Αρκετά χρόνια πριν, μια γυναίκα ήρθε στο γραφείο μου ζητώντας βοήθεια σε μια εξωσυζυγική της σχέση.
Σε μια προσπάθεια να τη βοηθήσω να λύσουμε τη δυσκολία της, άρχισα να συζητώ μαζί της σχετικά με το γιατί, το πότε, το πώς, τα συναισθήματά και τις ανάγκες της, το γάμο της και το οικογενειακό ιστορικό της. Είχαμε μια σειρά συνεδριών, στις οποίες δούλεψα πολύ σκληρά για να τη βοηθήσω στο τι πρέπει να κάνει για αυτό και πώς θα μπορούσε να χειριστεί τη λύση της εξωσυζυγικής σχέσης και να αρχίσει να διορθώνει τα προβλήματαστο γάμο της (το οποίο μου είχε πει ό,τι ήταν το αίτημά της).
Με τον καιρό όμως, άρχισα να βλέπω ότι η δουλειά μας δεν παρήγαγε καμία ανακούφιση ή βοήθεια σε αυτήν. Οι ερωτήσεις μου δεν τόνωσαν περαιτέρω τη σκέψη της και οι προτάσεις μου έδειχναν να πέφτουν στο κενό.
Τέλος, μετά από περίπου έξι συνεδρίες, είπε κάτι πολύ αποκαλυπτικό για μένα που πάγωσε τη θεραπεία: «Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν», είπε.
Περαιτέρω διερεύνηση του σχολίου της αποκάλυψε ότι ήταν εξαιρετικά περιχαρακωμένη σε αυτή την ιδέα. Ήθελε να έρθει να με δει για να της δοθεί μία διέξοδος και υποστήριξη. Δεν είδε ότι είχε την ικανότητα να αλλάξει τον εαυτό της ή την κατάσταση της.
Από εκείνη τη στιγμή έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους που αντιστέκονται στην ιδέα ότι μπορούν να αλλάξουν πραγματικά οι ίδιοι και εδώ καταγράφω πέντε χαρακτηριστικά της αλλαγής, όπως τα έχω δει μέσα από την κλινική μου εμπειρία:
1. Αναγνώριση: βλέποντας το πρόβλημα. Για παράδειγμα, «αντιμετωπίζω πρόβλημα με τα νεύρα μου».
2. Δέσμευση: ξεκαθαρίζει την απόφαση ότι κάτι θέλετε να αλλάξετε. Για παράδειγμα, «Ξεκινώ συνεδρίες για να βελτιώσω την προσωπικότητά μου».
3. Προσδιορισμός των βημάτων: Για παράδειγμα α) να γνωρίσω καλύτερα το θυμό μου β) να μάθω πώς να ελέγξω το θυμό μου γ) να μάθω πώς να εκφράσω την οργή μου με έναν υγιή τρόπο.
4. Πίστη στη διαδικασία: Η αλλαγή του εαυτού μας είναι σίγουρα δυνατή, συνήθως όμως δεν είναι εύκολη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αναγνώριση, η δέσμευση και ο προσδιορισμός των βημάτων γίνονται τόσο ζωτικής σημασίας.
5. Ζητώντας βοήθεια: από τον/την σύζυγο, το φίλο, την οικογένεια ή ένα ψυχολόγο.
Εδώ είναι ένα μικρό δείγμα πολλών τρόπων που έχω δει ανθρώπους να αλλάζουν οι ίδιοι:
- Μια γυναίκα χαμηλώνει τις άμυνες της και είναι σε θέση να λάβει ανατροφοδότηση από το σύζυγό της και να ενεργούν πλέον μαζί σε τακτική βάση.
- Ένας έφηβος ορκίζεται να σταματήσει το κάπνισμα κάνναβης και το πετυχαίνει.
- Ένας άνθρωπος σταματά να φωνάζει στα παιδιά του και μαθαίνει νέες δεξιοτήτες ανατροφής των παιδιών του.
- Μια γυναίκα που ήταν συναισθηματικά παραμελημένη κατά την παιδική της ηλικία μαθαίνει πώς να δεχτεί και να εκφράσει τα συναισθήματα και τις ανάγκες της και αρχίζει να μιλάει για τον εαυτό της με τον άντρα, την οικογένεια και τους φίλους της.
- Ένας άνδρας αποφασίζει ότι έχει κουραστεί να βιώνει συνέχεια συναισθήματα άγχους. Ξεκινά να ερευνά τις πηγές στη ζωή του και μαθαίνει νέες τεχνικές διαχείρισης του άγχους. Ως εκ τούτου, γίνεται πιο κοινωνικός, εξωστρεφής και πιο πρόθυμος να πάρει ρίσκα στην εργασία του.
Θα μπορούσα να συνεχίσω περισσότερο, αλλά πιστεύω ότι καταλαβαίνετε τι εννοώ. Οι δυνατότητες είναι ατελείωτες. Είναι αλήθεια ότι, κάποια πράγματα είναι πιο δύσκολο να αλλάξουν από άλλα. Και μερικοί άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη δυσκολία να αλλάξουν τους εαυτούς τους από τους άλλους. Για παράδειγμα, η προσωπικότητα ή θέματα ιδιοσυγκρασίας είναι πιο δύσκολο να αλλάξουν και μάλιστα χρειάζεται διαφορετική διαχείριση και περισσότερος χρόνος από ό, τι μια συμπεριφορά ή μία συνήθεια.
Αλλά μέσα από την ψυχοθεραπευτική μου εμπειρία με πολλές εκατοντάδες ανθρώπους που δουλέψαμε για να αλλάξουν πολλές εκατοντάδες θέματα, μπορώ να σας πω χωρίς αμφιβολία ότι δύο είναι οι κρισιμότεροι παράγοντες για το αν μπορείτε να επιτύχετε τις αλλαγές:
Να το θέλετε πραγματικά.
Να εμπιστευτείτε ότι η αλλαγή είναι δυνατή.
Πηγή: psychcentral.com
Συγγραφέας: Jonice Webb PhD
