Μετά από 12 χρόνια έρευνας για την εύρεση της αιτίας της διπολικής διαταραχής, οι ερευνητές καταλήγουν ότι η αιτία δεν μπορεί να είναι μόνο μία.
Πολλοί άνθρωποι έχουν διαγνωσθεί με διπολική διαταραχή και οι περισσότεροι εξ αυτών πιθανώς αναρωτιούνται για την αιτία. Μετά από περισσότερο από μια δεκαετία ερευνών εις βάθος σε πάνω από 1.100 ανθρώπους με διπολική διαταραχή, μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν έχει μια απάντηση… ή μάλλον πολλές απαντήσεις.
Αυτό που υποστηρίζουν είναι ότι καμία γενετική αλλαγή, χημική ανισορροπία ή γεγονός ζωής δεν είναι η μοναδική αιτία κάθε περίπτωσης της διπολικής διαταραχής.
Αλλά περισσότερο, η εμπειρία κάθε ασθενούς με διπολική διαταραχή ποικίλλει από την εμπειρία των άλλων με την ίδια διαταραχή. Όμως, όλες οι εμπειρίες τους περιλαμβάνουν χαρακτηριστικά που εμπίπτουν σε επτά κατηγορίες φαινοτύπων ή χαρακτηριστικών που μπορούν να παρατηρηθούν, αναφέρει η ομάδα των ερευνητών σε μια νέα δημοσίευση στο International Journal of Epidemiology.
Η ομάδα, συνέλεξε και ανέλυσε επί χρόνια δεκάδες χιλιάδες δεδομένα σχετικά με τη γενετική, τα συναισθήματα, τις εμπειρίες της ζωής, τα ιατρικά ιστορικά, τα κίνητρα, τη διατροφή, τις ιδιοσυγκρασίες, τα μοτίβα του ύπνου και τα γνωστικά μοτίβα σε συμμετέχοντες εθελοντές.
Περισσότεροι από 730 άνθρωποι είχαν διαγνωσθεί με διπολική διαταραχή και 277 δεν είχαν τη διάγνωση. Τα 3/4 εξ αυτών είναι σήμερα ενεργοί συμμετέχοντες σε έρευνες για τη Διαχρονική Μελέτη της Διπολικής Διαταραχής.
Διαβάστε σχετικά: Διπολική Διαταραχή: Κλινική Εικόνα, Αιτιολογία και Θεραπευτική Αντιμετώπιση
Χρησιμοποιώντας αυτά τα ευρήματα, η ομάδα ανέπτυξε ένα πλαίσιο που θα μπορούσε να είναι χρήσιμο για τους ερευνητές που μελετούν τη διαταραχή, τις κλινικές ομάδες που την αντιμετωπίζουν και τους ασθενείς που την βιώνουν. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι θα τους δώσει μια κοινή δομή που θα χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια μελετών, θεραπευτικών αποφάσεων και πολλών άλλων.
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που οδηγούν σε αυτήν την ασθένεια και πολλές διαδρομές μέσα από αυτήν, λένε οι ερευνητές. Έχουμε διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολλοί βιολογικοί μηχανισμοί που καθοδηγούν την ασθένεια και πολλές διαδραστικές εξωτερικές επιρροές σε αυτήν. Όλα αυτά τα στοιχεία συνδυάζονται και επηρεάζουν την ασθένεια καθώς οι ασθενείς τη βιώνουν.
Επτά κατηγορίες και τα βασικά ευρήματα που τις διαμόρφωσαν
Οι φαινοτάξεις, όπως τις χαρακτήρισε η ομάδα U-M, περιλαμβάνουν τις καθορισμένες αξιολογήσεις που χρησιμοποιούν ήδη οι γιατροί για τη διάγνωση και την παρακολούθηση της προόδου της διπολικής διαταραχής.
Επιπλέον, περιλαμβάνουν:
- αλλαγές στη γνωστική λειτουργία, που περιλαμβάνουν τη σκέψη, το συλλογισμό και την επεξεργασία συναισθημάτων.
- ψυχολογικές διαστάσεις όπως η προσωπικότητα και η ιδιοσυγκρασία.
- μετρήσεις της συμπεριφοράς που σχετίζονται με τη χρήση ουσιών ή την κατάχρηση ουσιών – αποκαλούμενα σαν κίνητρα παρακίνησης.
- πτυχές της ιστορίας της ζωής του ατόμου που αφορούν οικογενειακές και στενές σχέσεις και τραύματα.
- μορφές ύπνου και κιρκαδικών ρυθμών.
- μετρήσεις για τον τρόπο με τον οποίο τα συμπτώματα των ασθενών αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου και ανταποκρίνονται στη θεραπεία.
Μερικά από τα βασικά ευρήματα από την ομάδα U-M περιλαμβάνουν:
- Οι πονοκέφαλοι με ημικρανία είναι 3,5 φορές συχνότεροι μεταξύ των ατόμων με διπολική διαταραχή από ό,τι στους ανθρώπους χωρίς διπολική διαταραχή. Οι διατροφικές διαταραχές, οι διαταραχές άγχους και τα προβλήματα με το αλκοόλ είναι επίσης πιο συχνά σε άτομα με διπολική διαταραχή, όπως και το μεταβολικό σύνδρομο.
- Περισσότεροι άνθρωποι με διπολική διαταραχή έχουν ιστορικό παιδικού τραύματος από τους υγιείς το οποίο σχετίζεται με αλλαγές στον αυτοέλεγχο και την προσοχή.
- Τα άτομα με διπολική διαταραχή είχαν υψηλότερα επίπεδα κορεσμένων λιπών στη διατροφή τους και η έρευνα διαπίστωσε επίσης τη συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων ορισμένων μορίων του λίπους στο αίμα των ασθενών και τη διάθεσή τους ή το επίπεδο των συμπτωμάτων.
- Εξετάζοντας τα μικρόβια που ζουν στις γαστρεντερικές οδούς των ασθενών και της ομάδας ελέγχου, οι ερευνητές βρήκαν χαμηλότερα επίπεδα βασικού τύπου βακτηρίων και λιγότερη ποικιλία μικροβίων σε ασθενείς που έλαβαν αντιψυχωσικά φάρμακα.
- Ο κακός ύπνος φαίνεται να διαδραματίζει βασικό ρόλο στη διπολική διαταραχή, με συσχετισμούς που εντοπίζονται στη σοβαρότητα της κατάθλιψης και της μανίας στις γυναίκες, αλλά όχι στους άνδρες με τη διαταραχή που συμμετείχαν στην έρευνα. Άλλες διαφορές μεταξύ των φύλων προέκυψαν επίσης σε άλλες πτυχές της μελέτης.
- Τα άτομα με διπολική διαταραχή που έχουν ισχυρά νευρωτικά χαρακτηριστικά στις προσωπικότητές τους είναι πιο πιθανό να έχουν σοβαρή ασθένεια, ιδιαίτερα στους άνδρες.
- Μια σειρά από γνωστικές ικανότητες – συμπεριλαμβανομένης της μνήμης, της εκτελεστικής λειτουργίας και των κινητικών δεξιοτήτων – ήταν χαμηλότερες σε συμμετέχοντες με διπολική διαταραχή από αυτούς που γενικά δεν είχαν τη διαταραχή. Η μελέτη βρήκε μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ των γνωστικών ικανοτήτων των ανθρώπων που είχαν ένα συγκεκριμένο γενετικό χαρακτηριστικό και έλαβαν νεότερα αντιψυχωσικά φάρμακα.
Διαβάστε σχετικά: Πώς αναγνωρίζουμε τη διαφορά μεταξύ της Διπολικής Διαταραχής και της Οριακής Διαταραχής Προσωπικότητας
- Δύο γονίδια, που ονομάζονται CACNA1 και ANK3, φαίνεται να παίζουν ρόλο στην ευαισθησία για την ανάπτυξη της διπολικής διαταραχής. Όμως, πολλές γενετικές παραλλαγές έχουν βρεθεί ότι σχετίζονται με τον κίνδυνο εμφάνισης διπολικής διαταραχής και πιο πρόσφατα ευρήματα έχουν διερευνήσει το ρόλο της ύπαρξης ενός συνδυασμού αυτών των παραλλαγών στις πιθανότητες ενός ατόμου να αναπτύξει τη διαταραχή.
- Τα βλαστοκύτταρα που αναπτύσσονται από δείγματα δέρματος που λαμβάνονταν από τους συμμετέχοντες και στη συνέχεια αναπτύσσονταν σε νευρικά κύτταρα που ονομάζονται νευρώνες, έχουν φανερωθεί ότι είναι χρήσιμα για τη μελέτη των κυτταρικών πτυχών της διπολικής διαταραχής. Για παράδειγμα, οι νευρώνες που προέρχονται από τα κύτταρα διπολικών ασθενών ήταν πιο διεγερτικοί από τα αντίστοιχα της ομάδας ελέγχου αλλά μετριάστηκαν όταν εκτέθηκαν στο λίθιο, μια κοινή θεραπεία για τη διπολική διαταραχή. Επίσης, τα κύτταρα παρουσιάζουν διαφορές ως προς το πώς αλληλεπιδρούν και λειτουργούν.
- Τα βασικά χαρακτηριστικά των μοτίβων ομιλίας προβλέπουν τις καταστάσεις διάθεσης και μπορεί να είναι χρήσιμα στοιχεία για την πρόβλεψη της ανάγκης παρέμβασης για την πρόληψη επεισοδίων μανίας ή κατάθλιψης.
Παρ’ όλο που η διπολική διαταραχή έχει κληρονομική τάση, η μακροχρόνια μελέτη δεν απεκάλυψε κανένα γονίδιο που να το επιβεβαιώνει για να το εξηγήσει, λέει ο McInnis, ο οποίος είναι ο καθηγητής στο Τμήμα Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του UM.
Εάν υπήρχε ένα γονίδιο με τόσο ισχυρή επίδραση όπως αυτό που βλέπουμε στον καρκίνο του μαστού, για παράδειγμα, σίγουρα θα το είχαμε βρει, εξηγεί. Ελπίζουμε ότι αυτό το νέο πλαίσιο θα προσφέρει μια νέα προσέγγιση για την κατανόηση αυτής της διαταραχής και άλλων σύνθετων ασθενειών, αναπτύσσοντας μοντέλα που θα καθοδηγούν μια στρατηγική διαχείρισης για τους κλινικούς ιατρούς και τους ασθενείς και θα παρέχουν στους ερευνητές συνεχείς μεταβλητές για μέτρηση και αξιολόγηση.
Και προσθέτει: Η διπολική διαταραχή έχει πολλά να διδάξει στην ανθρωπότητα για άλλες ασθένειες, διότι καλύπτει το εύρος της ανθρώπινης διάθεσης, των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς, όπως καμία άλλη διαταραχή. Αυτό που μπορούμε να μάθουμε από την διπολική διαταραχή για όλους αυτούς τους παράγοντες, θα είναι άμεσα εφαρμόσιμο στην παρακολούθηση άλλων διαταραχών και για την εξατομίκευση της προσέγγισης για τη διαχείρισή τους.
Πηγή: medicalxpress.com
Έρευνα: Cohort Profile: The Heinz C. Prechter Longitudinal Study of Bipolar Disorder
Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
