Στις μέρες μας, επικρατεί η πεποίθηση ότι οι διατροφικές διαταραχές επηρεάζουν κυρίως τον γυναικείο πληθυσμό. Οι περισσότερες έρευνες που γίνονται έχουν γυναίκες συμμετέχοντες και οι περισσότερες παρεμβάσεις γίνονται λαμβάνοντας υπ' όψιν τις γυναίκες. Ακόμη και οι επαγγελματίες που ειδικεύονται στη θεραπεία αυτών των διαταραχών είναι γυναίκες.
Πράγματι, είναι πιο συχνό φαινόμενο μια γυναίκα να διαγνωστεί με ψυχογενή ανορεξία ή ψυχογενή βουλιμία από ό,τι ένας άντρας. Ενδέχεται όμως η αποτύπωση αυτή να οδηγήσει στη χαμηλή εκτίμηση των διατροφικών διαταραχών στους άνδρες;
Οι κλασικοί ορισμοί των διατροφικών διαταραχών επικεντρώνονταν στην επιθυμία για λεπτότητα και την απώλεια βάρους. Η δυσαρέσκεια των γυναικών για το σώμα έχει να κάνει κυρίως με την απώλεια βάρους ενώ των ανδρών επικεντρώνεται στη μυϊκότητα.
Ερευνώντας τις διατροφικές διαταραχές στους άνδρες
Μέσα από μία σειρά ερευνών, αξιολογήθηκαν οι ανησυχίες γύρω από τις διατροφικές διαταραχές στους αντρών. Η αξιολόγηση περιελάμβανε ερωτήσεις σχετικά με τη μυϊκότητα και τη χρήση συμπληρωμάτων για τη βελτίωση της εμφάνισης καθώς και την ενδυνάμωση των μυών. Οι ερευνητές αξιολόγησαν 5.500 άνδρες οι οποίοι ήταν μεταξύ 12-18 ετών το 1999 και τους οποίους παρακολούθησαν μέχρι το 2011. Εκτός από την εικόνα του σώματος και τις διατροφικές διαταραχές, αξιολόγησαν επίσης τη μάζα του σώματος, την ευκαιριακή και ανεξέλεγκτη κατανάλωση οινοπνεύματος, τη χρήση ναρκωτικών και τα συμπτώματα κατάθλιψης.
Κατά την ενηλικίωση, σχεδόν το 18% του δείγματος ανέφερε έντονη ανησυχία για το βάρος και τη διάπλαση και τουλάχιστον το 7,6% υιοθετούσαν ανθυγιεινές συμπεριφορές στη προσπάθεια να επιτύχουν το ιδανικό σώμα.
Μόνο το 2,5% του δείγματος παρουσίασε υψηλή ανησυχία για το αδυνάτισμα και λιγότερο από το 3% πληρούσε τα κριτήρια για τη διαταραχή ανεξέλεγκτης υπερφαγίας. Τέλος, λιγότερο από το 1% πληρούσε τα κριτήρια για ψυχογενή βουλιμία. Ωστόσο, το 31% εμφάνισε κάποια συμπτώματα διατροφικής διαταραχής όπως μη σταθερή ανεξέλεγκτη υπερφαγία, τη χρήση καθαρτικών και την υπερφαγία χωρίς την απώλεια ελέγχου. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι με την πάροδο του χρόνου οι ανησυχίες που αφορούσαν στη μυϊκότητα αυξάνονταν, κάτι το οποίο δεν συνέβη με το αδυνάτισμα.
Η μεγάλη ανησυχία σχετικά με την μυϊκότητα και τη χρήση συμπληρωμάτων διατροφής, συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο συχνά ανεξέλεγκτης κατανάλωσης οινοπνεύματος και τη χρήση ναρκωτικών. Η μεγάλη ανησυχία τόσο για τη μυϊκότητα και την λεπτότητα συσχετίστηκε επίσης με αυξημένο κίνδυνο χρήσης ναρκωτικών. Η αυξημένη ανησυχία σχετικά με τη λεπτότητα, αλλά όχι την μυϊκότητα, την περιστασιακή βουλιμική συμπεριφορά και την υπερκατανάλωση φαγητού χωρίς την απώλεια ελέγχου σχετίστηκαν με αυξημένη καταθλιπτική συμπτωματολογία.
Μυϊκότητα vs λεπτότητα στους άνδρες
Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι παραδοσιακές μετρήσεις υποτιμούν την ύπαρξη διατροφικών διαταραχών στους άνδρες, επειδή επικεντρώνονται στην επιθυμία για λεπτότητα και δεν αξιολογούν τις ανησυχίες που αφορούν την μυϊκότητα. Η στροφή της προσοχής και του ενδιαφέροντος προς τις γνωστικές πτυχές των διατροφικών διαταραχών (για παράδειγμα την αδικαιολόγητη επίδραση του βάρους και της διάπλασης στην αυτο-αξιολόγηση), μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό διατροφικών διαταραχών που δεν εμπίπτουν στις κλασικές κατηγορίες, όπως συμβαίνει στην περίπτωση πολλών ανδρών.
Επιπλέον, οι διαφορετικοί υποτύποι διατροφικών διαταραχών που παρουσιάζονται στους άνδρες και που αναφέρθηκαν σε αυτή τη μελέτη δείχνουν ότι κάθε υποτύπος, μπορεί να αντιπροσωπεύει διαφορετικούς παράγοντες κινδύνου για την κατάχρηση ουσιών και την κατάθλιψη.
Πηγή: psychologytoday
