banner2
banner2
thumb

Γιατί η ψυχοθεραπεία δεν είναι για όλους

Παρ’ ό,τι η φράση – πεποίθηση “Η ψυχοθεραπεία είναι για όλους” θα συνέφερε τους ειδικούς ψυχικής υγείας, τόσο επαγγελματικά όσο και οικονομικά, εντούτοις οι καλοί επαγγελματίες στο χώρο της ψυχικής υγείας έχουν ομολογήσει εδώ και καιρό τη μεγάλη αλήθεια: Η ψυχοθεραπεία δεν είναι για όλους.


Προσωπικά αυτή την πραγματικότητα τη συνειδητοποιώ αλλά και τη μοιράζομαι χρόνια τόσο με τους θεραπευόμενους μου όσο και με συναδέλφους αλλά και φίλους που με ρωτούν κατά καιρούς εάν η ψυχοθεραπεία τους βοηθάει όλους. Η απάντηση μου είναι πάντα η ίδια: Όχι, η ψυχοθεραπεία είναι για μερικούς, σίγουρα δεν είναι για όλους.

Κάποτε μια θεραπευόμενη μου εμφανώς αγχωμένη με ρώτησε : Πώς θα ξέρω ότι η ψυχοθεραπεία είναι για ‘μένα;. Ο τρόπος που έθεσε το ερώτημα της έκρυβε τον φόβο της μη αποδοχής. Μου έδινε την εντύπωση πως ρωτούσε αλλά φοβόταν την απάντηση που θα λάμβανε. Κι αν της έλεγα ξαφνικά πως η ψυχοθεραπεία δεν έκανε για την ίδια; Ή μήπως φοβόταν πως η ίδια δεν έκανε για την ψυχοθεραπεία;

banner1

Δε θέλησα να την αφήσω ν’ αγωνιά για πολύ, έτσι της είπα σχεδόν αμέσως την αλήθεια: Δεν ήξερα αν έκανε η ψυχοθεραπεία για την ίδια, ούτε για το αν η ίδια έκανε για τη ψυχοθεραπεία. Της είπα πως αυτή την απάντηση δε τη διέθετα να τη δώσω για κανέναν και καμιά από τους ανθρώπους που χτυπάνε την πόρτα του γραφείου μου και ζητάνε τη βοήθεια μου. Αυτή την απάντηση που γύρευε θα την κέρδιζε μόνη της, εφόσον ξεκινούσε και συντηρούσε μια συστηματική ψυχοθεραπευτική συνεργασία μ’ εμένα ή οποιονδήποτε άλλο ειδικό θα επέλεγε.


Διαβάστε σχετικά: Πώς η ψυχοθεραπεία αλλάζει τους ανθρώπους


Η απάντηση μου αν και άμεση, μάλλον δεν αποδείχτηκε ικανοποιητική για ‘κείνη τη νεαρή κοπέλα που  γύρευε κάποιου είδους διαβεβαίωση ότι είναι “αποδεκτή” και πως η ψυχοθεραπεία δε θα την “πρόδιδε” στην πορεία. Θυμάμαι να της λέω: “Είσαι εδώ, άρα κάτι ψάχνεις. Δεν μπορώ να ξέρω αν αυτό που ψάχνεις θα το βρεις, όμως αν θέλεις στ’ αλήθεια να προσπαθήσεις, μπορώ να σε βοηθήσω”.

Στην πορεία η συγκεκριμένη θεραπευόμενη μου έδειξε πως ήθελε πραγματικά να προσπαθήσει, οπότε αρκετά σύντομα ήξερα πως αυτή η κοπέλα μπορούσε να δεσμευτεί σε μια είδους ψυχοθεραπευτική σχέση. Όμως, δεν της το είπα ποτέ κι εκείνη όλως παραδόξως δεν με ξανά ρώτησε.

Ίσως μπαίνοντας πραγματικά μες τη διαδικασία και βλέποντας τον εαυτό της ν’ αλλάζει, να μη χρειαζόταν πλέον την επιβεβαίωση που κάποτε μου είχε ζητήσει επίμονα.

Από τότε πέρασαν από μπροστά μου αρκετοί άνθρωποι που γύρευαν απαντήσεις σε διάφορα θέματα που τους απασχολούσαν. Κάποιοι σίγουρα δεν είχαν διάθεση να δουν τι σόι πράγμα είναι αυτή η ψυχοθεραπεία, με τους περισσότερους συνεργάστηκα για σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ με τους λιγότερους προχωρήσαμε για καιρό μαζί και κάποιες φορές συναντήσαμε βαθιά νερά.

Πλέον μπορώ να πω με περισσότερη αυτοπεποίθηση πως καταλαβαίνω με μεγαλύτερη ακρίβεια ποιοι μπορούν να δεσμευτούν ευκολότερα σε μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία και ποιοι δυσκολότερα ή καθόλου.

Η ψυχοθεραπεία είναι επένδυση αλλά και μαράζι. Είναι για όσους θέλουν να μείνουν, επιθυμούν απαντήσεις και δε θα φύγουν αν δεν πάρουν μερικές μαζί τους, προκειμένου να τις επεξεργαστούν ως την επόμενη φορά που θα ξανά συναντηθούμε.

Κάποιος δεν είναι έτοιμος να δεσμευτεί σε μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία όταν νιώθει πως έχει τον απόλυτο έλεγχο της ζωής του. Αν βιώνει αυτή την πεποίθηση τότε γιατί ν’ αποζητήσει καθοδήγηση ή εναλλακτικές πορείες μέσω συζήτησης με κάποιον άγνωστο του επαγγελματία ψυχικής υγείας;

Η ψυχοθεραπεία δεν είναι ευθεία πορεία. Είναι κανονικό καρδιογράφημα. Πάνω-κάτω, πάνω-κάτω. Συνέχεια. Αδιάκοπα. Τη μια να βιώνει κανείς την απόλυτη ηρεμία και την άλλη να βλέπει πως αρκετά απ’ όσα θεωρούσε σίγουρα, πλέον αιωρούνται χαοτικά γύρω του κι επιζητούν να τακτοποιηθούν πάλι από την αρχή.

Είναι λογικό κάποιος να θυμώσει και να θεωρήσει τη ψυχοθεραπεία έναν μεγάλο μπελά, ειδικά αφού αυτό ακριβώς είναι. Είναι όμως κι εξίσου λογικό να πιστέψει πως η ψυχοθεραπεία είναι ένας μπούσουλας, μια πορεία που δεν έχει σίγουρους σταθμούς, αλλά έχει σημαντικά λιμάνια τα οποία μες την ομίχλη δε φαίνονται κι όμως όσο τα πλησιάζουμε, μπορούμε να διακρίνουμε τη μεγάλη σημασία τους.

Στην ψυχοθεραπεία μπορεί κανείς να δοκιμάσει πολλά.

Μπορεί να δουλέψει σκληρά, μπορεί να τεμπελιάσει.

Μπορεί να “υπακούσει” και να συνεργαστεί, μπορεί και ν’ αγνοήσει ή να “επαναστατήσει”.

Μπορεί να συνεχίσει την ψυχοθεραπευτική διαδικασία για χρόνια. Μπορεί να τη σταματήσει για πολύ καιρό ή για πάντα.

Μπορεί να τη διακόψει και να ξανά επανέλθει άμεσα συνειδητοποιώντας πως δεν έχει τελειώσει με τα ερωτήματα του, με τη διερεύνηση και την αποδοχή του εαυτού του.

Η ψυχοθεραπεία δεν είναι μόνο δράση, αλλά και αναμονή. Τελικά, σημασία δεν έχει μόνο τι κάνουμε αλλά και τι δεν κάνουμε.


Διαβάστε σχετικά: Ο δρόμος της ψυχοθεραπείας είναι αυτός της επιθυμίας


Κάθε συνεδρία δεν πρέπει να είναι υπέροχη, ούτε φρικτή. Δεν πρέπει να είναι τίποτα συγκεκριμένο. Είναι αυτό που είναι. Άλλοτε θα φεύγετε από το γραφείο του/της θεραπευτή/τρια σας και θα νιώθετε μια μεγάλη ικανοποίηση για τη γόνιμη συζήτηση που είχατε, κι άλλοτε θα αποχωρείτε δυσαρεστημένοι/ες με τη σκέψη πως η όλη διαδικασία δεν προχωράει/βοηθάει/εξελίσσεται.

Εάν δεν μάθετε αυτές ακριβώς τις σκέψεις να τις μοιράζεστε κατά τη διάρκεια των συνεδριών σας, δε θα κάνετε ποτέ απολύτως ποιοτική ψυχοθεραπεία.

Και οι θεραπευτές πού βρίσκονται και τι κάνουν σ’ όλη τη ψυχοθεραπευτική διαδικασία; Ο ειδικός ψυχικής υγείας που βρίσκεται απέναντι σας οφείλει να είναι ο σταθερός βράχος που θα σας στηρίξει, θα παρακολουθήσει και θα προσπαθήσει να ερμηνεύσει τα σκαμπανεβάσματα της όλης διαδικασίας.

Μην ξεχνάτε πως είναι συνέχεια παρών, αν και με διακριτικό τρόπο. Τη ψυχοθεραπευτική σχέση τη χτίζετε μαζί και παρ’ όλο που ό,τι συζητάτε αφορά εσάς, δε σημαίνει πως η δική του θέση έχει μικρότερη σημασία κι αξία από τη δική σας.

Πάντα να θυμάστε πως οι θεραπευτές είναι βοηθοί, αλλά όχι φωτεινοί παντογνώστες. Μην αποζητάτε τη ψυχοθεραπευτική διαδικασία με την προσδοκία πως θα έχετε έναν “Θεό” που θ’ αποφασίζει για εσάς.

Καμία ψυχοθεραπεία που αξίζει τα χρήματα, τον χρόνο και προπάντων την ενέργεια σας δεν έχει ως πρωταγωνιστή τον/την θεραπευτή/τρια και της μαγικές του δυνάμεις. Έτσι αν αναζητάτε μάγους, μην ξεκινήσετε καν ψυχοθεραπεία.

Στον τομέα της ψυχικής υγείας δεν υπάρχει χώρος για μαγεία, παρά μόνο για σκληρή δουλειά και περισυλλογή. Αν είστε εντάξει μ’ αυτό, τότε προχωρήστε.

Οι άνθρωποι που μπορούν να κερδίσουν από τη ψυχοθεραπεία θα νιώσουν ευτυχία μα και τρομερή λύπη κι απογοήτευση κατά τη διάρκεια πολλών συνεδριών. Θα μάθουν σύντομα – επειδή πάνω απ’ όλα θέλουν να το καταλάβουν – πως η ψυχοθεραπευτική διαδικασία δεν είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα, μα απ’ την άλλη έχει πολλά όμορφα να τους δώσει.

Θα θελήσουν χίλιες φορές να φύγουν μακριά από την αλήθεια, θ’ αναζητήσουν εκείνο το κομμάτι του εαυτού τους που τους λέει να τα παρατήσουν, πως δεν χρειάζεται όλος αυτός ο κόπος. Θα το βρουν και θα το ακούσουν για λίγο.

Όμως, μετά πάλι θα επιστρέψουν. Όπως ίσως και τις προηγούμενες ή τις επόμενες φορές. Θα έλθουν πίσω έχοντας επίγνωση των προηγούμενων πληγών και ουλών τους και με το θάρρος του ανθρώπου που πιστεύει ότι μπορεί ν’ αντέξει λίγο ακόμα, θα ζητήσουν να πάνε παρακάτω.

Αυτοί οι θεραπευόμενοι ξέρουν πως κανένας ειδικός δεν μπορεί να τους προσφέρει μαγεία γι’ αυτό και δεν (ανα)ζητάνε κάτι τέτοιο στη ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Αργά ή γρήγορα συνειδητοποιούν πως η μαγεία δε χαρίζεται, ούτε βρίσκεται κάπου.

Η μαγεία φτιάχνεται κάθε μέρα, με κόπο, ιδρώτα, αφοσίωση. Μόνο αυτή η μαγεία υπάρχει. Μόνο τότε αξίζει.


the therapy network logo

Επισκεφθείτε το TherapyNetwork.eu και παρακολουθήστε επιμορφωτικές συνεδρίες με τους πιο γνωστούς θεραπευτές να διδάσκουν την τέχνη της ψυχοθεραπείας.

*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*

2. banner diafhmishs mypsychologist koino

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Παρακολούθηση σχολίων
Ειδοποίηση για
6 Σχόλια
Νεότερο
Το πιο παλιό Περισσότεροι ψήφοι
Inline Feedbacks
Δείτε όλα τα σχόλια
Ανώνυμος
2 χρόνια πριν

καταπληκτικο το αρθρο, το μεγαλυτερο δωρο που εκανα στον εαυτο μου ειναι 1) πρωτα να αναγνωρισω προβλήμα μου, 2) να ζητησω βοηθεια και 3) να ξεκινησω ψυχοθεραπεια……εχω θυμωσει, εχω κλαψει παρα πολυ για μερες, εχω γελασει λιγοτερο,……ενα εκπληκτικο ταξιδι που ακομα δεν ξερω που θα καταληξει, ειναι σαν καρδιογραφημα μια πανω μια κατω το συναισθημα, αλλα ειμαι ΕΔΩ, παλευω καθε μερα, δυναμωνω, δεν το αφηνω με τιποτα, ειμαι Νικητης της Ζωης, εμαθα παρα πολλα για μενα και ακομα εχω κενα αλλα θα τα λυσω………ειναι ΟΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ, ποσο μικρο ειναι το αντιτιμο στον θεραπευτη οταν μπορουμε να ανοιξουμε την ψυχη μας…….ΥΓ….για μας τους αντρες δεν ειναι ντροπη το κλαμα…….εγω κλαιω καθε εβδομαδα παρεα με μουσικη…….πλενω την ψυχη μου με τα δακρυα μου.

Ανώνυμος
5 χρόνια πριν

η μια για την  αλλη θα μπορούσαμε να ζήσουμε  τόσο  όμορφα. Κ μετα έρχεται  παλι αυτή  η αλλη η νευρική  που μιλαει με κακία την οποία  δεν την αναγνωρίζω κ δεν την θελω στην  ζωη μου.  Δεν υπάρχει  σεβασμός  οταν  γίνεται  κάποια αλλη δεν εχει ορια ειναι  ικανή  για τα παντα ακομα κ να κάνει  κακο κ σε μενα αλλα κυρίως  στον  ιδιο  της τον εαυτό.  Έχει  χάσει  πολλα κιλά  απο την μερα που  γνωριστήκαμε λέγοντάς  μου πως τρωει μια φορα την  μερα. Την παρακαλαω να μην  κάνει  κακο  σε εκείνη  κ τις περισσότερες  φορες  την ξεγελαω για να φάει  πηγαίνοντας  της κατι  που της  αρέσει. Σκέφτομαι  τοσο  όμορφα  για εκείνη  αλλα με ολα αυτα νιώθω  ανασφάλεια  .πολλες φορες μπορει  να εχει μιλήσει  παλι  άσχημα  μπορει  να μου  εχει πει τέλος  για πολλοστή  φορα κ ομως με παίρνει  τηλέφωνο  για ξα παω τελικά  να κοιμηθούμε  μαζι κ απαιτεί  απο μενα να τα ξεχάσω  όλα. Αλλες αναγνωρίζει  το πρόβλημα  της πως είναι  παρανοϊκή νευρική  αλλα αρνείτε και είναι  κάθετη  στο να παει σε ψυχολόγο. Δεν θέλει  να βοηθείσει τον εαυτο της κ αναρωτιέμαι  πως εγω μπορω να την  βοήθεισω. Τέλος  θελω  να αναφέρω  πως ο μπαμπάς  της δεν βρίσκεται  πλεον στην ζωή  έφυγε λογο μιας ασθενείας. Είχε  σχιζοφρένεια.  Σκέφτομαι  πως ολα αυτα της έχουν κάνει  κακο. Θέλω  οσα άσχημα  να της τα αντικαταστήσω  με όμορφα  όμως  δεν με άφηνει .θα ήθελα  πολύ  να ακούσω  την συμβουλή σας.

Ανώνυμος
5 χρόνια πριν

Καλησπέρα! Θέλω  να μοιραστώ  μαζι σας την εμπειρία  μου κ να με συμβουλευσετε. Πριν απο 5 μηνες γνωρισα  μια κοπέλα ειμαστε συνάδελφοι.  Τόσο  όμορφη  τόσο  απλη με ενα μόνιμο  χαμόγελο  αλλες φορές  την παρατηρούσα ηταν καταθλιπτική  κ σοβαρη. Οσο περναγαν οι μερες ηθελα να μαθω για  εκείνη  να την πλησιάσω  . Δεν αργησα να το κανω . Ξεκινήσαμε  να βρισκόμαστε  τυχαία  υποτίθεται  στο μετρο κ φεύγαμε  μαζι. Απο την πρωτη κιολας φορά που βρεθήκαμε   μου έδειξε  πως δεν είναι  straight  . Έτυχε να μένουμε  κ στην  ίδια  περιοχή  οπότε  καθε μερα ανυπομονούσα  να γυρίσουμε  μαζι να περάσω  έστω  αυτον τον λίγο  χρόνο  μαζί  της.  Ήμουν  διστακτική  βέβαια  γιατι εγω ηδη διατηρώ  μια σχέση  5 χρόνων  οποτε  ήμουν  λίγο  μπερδεμένη. Μια τελειωμένη  σχεση ομως ουσιαστικά  …. που εχει μεινει μονο η αγάπη  κ έτσι  δεν εχω βρει ακόμα  το κουράγιο  να τελειώσω. Άρχισα να την  διεκδικώ  λοιπόν  αλλα ήμουν  ειλικρινείς  απο την αρχη μαζί  της δεν της εκρυψα την σχέση  μου ούτε  πως εχω πολλούς  φίλους  και γενικότερα  πως είμαι  ενας άνθρωπος  οποιος εχει πολυ κοσμο  γύρω  του. Κ εκείνη  ειλικρινής  μαζί  μου.  Λέγοντας  μου πως εδω κ 3 χρόνια  δεν μιλάει  με την οικογένεια  της . Με κανέναν . Ο λόγος  δεν μου φάνηκε  πολύ  σοβαρός  ετσι ωστε να εχεις να μιλήσεις  3 χρονια με την μητέρα  σου  ωστόσο  είναι δική  της απόφαση  κ την σεβαστικα. Δεν εχει  κρατήσει  πολλούς  φίλους  στην ζωη  της μετρημένος  στα δάχτυλα  τους  ενος  χεριού  κ ο λογος επειδή  κ αυτοι δεν της φέρθηκαν  πολυ  καλα. Δεν με ενοιαζε τοσο τοτε γιατι είναι  ενας άνθρωπος  σκεφτηκα 36 χρονων ώριμος  απο οσο μου είχε  δειξει οπότε  εχει κανει τις επιλογές  της και είναι  δικαίωμα  της. Την ερωτευτικα….  Την πρώτη  φορα που καναμε ερωτα ενιωσα ευτυχία. Ειπα αυτόν  τον άνθρωπο  τον θελω  στην  ζωη  μου ,θελω  να ζήσω  πολλα μαζι του θελω. Καθε μερα τα συναισθήματα  μου ηταν ολο και περισσότερα για εκείνη  οπως κ τα δικα της. Δεν αργησε να έρθει  η στιγμή  που ζητησα χρόνο  για να ξεμπερδεψω την ζωη μου   να χωρίσω  για να είμαστε  μαζί  . Ηθελα λιγο χρόνο  για μένα  για να σκεφτώ  κ να παρω αποφάσεις.  Απο εκεί  λοιπόν  ξεκίνησαν  ολα. Ενώ  το δεχτηκε .. Άρχισε  ξαφνικα να μου στέλνει  παρα πολλα τραγούδια  να μου  δείχνει  οτι είναι  χάλια  ότι  ποναει παρα πολυ  κ εγω το καταλαβαίνα κ προσπαθούσα  να την ηρεμήσω.  Δεν με άφησε  λεπτο μονη  κ ετσι συνεχίσαμε  μέχρι  να παρω την απόφαση  που έπρεπε.  Ταυτόχρονα  όμως  καθε μερα με τρόμαζε  κ με έκανε  να μην  θέλω  να αφήσω  την ζωη  μου κ την σχέση  μου  . Ειχα μια ήρεμη  ζωή  χωρις εντάσεις  με πολύ  αγάπη  κατανόησή  εμπιστοσύνη  κ ξαφνικά  βρέθηκα  σε μια τρέλα.  Άρχισε  κατα την διάρκεια  της καθημερινότητας να με παίρνει  εκατοντάδες  τηλεφωνα για το καθετί  . Τις φορες που δεν το σήκωνα ενω μόλις  το είχαμε  κλείσει  απο προηγούμενο  τηλ  επειδή  ήμουν  εξω η με κάποιο  φίλο  η σε κάποια  δουλειά  γινόταν  έξαλλη λέγοντας  μου εγω νιώθω  τοσα για σενα κ θέλω  να σε ακούω  συνέχεια  κ αυτο που εισπρατω απο σένα  είναι  απόρριψη . Κάθε  φορα που τις ελεγα σε κατι οχι αρχίζε να μιλάει  άσχημα  να βρίζει  να με κατηγορεί  πως εκείνη  νιώθει  τόσα  κ εγω την απορρίπτω. Και γενικότερα  με το παραμικρό  να τσακωνόμαστε  σε άσχημο  βαθμό  χρεώνοντας  μου ολα οσα ένιωθε για μένα.  Είχε  αρχίσει  να εχει τοση3 μεγάλη  εξάρτηση  που μου ελεγε δεν δέχομαι  να βάζεις  τους φίλους  σου πανω απο μενα . Να προσθεσω οτι τους  φίλους  μου πλεον δεν τους έβλεπα  καθόλου  γιατι κ τις φορες που ήμουν  σπίτι  με έπαιρνε  τηλ ηια να τσακωθούμε. Εχω προσπαθήσει  με παρα πολλούς  τρόπους  να την  ηρεμήσω  τις περισσότερες  φορες με γλυκό  τροπο να της εξηγήσω  πως δεν μπορώ  να τους  αφήσω  όλους  ξαφνικά  κ οως δεν βρίσκω  κ τον λογο αλλα εκείνη  παλι  έξαλλη.  Έχουν  περασει 5 μηνες  εγω συνεχίζω  να είμαι  πολυ ερωτευμένη  μαζί  της γιατι κ αυτές  τις λίγες  φορες που ειμαστε καλα νιώθω  πως αυτός  ο άνθρωπος  αξίζει  πολλα πως εχει να δώσει  πολλα απλως εχει εγκλωβιστεί  στα παλιά  κ υποφέρει  που δεν μπορεί  να τα ξεπεράσει. Καθε φορα που είμαστε  αγκαλιά  που κοιταζόμαστε το νιώθω πως  θα μπορούσαμε  εφόσον νιώθουμε  τοσα

Ανώνυμος
6 χρόνια πριν

ο γιος μου 13χρονων δεν θελει το ψυχοπαιδαγωγικο προγραμμα

Ανώνυμος
6 χρόνια πριν

Εξαιρετικη

Ανώνυμος
7 χρόνια πριν

Υπέροχο άρθρο,καλή συνέχεια στο έργο σου, εύχομαι και άλλοι συνάδελφοί σου να έχουν τόσο ωραίες απόψεις και να βλέπουν τους (ασθενείς) σαν ανθρώπους και όχι σαν αντικείμενα.