Αυτή είναι η στιγμή που οφείλουμε να σκεφτούμε τι είναι αυτό που θέλουμε να διακόψουμε, τι είναι δηλαδή αυτό που μας δυσκολεύει και θέλουμε να αποφύγουμε.
Είναι μια σκέψη που σίγουρα έχει περάσει κάποια στιγμή από το μυαλό σας,πριν περάσετε το κατώφλι του θεραπευτικού δωματίου. Το έχετε αναλογιστεί αρκετές φορές, καταμετρώντας τους λόγους που δεν χρειάζεται να συνεχίσετε τη θεραπεία σας: «Γιατί να δίνω τόσα χρήματα»; «Δεν βλέπω καμία βελτίωση, δεν έχει νόημα». «Δεν είναι καλός ο θεραπευτής μου, είναι αδιάφορος». «Μένω συνέχεια σιωπηλός, δεν έχω τι να πω».
Πάντα μπορούμε να βρίσκουμε λόγους για να διακόψουμε μια θεραπεία που μας δυσκολεύει. Είναι πιο εύκολο να καθησυχάσουμε τον εαυτό μας με μια δικαιολογία, παρά να συνεχίσουμε να προσπαθούμε.
Αυτή είναι η στιγμή που οφείλουμε να σκεφτούμε τι είναι αυτό που θέλουμε να διακόψουμε, τι είναι δηλαδή αυτό που μας δυσκολεύει και θέλουμε να αποφύγουμε. Εφόσον έχουμε αφουγκραστεί αυτά που δεν αντέχουμε, μας δίνεται η ευκαιρία, μέσω της θεραπείας, να τα αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο και να μην τα αποφύγουμε για μια ακόμη φορά.
Όσο και αν αποσιωπούμε ζητήματα που μας προκαλούν δυσφορία, πάντα θα έρχονται στο προσκήνιο. Ίσως όχι με την ίδια μορφή, αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το άγχος, ο φόβος μας, οι δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις, η απομόνωση, το καταθλιπτικό συναίσθημα και οτιδήποτε άλλο μας περιορίζει, θα εμφανίζονται ξανά και ξανά.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει μαγικός τρόπος για την επίλυσή τους. Χρειάζεται προσπάθεια από μέρους μας. Και αυτό είναι το καλύτερο σημείο. Να κατανοήσουμε πως μπορούμε να έχουμε έλεγχο στη ζωή μας, αρκεί να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Είναι πολύ βολικό να αποδίδουμε την ευθύνη για τη δυσκολία μας σε εξωτερικούς παράγοντες. Να σκεφτόμαστε ότι ο θεραπευτής δεν είναι καλός ή ότι δεν έχουμε χρόνο και χρήματα για χάσιμο. Τι αξίζει περισσότερο να επενδύσουμε χρόνο και χρήμα, αν όχι ο ίδιος μας ο εαυτός; Το να κατηγορούμε ή να μεμψιμοιρούμε είναι μια θέση που δεν μας εξελίσσει. Μόνο χρόνο από τη ζωή μας μπορούμε να χάσουμε.
Διαβάστε σχετικά: Όταν τερματίζουμε μια θεραπευτική σχέση, αποχαιρετάμε και κάποια μέρη του εαυτού μας
Αξίζει λοιπόν να σκεφτούμε καλύτερα αν μας ταιριάζει ή όχι ο θεραπευτής. Αν μας θυμώνει, θα μπορούσαμε να του το εκφράσουμε; Αν μας απογοητεύει, θα ήμασταν τόσο ευθείς ώστε να το συζητήσουμε; Ο θυμός και η απογοήτευση αν δεν εκφραστούν άμεσα, τόσο στη θεραπεία, όσο και σε μια σχέση, θα εκφραστούν με άλλους, έμμεσους τρόπους. Με ακυρώσεις συνεδριών, καθυστερήσεις στο ραντεβού, εστιάζοντας εμμονικά σε ένα θέμα, μη δίνοντας τα χρήματα της συνεδρίας κτλ.
Μπορούμε, επίσης, να επιλέξουμε να γλιτώσουμε αυτά τα δυσφορικά συναισθήματα που μας παιδεύουν, διακόπτοντας τη συνεδρία. Ωστόσο, επιλέγουμε να εξακολουθούν να μας μπλοκάρουν στην καθημερινότητά μας. Το ρεπερτόριο των συμπεριφορών μας κατά τη διάδραση με το θεραπευτή μας είναι ένα συνεχές του τρόπου που συσχετιζόμαστε με τους γύρω μας στην εκτός θεραπείας ζωή μας.
Μια από τις χρησιμότητες της ψυχοθεραπείας είναι πως όταν εμφανίζονται τέτοια δύσκολα προς διαχείριση συναισθήματα, ο θεραπευτής είναι σε επαγρύπνηση για να τα εντοπίσει, να σε βοηθήσει να τα αντιμετωπίσετε και να τα επιλύσετε. Ενώ, υπό τις συνηθισμένες συνθήκες ζωής, θα υπήρχαν πολλοί περισσότεροι τρόποι συγκάλυψης του ζητήματος.
Ό, τι εκδηλώνεται κατά την ψυχοθεραπεία– από το φαινομενικά ανούσιο, μέχρι το αντικειμενικά πιο ουσιώδες ζήτημα- είναι δουλειά μας να συμπράξουμε για να το διαχειριστούμε. Το ευτυχές στη ψυχοθεραπεία είναι πως έχουμε βοηθό-συνοδοιπόρο το θεραπευτή μας σε αυτή την προσπάθεια. Οφείλουμε στον εαυτό μας να μάθουμε να λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο συνολικά στη ζωή μας: οι δυσκολίες και η δυσφορία μας να μετατρέπονται σε ευκαιρία για εξέλιξη του εαυτού μας.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
