Ο εγκέφαλος των ανθρώπων με αγχώδη διαταραχή παρουσιάζει ενδείξεις άγχους ακόμα και όταν γνωρίζουν ότι βρίσκονται σε ασφαλές περιβάλλον.
Φανταστείτε ότι βρίσκεστε σε ένα λιβάδι και μαζεύετε λουλούδια. Ξέρετε ότι κάποια λουλούδια είναι ασφαλή, ενώ άλλα έχουν μέσα μια μέλισσα που θα σας τσιμπήσει. Πώς θα αντιδρούσατε σε αυτό το περιβάλλον και, το πιο σημαντικό, πώς θα αντιδρούσε ο εγκέφαλός σας;
Αυτή είναι μια σκηνή σε ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας που χρησιμοποιείται από ερευνητές για να καταλάβουν την επίδραση που έχει το άγχος στον εγκέφαλο και το πώς οι εγκεφαλικές περιοχές αλληλεπιδρούν για να διαμορφώσουν τη συμπεριφορά.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι οι αγχώδεις διαταραχές μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από έλλειψη επίγνωσης του περιβάλλοντος ή άγνοια ασφάλειας και ότι τα άτομα που υποφέρουν από μια αγχώδη διαταραχή δεν μπορούν να ελέγξουν τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά τους, ακόμη και να το ήθελαν. Οι ασθενείς με αγχώδη διαταραχή μπορούσαν να πουν λογικά «Είμαι σε ασφαλές μέρος» αλλά, όπως παρατηρήσαμε, ο εγκέφαλός τους συμπεριφερόταν λες και δεν ήταν, δήλωσε ο Μπέντζαμιν Σουάρεζ-Χιμένεζ, Ph.D., επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ρότσεστερ και πρώτος συγγραφέας της μελέτης.
Διαβάστε σχετικά: Στρες: Ορισμός και πρόληψη
Παρατηρώντας το άγχος στον εγκέφαλο
Με χρήση λειτουργικής απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού (fMRI), οι ερευνητές παρατήρησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα εθελοντών με γενικευμένη και κοινωνική αγχώδη διαταραχή, καθώς συμμετείχαν σε ένα παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας όπου μάζευαν λουλούδια. Το μισό λιβάδι είχε λουλούδια χωρίς μέλισσες, το άλλο μισό είχε λουλούδια με μέλισσες που θα μπορούσαν να τους τσιμπήσουν – μια ήπια ηλεκτρική διέγερση στο χέρι λειτουργούσε ως προσομοίωση του τσιμπήματος.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι όλοι οι συμμετέχοντες της μελέτης μπορούσαν να ξεχωρίσουν τις ασφαλείς και τις επικίνδυνες περιοχές, ωστόσο, οι απεικονίσεις εγκεφάλου αποκάλυψαν ότι οι εθελοντές με άγχος είχαν αυξημένη ενεργοποίηση του νησιωτικού και μεσοραχιαίου προμετωπιαίου φλοιού, γεγονός που αποτελεί ένδειξη ότι ο εγκέφαλός τους συσχέτιζε μια γνωστή ασφαλή περιοχή με κίνδυνο ή απειλή.
Είναι η πρώτη φορά που εξετάσαμε τη μάθηση διακρίσεων με αυτό τον τρόπο. Γνωρίζουμε σε ποιες περιοχές του εγκεφάλου να κοιτάξουμε, αλλά πρώτη φορά παρουσιάζουμε αυτό το κονσέρτο δραστηριότητας σε ένα τέτοιο σύνθετο περιβάλλον, που μοιάζει με πραγματικό. Τα ευρήματα τονίζουν την ανάγκη για θεραπείες που εστιάζουν στο να βοηθήσουν τους ασθενείς να πάρουν πίσω τον έλεγχο του σώματός τους, δήλωσε ο ερευνητής.
Η έρευνα επικεντρώνεται στην κατανόηση των νευρικών μηχανισμών με τους οποίους ο εγκέφαλος μαθαίνει για το περιβάλλον, ειδικά στο πώς ο εγκέφαλος προβλέπει τι είναι απειλητικό και τι ασφαλές. Ο ερευνητής χρησιμοποιεί περιβάλλοντα εικονικής πραγματικότητας για να εξετάσει τις νευρικές υπογραφές των αγχωδών διαταραχών και της διαταραχής μετατραυματικού στρες.
Ο στόχος του είναι να κατανοήσει πώς οι άνθρωποι κατασκευάζουν χάρτες στον εγκέφαλο που βασίζονται στην εμπειρία, καθώς και τον ρόλο αυτών των χαρτών στην ψυχοπαθολογία του στρες και του άγχους.
Επέκταση της έρευνας σε άλλες διαταραχές
Χρειάζεται να διευκρινίσουμε αν αυτό που βρήκαμε να συμβαίνει στον εγκέφαλο αυτών των ασθενών ισχύει και για άλλες διαταραχές, όπως η διαταραχή μετατραυματικού στρες. Η κατανόηση των διαφορών και των ομοιοτήτων στις διαταραχές που χαρακτηρίζονται από ελλείψεις στη ρύθμιση συμπεριφοράς και συναισθημάτων σε ασφαλή περιβάλλοντα μπορεί να μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε καλύτερες εξατομικευμένες θεραπευτικές επιλογές, συμπλήρωσε ο ερευνητής.
Έρευνα: Benjamin Suarez-Jimenez et al, Location-dependent threat and associated neural abnormalities in clinical anxiety, Communications Biology (2021).
Απόδοση – Επιμέλεια: Ισμήνη Τσοχαλή, επιμελήτρια κειμένων
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
