Η διαταραχή ανοχής στη γλυκόζη στη μέση ηλικία προβλέπει χειρότερη επίδοση στην επεισοδιακή μνήμη έπειτα από δέκα χρόνια, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Η γνωστική εξασθένιση και οι διαταραχές μνήμης είναι σοβαρά προβλήματα υγείας στις κοινωνίες που γερνούν. Η έγκαιρη πρόληψη των διαταραχών μνήμης, όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ, θα ήταν πολύ χρήσιμη, δήλωσε η ερευνήτρια Σίνι Τόπαλα, από το Πανεπιστήμιο Τουρκού, στη Φινλανδία.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ο διαβήτης συσχετίζεται με εξασθένιση στις γνωστικές λειτουργίες. Η αντίσταση στην ινσουλίνη, μια κατάσταση στην οποία το σώμα δεν μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς στην ινσουλίνη που εκκρίνεται, συνδέεται επίσης με τη γνωστική εξασθένιση και τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Η μέτρηση της αντίστασης στην ινσουλίνη στην κλινική πρακτική είναι δύσκολη, όμως το τεστ ανοχής στη γλυκόζη, που γίνεται από το στόμα, είναι ένα κοινώς χρησιμοποιούμενο τεστ, το οποίο δείχνει αν το άτομο που εξετάζεται έχει διαβήτη ή διαταραχή ανοχής στη γλυκόζη, καταστάσεις που σχετίζονται στενά με την αντίσταση στην ινσουλίνη.
Οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από 961 άτομα μέσης ηλικίας, τα οποία συμμετείχαν στη φινλανδική Έρευνα Εξέτασης Υγείας 2000 και στη συμπληρωματική μελέτη που πραγματοποιήθηκε δέκα χρόνια αργότερα. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν αξιολογήσεις για τη μνήμη και άλλες γνωστικές λειτουργίες και στις δύο μελέτες. Επίσης, έκαναν τεστ ανοχής στη γλυκόζη, τα οποία χρησιμοποιούνται για έλεγχο διαβήτη τύπου 2, διαβήτη κύησης και προδιαβήτη.
Διαβάστε σχετικά: Άνοια – Νόσος Alzheimer: Όταν χάνονται οι λέξεις
Ένα άτομο θεωρείται ότι έχει διαταραχή ανοχής στη γλυκόζη όταν το επίπεδο γλυκόζης του σε ένα δίωρο τεστ ανοχής στη γλυκόζη είναι ανεβασμένο, αλλά δεν πληρούνται τα διαγνωστικά κριτήρια για διαβήτη.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι η αυξημένη δίωρη ανοχή στη γλυκόζη στην πρώτη μελέτη συσχετίστηκε με επακόλουθη εξασθένιση στη λειτουργία της μνήμης, κατά τη δεύτερη μελέτη. Συγκεκριμένα, η αυξημένη δίωρη ανοχή στη γλυκόζη πρόβλεψε μείωση της επίδοσης σε ένα τεστ ανάκλησης με λέξεις, ένα συνηθισμένο τεστ για την επεισοδιακή μνήμη, η οποία τυπικά επηρεάζεται νωρίς στη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Η μελέτη μας βρήκε ότι τα υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης αίματος έπειτα από ένα ρόφημα γλυκόζης, σε ένα τεστ ανοχής στη γλυκόζη στη μέση ηλικία, συσχετίζονται με πιο αδύναμη επίδοση σε ένα τεστ μνήμης δέκα χρόνια αργότερα. Ο έλεγχος ανοχής στη γλυκόζη μπορεί να φανεί χρήσιμος στην αναγνώριση ασθενών με αυξημένο κίνδυνο για μελλοντική γνωστική εξασθένιση, συμπλήρωσε η ερευνήτρια.
Η ερευνητική ομάδα έκανε έλεγχο για αρκετούς γνωστούς παράγοντες κινδύνου για διαταραχές μνήμης, όπως ηλικία, εκπαιδευτικό υπόβαθρο, αυξημένη πίεση, αυξημένη χοληστερίνη, παχυσαρκία, διαβήτη τύπου 2 και κάπνισμα.
Ωστόσο, η μελέτη, όπως κάθε έρευνα, περιλαμβάνει κάποιους περιορισμούς. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι ακριβείς υποκείμενοι μηχανισμοί της συσχέτισης ανάμεσα στις διαταραχές μεταβολισμού της γλυκόζης και στη γνωστική λειτουργία δεν έχουν γίνει πλήρως κατανοητοί. Γι’ αυτό, χρειάζεται να γίνει περαιτέρω έρευνα.
Απόδοση – Επιμέλεια: Ισμήνη Τσοχαλή, μεταφράστρια – επιμελήτρια κειμένων
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
