν και αποδέχονται την προσπάθεια που καταβάλει. Αναγνωρίστε και επικυρώστε τα συναισθήματά του.
Αν έχει αποφασίσει να κάνει ένα βήμα πίσω από μια δύσκολη κατάσταση, θα πρέπει να αποδεχθείτε και να συμφωνήσετε με αυτή την επιλογή. Μη βιαστείτε να ρωτήσετε «Είσαι σίγουρος για αυτό που θέλεις να κάνεις;» γιατί φέρνετε το πρόσωπο σε θέση άμυνας και ενδεχομένως ενοχής και αυτοαμφισβήτησης.
Διαβάστε σχετικά: Τι είναι καλό να κάνουμε και τι να μην κάνουμε όταν κάποιος μας μιλά για την ψυχική του ασθένεια
3. Ρωτήστε πώς μπορείτε να φανείτε υποστηρικτικοί
Οι ανάγκες των ανθρώπων είναι διαφορετικές και όπως γράφει και ο Γιάλομ «υπάρχει μία διαφορετική θεραπεία για κάθε πρόσωπο».
Είναι σημαντικό να ρωτήσετε πώς μπορείτε να βοηθήσετε περισσότερο, γεγονός που θα σας βοηθήσει στη συνέχεια να γνωρίζετε τα καλά πράγματα που πρέπει να πείτε και να κάνετε. Προσπαθήστε να είστε θετικοί χωρίς να παρακάμψετε τον πόνο και τη δυσφορία που βιώνει.
4. Σεβαστείτε την ιδιωτική του ζωή
Φροντίστε να ρωτήσετε το πρόσωπο που έχετε μπροστά σας πόσες και ποιες πληροφορίες για την κατάστασή του, νιώθει άνετα να μοιραστεί μαζί σας ώστε να τις μεταφέρετε αν χρειαστεί σε έναν εξειδικευμένο φορέα ή κέντρο ψυχικής υγείας. Αν δεν σας δώσει την άδεια, τότε δεν μπορείτε να μοιραστείτε τίποτα προσωπικό για τη ζωή του. Μπορείτε απλώς να αναφέρετε ότι χρειάζεται υποστήριξη αυτή τη στιγμή για μία δύσκολη κατάσταση.
5. Μην φορτωθείτε το βάρος της ψυχολογικής υποστήριξης
Σε μία τέτοια περίπτωση, πολλές φορές ίσως νιώθετε ότι πρέπει να έχετε όλες τις απαντήσεις. Δεν τις έχετε όμως και δεν είστε υποχρεωμένοι να τις έχετε. Για την πλήρη υποστήριξη του προσώπου, χρειάζεται ένας ψυχολόγος ή μία ομάδα από μία δομή ή κοινότητα. Μην αναλάβετε βάρη που δεν μπορείτε να σηκώσετε γιατί θα σας λυγίσουν και εσάς.
Αξιολογήστε τα όριά σας και συνειδητοποιήστε πότε τα ξεπερνάτε ώστε να κάνετε παραπομπή σε ένα ψυχολόγο. Σε αυτή την περίπτωση, να θυμάστε ότι είστε ένας πρόθυμος συνοδοιπόρος στο ταξίδι ενός δυσκολεμένου ανθρώπου και όχι οδηγός του.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
