Κανείς θεραπευτής δεν είναι τέλειος. Από τα λάθη μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι.
Είμαι θεραπευτής από το 2005. Και δεν θέλω να υπερηφανεύομαι, αλλά νομίζω ότι είμαι πολύ καλός. Έχω μια σταθερή σχέση με όλους τους θεραπευόμενούς μου και παρατηρώ ότι όλοι κάνουν πρόοδο. Σχεδόν όλοι... Μου δίνουν μία καλή ανατροφοδότηση για τις συμβουλευτικές δεξιότητές μου και αισθάνομαι ότι υπάρχει καλή θεραπευτική σχέση μεταξύ μας.
Μου αρέσει αυτό που κάνω και μου αρέσει να συνεχίζω να μαθαίνω. Παρ’ όλα αυτά, έκανα πραγματικά, μερικά ανόητα λάθη στην καριέρα μου. Και δυστυχώς δεν μπορώ να κατηγορώ συνέχεια το γεγονός ότι ήμουν νέος θεραπευτής στην αρχή της καριέρας μου, καθώς ορισμένα από αυτά τα λάθη τα έκανα και πρόσφατα.
Θα ήθελα να τα αναφέρω γιατί πιστεύω ότι τα λάθη που έκανα μπορούν να γίνουν μαθήματα για τους άλλους, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να κάνουν και εκείνοι τα ίδια λάθη όπως εγώ. Χωρίς να έχουν σειρά προτεραιότητας, σας παρουσιάζω τα πιο ανόητα θεραπευτικά μου σφάλματα.
1. Έδωσα πάρα πολλές συμβουλές
Γνωρίζω τι θα πείτε: οι θεραπευτές υποτίθεται ότι δεν πρέπει να δίνουν συμβουλές και προσπάθησα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα για να αποφύγω αυτή την παγίδα. Όμως, μερικές φορές είναι τόσο δελεαστικό, έτσι δεν είναι; Όπως όταν ένας θεραπευόμενος ζητά ειδικά μία συμβουλή και η λύση φαίνεται τόσο προφανής. Αυτή τη φορά η θεραπευόμενη μου, με ρωτούσε να της απαντήσω ειλικρινά αν πρέπει ή όχι να χωρίσει το σύντροφό της. Την παρακολουθούσα για αρκετό καιρό και αυτή ήταν ίσως η 20η φορά που με ρώτησε.
Τις πρώτες 19 φορές κατάφερα να επεξεργαστώ σωστά την ερώτηση και να την επιστρέψω σε εκείνη για να αποφασίσει. Η επεξεργασία της ερώτησης λειτούργησε, καθώς δεν πήρα την ευθύνη να της πω να χωρίσουν. Όμως αισθάνθηκα σαν να την απογοήτευα. Φαινόταν σαν να ζητούσε από εμένα την άδεια να τερματίσει τη σχέση που, κατά τη γνώμη μου, δεν εξυπηρετούσε κανενός συντρόφου τις ανάγκες και είχε μετατραπεί σε τοξική. Έτσι, σε μια στιγμή αδυναμίας, συμπάθειας και αγανάκτησης, απάντησα τελικά την ερώτησή της με ένα: ναι, θα πρέπει να χωρίσεις μαζί του.
Αφού είπα το ναι για το χωρισμό, η θεραπευόμενη αναθάρρησε και ήθελε να μιλήσει για το πώς θα μπορούσε να το κάνει. Που θα συνέβαινε, τι θα έλεγε, πώς θα ένιωθε κτλ. Οπότε, απλά συνέχισα να της δίνω συμβουλές. Συζητήσαμε ακριβώς τι πρέπει να κάνει για να τερματίσει τη σχέση. Νόμιζα ότι η συνεδρία πήγε πολύ καλά. Στην πραγματικότητα δεν το σκέφτηκα πολύ καλά. Την επόμενη εβδομάδα, μπήκε μέσα και μου είπε ότι είχε δεχθεί πρόταση γάμου και τώρα είναι αρραβωνιασμένη. Ό,τι χειρότερο. Έπρεπε να αφιερώσουμε αρκετές συνεδρίες μετά μιλώντας για την τελευταία αυτή συνεδρία. Κατηγορούσα τον εαυτό μου για αρκετό καιρό μετά.
2. Δεν μίλησα για το τι συνέβαινε στο «εδώ και τώρα»
Μου αρέσει να μιλάω για το τι συμβαίνει στο «εδώ και τώρα» της θεραπείας. Ίσως να είναι το αγαπημένο μου θέμα στη θεραπεία. Αισθάνομαι ότι οι θεραπευόμενοί με πληρώνουν για να τους κάνουν να αισθάνονται αμήχανα και το λατρεύω. Είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικό με τα ζευγάρια. Μου αρέσει να σχολιάζω την αλληλεπίδραση ανάμεσα σε δύο άτομα που διαφωνούν, ενώ ένας από αυτούς προσπαθεί να με πάρει με το μέρος του για να συνεργαστώ μαζί του και να αποδείξω ότι ο άλλος είναι λάθος.
Όμως, υπήρξε μια φορά που μιλούσα με έναν θεραπευόμενο και μου είπε ότι δεν μπορεί να κάνει φίλους. Τον προκάλεσα λίγο να μου πει τι μπορεί να κάνει ο ίδιος για να συμβάλει σε αυτό το πρόβλημα και αναστατώθηκε αρκετά. Φούσκωσε το στήθος του, θύμωσε και όλες οι άμυνές του άρχισαν να ενεργοποιούνται. Ποτέ δεν ένιωσα πριν απειλημένος. Όμως ένιωσα ότι εκείνη τη στιγμή ήθελα να αλλάξω το θέμα και να προχωρήσω. Και αυτό έκανα.
Στο υπόλοιπο της συνεδρίας προσπαθούσα να βρω τρόπο να μιλήσω για το τι ένιωσα στο δωμάτιο όταν τον είδα να θυμώνει και ότι φαντάζομαι πως και οι άλλοι άνθρωποι αισθάνονται το ίδιο όταν εκνευρίζεται. Και ότι ίσως αυτός ήταν ο λόγος που δεν ήταν σε θέση να δημιουργήσει στενές φιλίες. Όμως, απλά το ανέβαλα και σκέφτηκα να το φέρω στη συνεδρία την επόμενη εβδομάδα.
Δυστυχώς δεν ξαναεμφανίστηκε ποτέ και έχασα την ευκαιρία.
Διαβάστε σχετικά: Το πιο συναρπαστικό μάθημα που διδάχθηκα στα 33 χρόνια μου ως θεραπευτής
3. Παρείχα θεραπεία μέσω e-mail
Ξέρω ότι δεν πρέπει να είμαι θεραπευτής μέσω e-mail. Καταλαβαίνω γιατί το mail πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για προγραμματισμό. Αλλά όταν ένας θεραπευόμενος μου, μου έστειλε μία ιστορία για μια τρέχουσα σχέση του με την οποία αντιμετώπιζε δυσκολίες, αισθάνθηκα υποχρεωμένος να ανταποκριθώ θεραπευτικά. Δεν απάντησα με ένα μακρύ email. Έγραψα μια σύντομη παράγραφο για κάποιες σκέψεις που είχα σχετικά με την τελευταία συνεδρία.
Όπως μπορείτε να μαντέψετε, αυτό άνοιξε τις «θεραπευτικές πύλες» ακόμη περισσότερο και πριν το καταλάβω, συμβούλεψα αυτόν τον άνθρωπο μέσω e-mail τρεις επιπλέον φορές την επόμενη μέρα. Ήθελα να σταματήσω και να πω ότι δεν μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό, αλλά τότε αισθανόμουν ότι θα ήταν περίεργο αν απλά έπαυα να του παρέχω θεραπεία μέσω e-mail. Στην επόμενη συνεδρία συζητήσαμε γιατί αυτό δεν ήταν σωστό, αλλά ήταν περίεργο γιατί το έκανα καθώς οδεύαμε προς τη συνεδρία. Αυτό ήταν ανόητο από μένα και του προκάλεσε σύγχυση.
4. Επέτρεψα σε έναν θεραπευόμενο να μην πληρώσει για μια συνεδρία
Διαθέτω ένα αρκετά γενναιόδωρο κλιμακωτό κοστολόγιο για τις συνεδρίες και αξιοποιείται από αρκετούς ανθρώπους. Μου αρέσει να είμαι σε θέση να προσφέρω οικονομικά προσιτή θεραπεία σε ανθρώπους που δεν έχουν πολλά χρήματα. Μία ημέρα, μια από τις εβδομαδιαίες θεραπευόμενούς μου, έπρεπε να έρθει για μια επείγουσα συνεδρία. Αλλά μου είπε ότι δεν είχε αρκετά χρήματα εκείνη τη βδομάδα. Ένιωσα άσχημα και είχα λίγο ελεύθερο χρόνο μέσα στην εβδομάδα, γι’ αυτό της είπα να έρθει ούτως ή άλλως.
Η συνεδρία πήγε καλά και με ευχαρίστησε. Θα έπρεπε να της είχα πει ότι αυτό συνέβη για μια φορά επειδή ήταν έκτακτη ανάγκη. Υπέθεσα ότι το γνώριζε αυτό. Όμως μερικούς μήνες αργότερα, ζήτησε ξανά μια δωρεάν συνάντηση έκτακτης ανάγκης για κάτι που δεν φαινόταν πραγματικά επείγον. Συμφώνησα, αλλά τότε έπρεπε να κάνουμε μια περίεργη συζήτηση για το πώς αυτό δεν θα μπορούσε να γίνεται τακτικά. Αυτή η συζήτηση ήταν πολύ άβολη για μένα και μπερδεμένη για εκείνη.
5. Ανέλαβα έναν θεραπευόμενο που μου παραπεμφθηκε ενώ γνώριζα ότι πιθανώς δεν ταιριάζαμε
Έχετε αναλάβει ποτέ έναν θεραπευόμενο επειδή ένας φίλος θεραπευτής, σας τον παρέπεμψε και δεν θέλατε να απογοητεύσετε τον φίλο σας, οπότε συμφωνήσατε ακόμα κι αν είχατε την αίσθηση ότι απλά δεν θα ταιριάζατε; Εγώ το έχω πράξει. Μου παρέπεμψαν ένα ζευγάρι, οι οποίοι ήταν παντρεμένοι για περίπου 25 χρόνια και ήταν περίπου 30 χρόνια μεγαλύτεροι από μένα. Συνήθως βλέπω ζευγάρια που έχουν πρόσφατα μπει σε μία σχέση ή μόλις έχουν παντρευτεί. Μου αρέσει να δουλεύω με ζευγάρια που είναι ακόμα πολύ ερωτευμένα μεταξύ τους και έχουν διασκεδαστικούς καυγάδες.
Αυτό το ζευγάρι σαφώς δεν ενδιαφερόταν πολύ ο ένας για τον άλλο και φαινόταν ότι τα πράγματα είχαν βαλτώσει τα τελευταία 20 χρόνια. Δεν μπορούσα να συνδεθώ μαζί τους και βαρέθηκαν μαζί μου. Ένιωσα σαν να έκανα την πρώτη μεγαλύτερη συνεδρία της ζωής μου. Έφυγαν και δεν επέστρεψαν ποτέ. Ένιωσα καλά με αυτό.
6. Ξέχασα μία συνεδρία
Μία Δευτέρα, όπως κάθε εβδομάδα, πήγαινα στο γραφείο μία Δευτέρα. Όμως αυτή τη Δευτέρα ήθελα να φτάσω στο γραφείο λίγο νωρίτερα. Πήρα έναν καφέ από το δρόμο και περπάτησα προς το γραφείο στις 9:40 π.μ. με αρκετό χρόνο πριν από τον πρώτο θεραπευόμενό μου στις 10.00. Πέρασα μέσα από την αίθουσα αναμονής στο δρόμο προς το γραφείο μου και στη συνέχεια σταμάτησα άναυδος.
Στην αίθουσα αναμονής βρισκόταν κάποιος που μου φαινόταν πολύ οικείος. Τον κοίταξα και η στιγμή μου φάνηκε σαν μια αιωνιότητα. Ξεροκατάπια τη γουλιά του καφέ και φαινόταν ξεκάθαρα η σύγχυση στο πρόσωπό μου. Ήξερα αυτό το πρόσωπο, αλλά δεν θα έπρεπε να καθόταν στην αίθουσα αναμονής μου. Στη συνέχεια το κατάλαβα. Ήταν ο απογευματινός θεραπευόμενός μου που έπρεπε να έρθει νωρίτερα σήμερα και το είχα ξεχάσει εντελώς.
Καθόταν εκεί για 40 λεπτά και είχα ξεχάσει εντελώς τη συνεδρία μαζί του. Με κοίταξε με μια έκφραση θλίψης και θυμού. Το στομάχι μου σφίχτηκε τρομερά. Του είπα ότι λυπάμαι και του πρόσφερα άλλες ώρες εκείνη την ημέρα. Δεν βόλευε καμία άλλη. Έπρεπε να φύγει. Ένιωσα σαν τον χειρότερο θεραπευτή στον κόσμο. Δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά αυτό.
Διαβάστε σχετικά: Η καλύτερη συμβουλή που μπορεί να δοθεί σε έναν Ψυχολόγο: "Μη δίνετε συμβουλές"
7. Συμφώνησα να δω δύο κολλητές φίλες
Δεν συμφώνησα να τις δω ταυτόχρονα. Και δεν ήξερα πόσο δεμένες ήταν από την αρχή. Όταν αποφάσισα να δω τη φίλη της τωρινής θεραπευόμενής μου, της είπα ότι δεν ήταν καλή ιδέα για μένα να τη δω, αν ήθελε να μιλάει για τη φίλη της στη συνεδρία. Ποτέ δεν είχε μιλήσει για την φίλη της στο παρελθόν και μου είπε ότι θα ήταν εντάξει με αυτό. Μίλησα και με την φίλη της που ήρθε και της είπα το ίδιο πράγμα. Είπε ότι δεν έρχεται για να μιλήσει γι’ αυτήν.
Λίγους μήνες αργότερα, τσακώθηκαν και δεν μπορούσαν να μην μιλήσουν η μία για την άλλη στη θεραπεία. Ένιωσα σαν να βρισκόμουν σε ένα τρίγωνο και ήταν πραγματικά παράξενο. Χρειάστηκε να το δουλέψω στην εποπτεία μου αλλά υποσχέθηκα ότι δεν θα το άφηνα να συνέβαινε ξανά.
8. Άρχισα τη συνεδρία αστειευόμενος
Οι συνεδρίες αρχίζουν συνήθως με αρκετή κουβέντα, ειδικά με τους μακροχρόνιους θεραπευόμενούς μου. Συνήθως χρειάζονται λίγα λεπτά για να συνηθίσουν και πολλές φορές η συνομιλία είναι αρκετά χαλαρή. Αυτό το συγκεκριμένο απόγευμα, η θεραπευόμενή μου επέστρεψε από ένα ταξίδι που είχε κάνει την προηγούμενη εβδομάδα.
Πήγε στο Σικάγο για να επισκεφθεί τον μπαμπά της και να πάει σε ένα παιχνίδι μπέιζμπολ για να δει την αγαπημένη τους ομάδα, τους White Sox. Είμαι οπαδός των Cubs, της αντίπαλης ομάδας της απέναντι πόλης, οπότε φυσικά έπρεπε να ξεκινήσω τη συνεδρία πειράζοντας την θεραπευόμενή μου για την ήττα των White Sox. Δεν είναι περίεργο για εμάς να μιλάμε για το μπέιζμπολ. Κάθισε στον καναπέ και άρχισα να την πειράζω για την ήττα της ομάδας της. Με άφησε να συνεχίσω για πολύ περισσότερο από όσο έπρεπε.
Όταν τελείωσα την ρώτησα πως ήταν το ταξίδι της. Ο πατέρας της πέθανε ξαφνικά από καρδιακή προσβολή και πήγε στο παιχνίδι μόνη. Ένιωσα σαν τον χειρότερο θεραπευτή που υπήρξε ποτέ.
9. Χαιρέτησα έναν θεραπευόμενο εκτός γραφείου
Στις πρώτες συνεδρίες με τους νέους θεραπευόμενους, τους υπενθυμίζω ότι ζούμε όλοι στην ίδια πόλη και μερικές φορές υπάρχει πιθανότητα να τους συναντήσω κάπου έξω. Και όταν συμβεί αυτό, θα κάνω ότι δεν τους αναγνωρίζω, δεν θα τους χαιρετήσω και μπορεί να νιώσουν σαν να τους αγνοώ ή να είμαι αγενής. Όλοι το καταλαβαίνουν και συνεχίζουμε.
Πριν λίγες ημέρες, συνάντησα μία θεραπευόμενη σε ένα κατάστημα καθώς ψώνιζα όπως κάνω κάθε βδομάδα. Την είδα να περπατάει στο διάδρομο και να έρχεται προς το μέρος μου. Αυτομάτως, αναγνώρισα το πρόσωπό της οπότε χωρίς δισταγμό της είπα: Γεια σου!
Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι ήταν θεραπευόμενη μου. Ο σύντροφός της ερχόταν από πίσω της και ευτυχώς δεν πρόσεξε τον ενθουσιώδη χαιρετισμό μου. Εκείνη με αγνόησε και απλά συνέχισε να περπατά. Δέχθηκε τη συγνώμη μου όταν επεξεργαστήκαμε τη συνάντηση, στην επόμενη συνεδρία μας. Δεν έχω ακόμα ιδέα γιατί βιάστηκα να τη χαιρετήσω.
10. Επέμεινα πολύ σε μία μεταφορά που έχασε το νόημά της
Έχω να πω, ότι είμαι πολύ καλός με τις μεταφορές. Όπως όλοι οι θεραπευτές, είτε μας αρέσει είτε όχι, το παιχνίδι των μεταφορών μας, πρέπει να είναι άριστο. Πρόκειται για ένα τόσο χρήσιμο εργαλείο όταν μιλάτε σε έναν θεραπευόμενο. Προτιμώ να κάνω μεταφορές σχετικά με το μπέιζμπολ αλλά δεν είμαι διεισδυτικός.
Όμως αυτή τη φορά, βρισκόμουν βαθιά μέσα στη μεταφορά μιλώντας για το πώς ο παίκτης που χτυπάει την μπάλα πρέπει να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει στην πρόκληση και να είναι σίγουρος για την ικανότητά του, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να αγκαλιάσει την αβεβαιότητα σχετικά με τη μπαλιά που θα δεχθεί, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ακόμα και αν χτυπήσει τη μπάλα το καλύτερο χτύπημά του δεν έχει πραγματικά κανένα έλεγχο για το αν η μπάλα θα βγει άουτ και θα τελειώσει το παιχνίδι με μια αποκαρδιωτική ήττα ή θα βγει έξω από το γήπεδο και θα κερδίσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα, κάνοντάς τον ήρωα για πάντα.
Ο θεραπευόμενος με κοίταξε με σύγχυση και πλήξη στο πρόσωπό του. Ήταν σαν να μιλούσα σε μια διαφορετική γλώσσα. Αυτό που δεν γνώριζε όμως ήταν ότι είχα συνοψίσει τέλεια τα προβλήματα της ζωής του και ότι πιθανότατα θα είχε θεραπευθεί αν ακολουθούσε τη μεταφορά. Αλλά κατάλαβα ότι μερικές φορές μπορεί να χτυπάς τη μπάλα και να αστοχείς...
Διαβάστε σχετικά: Γιατί ο θεραπευτής σας δεν μπορεί να είναι και φίλος σας
11. Δεν ξανακάλεσα ένα θεραπευόμενο μετά το αρχικό αίτημα για συνεδρία
Πρέπει να παραδεχτώ, το έχω κάνει αρκετές φορές. Όμως, πρόσφατα ένας φίλος μου, εξέφρασε την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι ένας θεραπευτής δεν τον κάλεσε πίσω να κλείσουν τη συνεδρία. Είχε καλέσει πάνω από δέκα θεραπευτές και κανένας από αυτούς δεν τον είχε ξανακαλέσει πίσω. Οι θεραπευτές που δεν επικοινωνούν ξανά με τους δυνητικούς πελάτες είναι, δυστυχώς, πολύ συνηθισμένο πράγμα.
Αλλά όταν είδα πόσο αποθαρρυμένος και αναστατωμένος ήταν ο φίλος μου, σε σημείο που αποφάσισε να ματαιώσει την εύρεση ενός θεραπευτή, ορκίστηκα να μην παραλείψω να απαντήσω ποτέ ξανά σε ένα αίτημα θεραπευόμενου. Εύχομαι όλοι οι θεραπευτές να δεσμευθούν σε αυτό.
Αυτά ήταν λοιπόν, όλα τα λάθη μου από τότε που έγινα θεραπευτής. Όλα αυτά τα οποία είμαι πρόθυμος να παραδεχτώ. Είμαι βέβαιος ότι θα κάνω πολλά περισσότερα. Ένα από τα πράγματα για το οποίο είμαι περισσότερο ευγνώμων είναι το πόσο με συγχωρούν και είναι ευγενικοί με εμένα οι θεραπευόμενοί μου. Ξέρουν ότι προσπαθώ πάντα όσο καλύτερα μπορώ για εκείνους και υπολογίζω πολύ τις ανάγκες τους.
Γνωρίζουν επίσης ότι δεν είμαι τέλειος και καμιά φορά θα κάνω λάθος. Τα λάθη μου, αποτελούν για εμένα εξαιρετικές ευκαιρίες μάθησης. Και ελπίζω ότι θα μπορέσετε να δείτε και εσείς τα δικά σας με τον ίδιο τρόπο.
Συγγραφέας: Τζεφ Γκάνθερ
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
