Ο δεσμός προσκόλλησης μπορεί να έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις στη μετέπειτα ενήλικη ζωή του ατόμου, σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του άγχους.
Aυτό υποστηρίζεται σύμφωνα με μία νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό “Frontiers in Human Neuroscience”.
Η έρευνα βασίζεται σε προηγούμενα ευρήματα σχετικά με τη θεωρία του Bowlby για τον “δεσμό προσκόλλησης”, που υπογραμμίζουν τον ρόλο του γονιού ως “ασφαλή βάση” από όπου το παιδί αρχίζει να εξερευνά τον κόσμο. Αρκετές έρευνες έχουν ήδη δείξει πώς ο “ασφαλής δεσμός” μπορεί να βελτιώσει την ψυχική υγεία του παιδιού και αργότερα τις διαπροσωπικές του σχέσεις ως ενήλικα.
Ασφαλής Δεσμός και Διαχείριση Άγχους
Οι περισσότερες έρευνες γύρω από τον “δεσμό προσκόλλησης” επικεντρώνονται στα παιδιά και τους γονείς τους. Αντίθετα, στη συγκεκριμένη έρευνα, οι επιστήμονες εστίασαν την προσοχή τους στον ρόλο που έχει ο τύπος προσκόλλησης που αναπτύσσει το άτομο, στη μετέπειτα ενήλικη συμπεριφορά του.
Κάθε ένας από τους 41 συμμετέχοντες υποβλήθηκε σε μία δοκιμασία αναγνώρισης γραμμάτων, που απαιτούσε να επιλέξει ένα γράμμα από μία γραμματοσειρά με έντονα λαμπερά γράμματα. Οι ερευνητές επανέλαβαν το τεστ κάτω από συνθήκες σχεδιασμένες ώστε να προκαλούν θετικές, αρνητικές και ουδέτερες συναισθηματικές καταστάσεις προκειμένου να διαπιστώσουν πώς το άγχος επιδρούσε πάνω στην ικανότητα των συμμετεχόντων να ολοκληρώσουν τη δοκιμασία. Η παρακολούθηση της διαδικασίας μέσω εγκεφαλογραφήματος παρείχε στους ερευνητές πρόσθετες πληροφορίες αναφορικά με τη λειτουργία του εγκεφάλου των υποκειμένων.
Οι ενήλικες που είχαν αναπτύξει “ανασφαλή δεσμό” στην παιδική τους ηλικία εμφάνισαν μειωμένη απόδοση στο συναισθηματικά αρνητικό πλαίσιο. Μάλιστα, αυτό φάνηκε και στα εγκεφαλογραφήματααυτών των ατόμων,που κατέγραψαν μειωμένη εγκεφαλική δραστηριότητα στις συνθήκες πρόκλησης αρνητικών συναισθημάτων. Αυτό υποδηλώνει ότι άνθρωποι με “ανασφαλή δεσμό” πιθανόν αφιερώνουν περισσότερη ενέργεια στο να ρυθμίζουν τα συναισθήματά τους και δεν διαθέτουν ιδιαίτερα αποτελεσματικές στρατηγικές αντιμετώπισης του άγχους.Έτσι, υποβαθμίζεται η ικανότητά τους να αποδίδουν κάτω από στρεσογόνες καταστάσεις, όπως είναι οι συνεντεύξεις δουλειάς ή οι εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο.
Πώς αποτυπώνεται τελικά ο ”Ασφαλής Δεσμός”;
Οι γονείς που αναπτύσσουν ασφαλή δεσμό με τα παιδιά τους δεν χρειάζεται να είναι –και ούτε είναι- οι τέλειοι γονείς. Αντίθετα, οι συναισθηματικά ισχυροί δεσμοί έχουν να κάνουν με μία γενικότερη αίσθηση ότι ο γονιός είναι σε θέση να φροντίσει το παιδί του. Οι γονείς μπορούν να δημιουργήσουν συναισθηματικά ισχυρούς δεσμούς:
- Απαντώντας με ευαισθησία και αγάπη στις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού τους.
- Ικανοποιώντας τις ψυχικές ανάγκες του παιδιού όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
- Δείχνοντας στο παιδί τους ότι το αγαπούν και το εκτιμούν.
- Περνώντας χρόνο μαζί του.
Ένα γονεϊκό στιλ που είναι γνωστό ως “attachment parenting” στοχεύει στο να προωθήσει τους θετικούς τύπους προσκόλλησης. Ωστόσο, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να τεκμηριώνουν ότι η γονεϊκότητα που βασίζεται στη θεωρία του Bowlby οδηγεί στη διαμόρφωση ασφαλούς δεσμού. Οι γονείς δεν χρειάζεται να παραιτηθούν από τη δουλειά τους, να κοιμούνται μαζί με τα παιδιά τους ή να τα θηλάζουν ώστε να αναπτύξουν ασφαλείς δεσμούς. Αντιθέτως, η έρευνα δείχνει ότι χρειάζεται μόνο να παρέχουν στο παιδί τους ένα ασφαλές περιβάλλον όπου οι ανάγκες του να αντιμετωπίζονται ως σημαντικές.
Παραπομπές:
1. Erickson, M., PhD. (n.d.). Good enough moms and dads: Separating fact from fiction about parent-child attachment [PDF]. University of Minnesota.
2. Insecure childhood can make dealing with stress harder. (2016, August 31). Retrieved from http://www.eurekalert.org/pub_releases/2016-08/f-icc083116.php
3. Leyh, R., Heinisch, C., Kungl, M. T., & Spangler, G. (2016). Attachment representation moderates the influence of emotional context on information processing. Frontiers in Human Neuroscience. http://dx.doi.org/10.3389/fnhum.2016.00278
Πηγή : GoodTherapy.org
Απόδοση: Ερμίνα Φιλέρη, Φοιτήτρια Ψυχολογίας Πάντειο Πανεπιστήμιο
Επιμέλεια: Psychologynow.gr
