Ένα φιλόδοξο project εγείρει ταυτόχρονα θετικές και αρνητικές κρίσεις. Εσείς, θα θέλατε να ξέρετε τι έχει σημειώσει ο ψυχολόγος σας για εσάς;
Ο Ντέιβιντ Μπάλντουιν δεν ήταν σίγουρος πως τα είχε πάει την προηγούμενη μέρα στην ομαδική θεραπεία στο νοσοκομείο, κοντά στο διαμέρισμα όπου ζει με τη γάτα διάσωσης του, τη Ζόι. Ο Μπάλντουιν αγωνίζεται με τη διπολική διαταραχή, το σοβαρό άγχος και την κατάθλιψη. Όπως και τόσοι πολλοί ασθενείς, κρυφά αναρωτιόταν τι μπορεί να σκέφτεται ο θεραπευτής του για αυτόν.
Αλλά σε αντίθεση με αυτούς τους ασθενείς, ο κ. Μπάλντουιν, 64 ετών, ήταν σε θέση να μάθει, γρήγορα και ιδιωτικά. Τραβώντας τη μαύρη δερμάτινη περιστρεφόμενη καρέκλα στο γραφείο του, συνδέθηκε σε μια ιστοσελίδα του νοσοκομείου και ανυπόμονος, μελέτησε τις σημειώσεις από τη συνεδρία του με τον θεραπευτή του.
Ο κλινικός κοινωνικός λειτουργός, Στέφεν Ο΄Νηλ έγραψε ότι η αυτο-συνείδηση του κ. Μπάλντουιν σχετικά με τη διαταραχή του, τον κρατούσε απομονωμένο. Επειδή λαχταρούσε να συνδεθεί με άλλους ανθρώπους, αυτό ήταν ιδιαίτερα αυτοκαταστροφικό. Αλλά κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, είχε συζητήσει επίσης πώς είχε βοηθήσει τους γείτονές του στο διαμέρισμα που μένει. Αυτό φαίνεται ότι κάνει τους άλλους να τον ευγνωμονούν και σημείωσε την ξεκάθαρη ικανοποίησή του όταν βοηθά τους άλλους βοηθώντας τους άλλους, έγραψε ο Ο΄Νηλ. Αυτό βοηθά σε μεγάλο βαθμό την αυτοπεποίθησή του.
Ένα χαμόγελο τόσο μεγάλο, όμοιο με αυτό των κινουμένων σχεδίων, εμφανίστηκε στο πρόσωπο του Μπάλντουιν. Έχω περάσει δύσκολα χρόνια, αναγνωρίζω όμως ότι έχω κάνει πρόοδο, σκέφτηκε. Οπότε είναι ωραίο να το διαβάζω αυτό ως υπενθύμιση.
Οι θεραπευόμενοι δεν έχουν άμεση πρόσβαση στις θεραπευτικές σημειώσεις των συνεδριών τους που, όλο και περισσότερο έχουν άλλοι θεραπευόμενοι. Αλλά ο Μπάλντουιν είναι μεταξύ των περίπου 700 ασθενών στο "Beth Israel Deaconess Medical Center", που συμμετέχουν σε ένα πρωτοποριακό πείραμα. Κατά τη διάρκεια των συνεδριών, μπορούν να διαβάσουν τις σημειώσεις των ψυχολόγων τους, στους υπολογιστές ή στα smartphones τους. Η ελπιδοφόρα σκέψη είναι ότι αυτή η διαφάνεια, θα βελτιώσει την θεραπευτική εμπιστοσύνη και την επικοινωνία.
Δημιουργούμε μια επανάσταση, είπε ο Δρ. Τομ Ντελμπάνκο, καθηγητής ιατρικής στο Χάρβαρντ και υπέρμαχος της πρόσβασης των θεραπευτικών σημειώσεων στους ασθενείς, καθώς και από τους γιατρούς. Μερικοί άνθρωποι έχουν μείνει έκπληκτοι.
Το πιλοτικό έργο εγείρει ερωτήματα στην κοινότητα της ψυχικής υγείας. Ποιοι ασθενείς θα ωφεληθούν και ποιοι θα μπορούσαν να πληγωθούν; Πώς οι σημειώσεις θα καταφέρουν να τροποποιήσουν μια θεραπευτική σχέση, η οποία βασίζεται στην προσωπική, ζωντανή αλληλεπίδραση; Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για την εμπιστευτικότητα και την προστασία της ιδιωτικής ζωής;
Το έργο παρουσιάζει δύσκολες επιλογές για εκείνους που υποστηρίζουν την ισοτιμία μεταξύ της σωματικής και της ψυχικής υγείας των ασθενών. Μπορεί οι ασθενείς με σχιζοφρένεια, για παράδειγμα, να σταματήσουν να παίρνουν τα φάρμακά τους μετά την ανάγνωση των σημειώσεων ότι τα πηγαίνουν καλά, αν έχουν την ίδια πρόσβαση στις θεραπευτικές σημειώσεις με εκείνους που έχουν σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου.
Όμως, η παρατεταμένη υποβόσκουσα ερώτηση είναι αν οι ασθενείς θέλουν πραγματικά να ξέρουν τι πιστεύουν οι θεραπευτές για αυτούς... Ο Δρ. Κένεθ Ντάκγουορθ, ο οποίος είναι ο ιατρικός διευθυντής της Εθνικής Συμμαχίας για την Ψυχική Ασθένεια, δήλωσε: Έχω προσφερθεί να μοιραστώ τις σημειώσεις μου με τους ασθενείς και είπαν 'Όχι, είμαι καλά' όμως είναι μια καλή ιδέα που θα πρέπει να ερευνηθεί. Η πρακτική είναι τόσο νέα που είναι πολύ νωρίς για μια συνολική αξιολόγηση.
Σε παλαιότερες μελέτες από ψυχιατρικές πτέρυγες όπου οι ασθενείς διάβαζαν τις καρτέλες τους μαζί με τους γιατρούς, διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς μπερδεύονται ή ενοχλούνται από το περιεχόμενο. Αλλά καθώς οι γιατροί βοηθούν στην ερμηνεία των σημειώσεών τους, οι ασθενείς άρχισαν να συμμετέχουν περισσότερο στη φροντίδα τους και αύξησαν την εμπιστοσύνη στην ομάδα τους. Αν και οι θεραπευτές στο "Beth Israel" αναφέρουν ότι ορισμένοι ασθενείς δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για την ανάγνωση των σημειώσεών τους, οι απαντήσεις που έχουν πάρει από λίγους ασθενείς είναι θετικές και ισχυρές.
Η Στέισι Γουάιτμαν, 52 ετών, με σκλήρυνση κατά πλάκας, αντιμετωπίζει αυξανόμενες γνωστικές καθώς και κινητικές δυσκολίες. Η ασθένεια έχει συγκλονίσει την αυτοεικόνα και τις σχέσεις της. Η ψυχική υγεία της, επηρεάζει την προθυμία της να διαχειριστεί την ασθένεια. Βρίσκει ότι οι ιατρικές και οι ψυχολογικές σημειώσεις της αλληλοσυμπληρώνονται. Ναι, είναι δύσκολο ορισμένες φορές να διαβάσω τις θεραπευτικές σημειώσεις και μερικές φορές αναρωτιέμαι 'πραγματικά, έχω πει όλα αυτά;' , είπε. Αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι διαβάζοντας αυτά τα πράγματα, με φορτίζει με ενέργεια για να κινηθώ μπροστά.
Ενώ ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να είναι εφικτό σε μεγαλύτερα συστήματα όπως το "Beth Israel", το νοσοκομείο του Χάρβαρντ και οι ελεύθεροι επαγγελματίες φοβούνται ότι μπορεί να απαιτήσει πολύ χρόνο και τεχνολογική εξειδίκευση. Αλλά η Πέγκυ Κρις, ψυχολόγος στο Νιούτον, είναι μία επαγγελματίας ψυχικής υγείας που έχει υιοθετήσει αρχικώς αυτή την τεχνική. Για πάνω από ένα χρόνο έχει διατηρήσει μια ιστοσελίδα με ιδιωτικές σελίδες για τους ασθενείς, στις οποίες ανεβάζει σημειώσεις από τις συνεδρίες, καθώς και άρθρα, βίντεο και διαλογισμούς.
Προς το τέλος κάθε περιόδου, η ίδια και ο θεραπευόμενος αρχίζουν να συντάσσουν μαζί τις θεραπευτικές σημειώσεις καθορίζοντας τα βασικά σημεία που τέθηκαν. Η Κρις είπε ότι για τους περισσότερους από τους ασθενείς της, οι διαδικτυακές σημειώσεις της, έχουν γίνει κάτι πολύ συνηθισμένο. Ένας από αυτούς τις περιγράφει ως ένα δίχτυ ασφαλείας μεταξύ των ραντεβού. Ορισμένοι θεραπευόμενοι απαντούν κιόλας στις σημειώσεις. Μια ασθενής μου με Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή είπε ότι έκανα ορθογραφικά λάθη, είπε η Κρις. Οπότε της είπα, ότι εφαρμόζω ένα μοντέλο αντι-τελειομανίας μόνο για σένα.
Το "Beth Israel Project" εξελίχθηκε μέσα από το OpenNotes, ένα πρόγραμμα δημιουργημένο από τον Δρ. Ντελμπάνκο και τους συνεργάτες του, που έκανε τις σημειώσεις των γιατρών προσιτές σε 22.000 ασθενείς σε τρία θεσμικά όργανα. Μια μελέτη του 2011 έδειξε ότι οι ασθενείς ανταποκρίθηκαν θετικά και άρχισαν να συμμετέχουν περισσότερο στη φροντίδα τους. Ολοένα και περισσότερα συστήματα υιοθετούν αυτό το μοντέλο. Τουλάχιστον τρία εκατομμύρια ασθενείς έχουν πλέον άμεση πρόσβαση στις θεραπευτικές σημειώσεις, συμπεριλαμβανομένων των παρατηρήσεων και συστάσεων.
Αλλά ακόμη και αυτά τα ιδρύματα, έχουν διστάσει να μοιραστούν τις σημειώσεις τους που αφορούν στην ψυχική υγεία. Οι επικριτές του έργου έχουν εκφράσει ανησυχίες για το κατά πόσον η ανάγνωση των σημειώσεων θα μπορούσε να δημιουργήσει περισσότερο άγχος και ακόμη και την απόρριψη της θεραπείας. Τι θα συμβεί αν οι ασθενείς ποστάρουν τις σημειώσεις στο Facebook, ζητώντας από τους φίλους τους να κάνουν σχόλια;
Οι υποστηρικτές της πρόσβασης επισημαίνουν ότι οι εν λόγω σημειώσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν εκτεταμένες διαγνωστικές εκθέσεις, είναι ήδη διαθέσιμες σε άλλους γιατρούς και στους ασφαλιστές. Αν και οι ασθενείς έχουν από καιρό το δικαίωμα στα αρχεία τους, η διαδικασία για τη λήψη αντιγράφων, μπορεί να είναι παρατεταμένη. Εάν ένας γιατρός πιστεύει ότι η ανάγνωση των σημειώσεων θα ήταν επιβλαβής για τον ασθενή ή τους άλλους, μπορεί να το αρνηθεί.
Έχοντας επίγνωση των εν λόγω παγίδων, οι ψυχίατροι του "Beth Israel" έχουν προσφέρει αρχικά τις σημειώσεις τους μόνο στο 10% των ασθενών. Οι κλινικοί κοινωνικοί λειτουργοί προσφέρουν τις σημειώσεις τους σε μεγαλύτερο εύρος, αν και μερικοί θεραπευτές έχουν προσωρινά εξαιρεθεί. Η Νίνα Ντάγκλας, κοινωνική λειτουργός στην μαιευτική γυναικολογική κλινική, ανησυχεί για τους ασθενείς με κακοποιητικούς συντρόφους. Αν ο δράστης επιμείνει στην ανάγνωση των σημειώσεων, η θεραπευόμενη θα μπορούσε να βρεθεί σε κίνδυνο. Μπορώ να φανταστώ ότι το έργο μας θα εμβαθυνθεί και να ενισχυθεί μέσω των ανθρώπων που διαβάζουν τις σημειώσεις μας, είπε η Ντάγκλας, αλλά δεν μπορεί αυτή η λύση να είναι αποτελεσματική για όλους το ίδιο.
Οι ψυχολογικές σημειώσεις έχουν πολύ διαφορετικούς αναγνώστες: ο ψυχολόγος, ο οποίος μπορεί να τις χρησιμοποιήσει για να ανακαλέσει θεραπευτικά γεγονότα, άλλοι γιατροί για τη θεραπεία του ασθενούς, ασφαλιστές και τώρα ο θεραπευόμενος. Ένα σημείωμα που έχει γραφεί με τις απαραίτητες πληροφορίες, προσβάσιμο από όλους, μπορεί να είναι αποκαρδιωτικό.
Ο Ο' Νηλ, πιέζει τους θεραπευτές να χρησιμοποιούν απλές περιγραφές. Συνήθιζα να γράφω 'απορρυθμιστική επιρροή' και ο ασθενής είπε 'Τι στο καλό είναι αυτό; Θέλετε να πείτε ότι είμαι τελείως τρελός';. Απλά σημαίνει ότι μπορεί να είναι αναστατωμένος. Γιατί λοιπόν να μην χρησιμοποιούν τη λέξη 'αναστατωμένος' ;
Ορισμένοι ψυχίατροι διαφωνούν
Η διαγνωστική γλώσσα χρησιμοποιείται από τους γιατρούς για να περιγράψει τα χαρακτηριστικά μιας ψυχικής νόσου, είπε ο Μπράιαν K. Κλίντον, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια που έχει γράψει τη γνώμη του για την πρόσβαση των ασθενών στις θεραπευτικές σημειώσεις. Θα ήμουν πρόθυμος να συζητήσω με έναν ασθενή, τι σκέφτομαι. Είναι πολύ καλύτερος τρόπος να επικοινωνώ μέσα από ένα σημείωμα που έγραψα για άλλους γιατρούς.
Αλλά ο Μάικλ Καν, επίκουρος καθηγητής ψυχιατρικής στην ιατρική σχολή του Χάρβαρντ, που έγραψε για το έργο αυτό στο JAMA, είπε ότι αν ο θεραπευτής εξήγησει τη διάγνωση, ορισμένοι ασθενείς μπορεί να νιώθουν ανακούφιση, γνωρίζοντας ότι η συμπεριφορά τους ταιριάζει σε ένα μοτίβο που και άλλοι επίσης έχουν βιώσει.
Οι πολύχρονοι φίλοι του Μπάλντουιν γνωρίζουν για τις οδυνηρές μάχες του με τις ψυχικές ασθένειες: τις νοσηλείες, τα μανιακά επεισόδια, την κατάθλιψη, την τρομακτική αγωνία πριν από δύο χρόνια, σε ένα πάρκινγκ, όπου δε μπορούσε να βγει έξω από το αυτοκίνητο. Καθώς ο ίδιος αποσύρθηκε στο διαμέρισμά του, η γάτα του Ζόι και το τηλέφωνο, έγιναν η σταθερή συντροφιά του. Κατά τη διάρκεια των χειρότερων πολιορκιών του άγχους, θα καλέσει μερικούς φίλους του, τρεις με τέσσερεις φορές την ημέρα.
Αυτός είναι ο άνθρωπος που θυμούνται, σκέφτηκε βρισκόμενος στο φρεσκοπεριποιημένο διαμέρισμά του. Η διακόσμησή του είναι αισιόδοξη: ένα πολύχρωμο χαλί, μοβ κουρτίνες, ένα φανταχτερός πράσινος τοίχος. Και έτσι είναι ο Μπάλντουιν. Προσπαθεί να χάσει βάρος, ίσως κάποια μέρα να βρει ένα νέο άνθρωπο στη ζωή του.
Έκανε κλικ για να ανοίξει άλλη μία θεραπευτική σημείωση.
Ο Μπάλντουιν συνεχίζει να προσπαθεί να πιέσει τον εαυτό του να βγαίνει περισσότερο και να είναι πιο κοινωνικά συνδεδεμένος ακόμη και όταν τα συναισθήματα του, τού λένε να κάνει το αντίθετο, έγραψε ο Ο' Νηλ, προσθέτοντας ότι ο ασθενής του σαφώς, κάνει καλά βήματα και ακόμη πιο θαρραλέες προσπάθειες σε πολλά μέτωπα.
Ο Μπάλντουιν, ο οποίος γιόρτασε τα γενέθλιά του πρόσφατα παρακολουθώντας μία διάλεξη σε ένα μουσείο, με μία ταινία και ένα δείπνο, φουσκώνει με υπερηφάνεια. Πάω να στείλω αυτή τη σημείωση με email στους φίλους μου, είπε χαμογελαστός.
Πηγή: ΝΥ Τimes/Health
Απόδοση Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Photo Credit: Tim Bower
