Πώς μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδιά με ΔΕΠΥ να μαθαίνουν καλύτερα

Οι γονείς μπορούν να αξιοποιήσουν τα ευρήματα της έρευνας για να βοηθήσουν τα παιδιά με τις εργασίες τους στο σπίτι και οι εκπαιδευτικοί να τα εφαρμόσουν αντίστοιχα στις τάξεις τους.

Μια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε σε δύο επιστημονικά άρθρα αφορούσε στα παιδιά με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής / υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) και το πώς βίωσαν τη μάθηση στο σπίτι για αυτά, κατά τη διάρκεια των lockdowns.

Στην έρευνα αξιολογήθηκαν περισσότεροι από 100 Αυστραλοί γονείς παιδιών με ΔΕΠΥ, ρωτώντας τους για τα οφέλη που πιθανώς να αποκόμισαν, τις προκλήσεις που είχαν να αντιμετωπίσουν και τις στρατηγικές που χρησιμοποίησαν. Ενώ αυτή η έρευνα αναζητούσε πληροφορίες σχετικά με την εκπαίδευση από το σπίτι λόγω πανδημίας, εντούτοις εξήγαγε σημαντικά συμπεράσματα για τη μάθηση πέρα από το πλαίσιο των lockdowns.

Καθώς τα κρούσματα COVID παρέμεναν υψηλά, η εκπαίδευση από το σπίτι συνεχιζόταν. Συγκεκριμένα, οι γονείς μπορούν να αξιοποιήσουν τα παρόντα ευρήματα ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά τους με τις εργασίες που έχουν για το σπίτι. Επιπλέον, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να τα εφαρμόσουν αντίστοιχα στις τάξεις τους.

Αυτές οι πρακτικές είναι σημαντικές, δεδομένου ότι παρατηρούνται πολλές εκκλήσεις από γονείς για καλύτερη υποστήριξη των παιδιών με ΔΕΠ-Υ στο σχολείο.

Τι είναι η ΔΕΠΥ;

Η ΔΕΠ-Υ ξεκινά στην παιδική ηλικία και εμφανίζεται περίπου στο 5% των παιδιών και των εφήβων παγκοσμίως. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν δυσκολία στη διατήρηση της συγκέντρωσης, δυσκολία στον έλεγχο των παρορμήσεων (συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας παύσης και σκέψης πριν την πράξη), τον προγραμματισμό και την οργάνωση εργασιών, και τη διαχείριση του χρόνου και των διαθέσιμων πόρων.

Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες σχολικές και μαθησιακές δυσκολίες, σε σύγκριση με τους νευροτυπικούς συνομηλίκους τους χωρίς ΔΕΠΥ. Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των περισπασμών και των δυσκολιών υπερκινητικότητας/παρορμητικότητας. Παρ’ όλα αυτά, τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ χρειάζονται περαιτέρω υποστήριξη ώστε να επιτύχουν στο σχολείο.

Οι διαπιστώσεις της έρευνας

Πράγματι, οι Αυστραλοί γονείς παιδιών με ΔΕΠ-Υ αντιμετώπισαν διάφορες προκλήσεις κατά τη διάρκεια των lockdown. Από τους ερωτηθέντες, το 25% ανέφερε δυσκολία να κρατήσει τα παιδιά σε εγρήγορση κατά τη διάρκεια της μάθησης στο σπίτι.

Παρόμοια ποσοστά κατέδειξαν επίσης παιδιά που στερούνται κινήτρων (22%) καθώς και δυσκολία με τη μορφή, τη δομή και την παροχή διαδικτυακής μάθησης (19%). Εάν ένα παιδί είχε πρόβλημα διατήρησης της προσοχής και συμπτώματα άγχους, αυτά ήταν πιο πιθανό να δυσκολέψουν τη μάθηση στο σπίτι.

Παρ΄ όλα αυτά, υπήρχαν και κάποια οφέλη. Από τους ερωτηθέντες, το 20% των γονέων ανέφεραν ότι το παιδί τους είχε χαμηλότερο άγχος και στρες. Παρόμοια ποσοστά δείχνουν επίσης ότι οι γονείς απέκτησαν καλύτερη κατανόηση του τρόπου μάθησης και των αναγκών του παιδιού τους (20%) και μεγαλύτερη ευελιξία σχετικά με το πώς και πότε το παιδί τους έκανε σχολική εργασία (19%). Αυτά τα οφέλη μπορεί να οφείλονται στο ότι τα παιδιά λάμβαναν περισσότερη υποστήριξη σε δυαδικό πλαίσιο (“one-to-one”) και συνεπώς αυξημένη δυνατότητα εξατομικευμένης μάθησης.

Διαβάστε σχετικά: Πώς τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) μπορούν να ωφεληθούν από την Παιγνιοθεραπεία;

Ποιες στρατηγικές βοήθησαν;

Σύμφωνα με τη μελέτη, οι πιο κοινές χρήσιμες στρατηγικές που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της μάθησης στο σπίτι για παιδιά της Αυστραλίας με ΔΕΠ-Υ ήταν:

Η υιοθέτηση μιας σταθερής ρουτίνας μέσω της οργάνωσης και διαχείρισης του χρόνου, συμπεριλαμβανομένου του ξυπνήματος σε μια καθορισμένη ώρα κάθε μέρα και στη συνέχεια ακολουθώντας ένα χρονοδιάγραμμα.

Η ενεργή συμμετοχή των γονέων στο έργο του παιδιού τους, με το να παρακολουθούν την αναμενόμενη και την ολοκληρωμένη μέχρι στιγμής δουλειά.

Ο κατάλληλος χώρος εργασίας των παιδιών, ήσυχος και απαλλαγμένος από περισπασμούς.

Συμβουλές για γονείς παιδιών με ΔΕΠ-Υ

Ακολουθούν προτεινόμενες προτάσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε μελλοντικής περίπτωσης εκπαίδευσης από το σπίτι, ή απλώς από γονείς που βοηθούν τα παιδιά τους με την εργασία στο σπίτι. Μπορούν επίσης να προσαρμοστούν εύκολα από τους εκπαιδευτικούς στο πλαίσιο της τάξης.

Το βασικό πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ δεν προσπαθούν σκόπιμα να είναι άτακτα, παρορμητικά ή αποστασιοποιημένα. Για το λόγο αυτό, η προσπάθεια επιβολής πειθαρχίας δεν θα επιφέρει αποτέλεσμα. Αντίθετα, μπορούν να βοηθήσουν οι εξής στρατηγικές:

Εστιάστε στα δυνατά σημεία και τα θετικά χαρακτηριστικά του παιδιού σας — αυτό είναι απαραίτητο για να χτίσει και να διατηρήσει την αυτοεκτίμησή του.

Δώστε άφθονο έπαινο και ενθάρρυνση.

Ρωτήστε το παιδί σας για τους αγώνες του και στη συνέχεια ακούστε τις απαντήσεις του, αναγνωρίζοντας τα συναισθήματά του και χωρίς να κρίνετε ή απλά να περάσετε απευθείας σε συμβουλές. Θα μπορούσατε να πείτε: «Μπορώ να δω ότι είσαι πραγματικά αναστατωμένος. Έχεις όρεξη να μιλήσεις γι’ αυτό;». Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ θέλουν να έχουν θετικές κοινωνικές διασυνδέσεις.

Δώστε ήπια υπενθύμιση και ανακατεύθυνση στον επιθυμητό στόχο εάν το παιδί σας αποσπάται. Θα μπορούσατε να πείτε, «Τι ωραία δουλειά που έχεις κάνει μέχρι τώρα, συνέχισε!» αντί για «Επιστροφή στα μαθήματά σου τώρα!”

Περιορίστε τους περισπασμούς: απενεργοποιήστε τις τηλεοράσεις, θέστε σε σίγαση τα τηλέφωνα και βάλτε τα αδέλφια να μελετήσουν ή να παίζουν αλλού.

Συνεργαστείτε με το παιδί σας από την αρχή μιας δραστηριότητας για να βεβαιωθείτε ότι την κατανοεί και βοηθήστε το να σχεδιάσει τα επόμενα του βήματα.

Δώστε στο παιδί σας μία έως δύο οδηγίες κάθε φορά, όχι περισσότερες.

Βοηθήστε το στη διαχείριση του χρόνου του, π.χ. να φτιάξετε ένα οπτικό χρονοδιάγραμμα των βημάτων/εργασιών που απαιτούνται.

Επιτρέψτε στο παιδί σας να καταναλώνει ενέργεια ενώ ακούει: αυτό μπορεί να περιλαμβάνει αφηρημένο μουντζούρωμα, παίξιμο με τα δάχτυλα ή ακόμα και αναπήδηση όσο είναι καθιστό σε μια μπάλα πιλάτες. Στην πραγματικότητα, αυτές οι ενέργειες βοηθούν το παιδί με ΔΕΠ-Υ να συγκεντρωθεί καθώς ο οργανισμός του χρειάζεται την κίνηση.

Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας κάνει τακτικά διαλείμματα από τις μαθησιακές του υποχρεώσεις. Η συχνότητά τους θα εξαρτηθεί από το παιδί σας, όμως θα μπορούσε να είναι χρήσιμο να ξεκινήσετε αρχικά με πιο συχνά διαλείμματα και στη συνέχεια να προσαρμοστείτε ανάλογα με τις σχετικές ανάγκες.