Νέα μελέτη, η οποία εξετάζει νευρώνες και ορμόνες που σχετίζονται με την τάση της υπερφαγίας, αποτελεί ένα ακόμη βήμα για την κατανόηση των εγκεφαλικών κυκλωμάτων που εμπλέκονται στις διατροφικές διαταραχές.
Το φαγητό είναι μία από τις μεγάλες απολαύσεις της ζωής, και η υπερφαγία είναι ένα από τα αυξανόμενα προβλήματα. Το 2019, ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον ανακάλυψαν ότι ορισμένα κύτταρα σε υπέρβαρα ποντίκια ανάβουν και εμποδίζουν τα σήματα που δηλώνουν κορεσμό. Τώρα, οι ερευνητές κάνουν μια βαθύτερη εξερεύνηση του ρόλου που παίζουν αυτά τα κύτταρα.
Μια μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Neuron ασχολείται με τη λειτουργία των γλουταμινεργικών νευρώνων στα ποντίκια. Αυτά τα κύτταρα βρίσκονται στην πλευρική υποθαλαμική περιοχή του εγκεφάλου, ένα κέντρο που ρυθμίζει τις παρακινούμενες συμπεριφορές, όπως τη σίτιση.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι αυτοί οι νευρώνες επικοινωνούν σε δύο διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου: στην πλευρική ηνία (habenula), μια περιοχή-κλειδί στην παθοφυσιολογία της κατάθλιψης, και στην κοιλιακή καλυπτρική περιοχή, γνωστή κυρίως για τον σημαντικό ρόλο που παίζει στο κίνητρο, στην ανταμοιβή και στον εθισμό. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτά τα κύτταρα δεν είναι μια μονολιθική ομάδα, αλλά διαφορετικά είδη αυτών των κυττάρων κάνουν διαφορετικά πράγματα.
Το εργαστήριο που πραγματοποίησε την έρευνα μελετά τη λειτουργία μεγάλων ομάδων κυττάρων στο εγκεφαλικό κύκλωμα της ανταμοιβής και χαρακτηρίζει τον ρόλο τους στον εθισμό και στην ψυχική ασθένεια, με την ελπίδα να βρεθούν κατάλληλες θεραπείες. Ένα σημαντικό ερώτημα είναι αν αυτά τα κύτταρα μπορούν να γίνουν στόχος φαρμάκων χωρίς να επηρεαστούν άλλα μέρη του εγκεφάλου.
Διαβάστε σχετικά: Βουλιμία και υπερφαγία: όταν το φαγητό γίνεται εμμονή
Η πρόσφατη έρευνα ανέλυσε συστηματικά τους πλευρικούς υποθαλαμικούς γλουταμινεργικούς νευρώνες. Οι ερευνητές βρήκαν ότι, όταν τα ποντίκια ταΐζονται, οι νευρώνες στην πλευρική ηνία ανταποκρίνονται περισσότερο από εκείνους στην κοιλιακή καλυπτρική περιοχή, υποδεικνύοντας ότι αυτοί οι νευρώνες ίσως παίζουν μεγαλύτερο ρόλο στην καθοδήγηση της σίτισης.
Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης την επίδραση των ορμονών λεπτίνης και γκρελίνης στον τρόπο που τρώμε. Και οι δύο αυτές ορμόνες θεωρείται ότι ρυθμίζουν τη συμπεριφορά μέσω της επιρροής τους στο μεσομεταιχμιακό ντοπαμινεργικό σύστημα, που είναι κύριο συστατικό της οδού της ανταμοιβής στον εγκέφαλο.
Όμως, πολύ λίγα ήταν γνωστά για το πώς αυτές οι ορμόνες επηρεάζουν τους νευρώνες στην πλευρική υποθαλαμική περιοχή του εγκεφάλου. Οι ερευνητές βρήκαν ότι η λεπτίνη αμβλύνει τη δραστηριότητα των νευρώνων που προβάλλουν στην πλευρική ηνία και αυξάνει τη δραστηριότητα των νευρώνων που προβάλλουν στην κοιλιακή καλυπτρική περιοχή. Όμως, η γκρελίνη κάνει το αντίθετο.
Η μελέτη έδειξε ότι τα εγκεφαλικά κυκλώματα που ελέγχουν τη διαδικασία του φαγητού αλληλεπικαλύπτονται, τουλάχιστον μερικώς, με τα εγκεφαλικά κυκλώματα που συμμετέχουν στον εθισμό σε φαρμακευτικές ουσίες. Επίσης, η μελέτη προσθέτει στοιχεία στο αυξανόμενο σώμα της έρευνας σχετικά με τον ρόλο του εγκεφάλου στην παχυσαρκία.
Έρευνα: Transcriptional and functional divergence in lateral hypothalamic glutamate neurons projecting to the lateral habenula and ventral tegmental area. Neuron, 2021
Απόδοση – Επιμέλεια: Ισμήνη Τσοχαλή, επιμελήτρια κειμένων
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
