Μια νέα μελέτη είναι η πρώτη που αναφέρει τη συσχέτιση μεταξύ εφιαλτών και αυτοκτονικών συμπεριφορών, μέσως μίας αποσπασματικής πορείας πολλών βημάτων που περιλαμβάνουν την ήττα, την παγίδευση και την απελπισία.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι οι αυτοκτονικές σκέψεις, τα σχέδια ή οι απόπειρες ήταν παρόντα στο 62% των συμμετεχόντων που εμφάνισαν εφιάλτες και μόνο στο 20% των ατόμων χωρίς εφιάλτες. Πολλαπλές αναλύσεις δείχνουν ότι οι εφιάλτες μπορεί να δρουν ως παράγοντας άγχους σε άτομα με διαταραχή μετα-τραυματικού στρες (PTSD).
Οι εφιάλτες μπορεί να προκαλέσουν συγκεκριμένους τύπους αρνητικής γνωστικής σκέψης, όπως η ήττα, η παγίδευση και η απελπισία, που ενισχύουν τις αυτοκτονικές σκέψεις και συμπεριφορές. Η διαδρομή μεταξύ εφιαλτών και αυτοκτονικών συμπεριφορών φαίνεται να λειτουργεί ανεξάρτητα από τη συνυπάρχουσα αϋπνία και κατάθλιψη.
«H PTSD αυξάνει τον κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων και συμπεριφορών και η μελέτη μας δείχνει ότι οι εφιάλτες, ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα της PTSD, μπορεί να είναι ένας σημαντικός στόχος της θεραπείας για να μειώσουν τον κίνδυνο αυτοκτονίας», δήλωσε η κύρια ερευνήτρια Ντόνα Λίτλγουντ. «Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της ειδικής αξιολόγησης και της στόχευσης των εφιαλτών σε εκείνα τα άτομα που αντιμετωπίζουν PTSD. Επιπλέον, η παρακολούθηση και η στόχευση των επιπέδων της αρνητικής γνωστικής εκτιμήσεων, όπως η ήττα, παγίδευση και η απελπισία, μπορεί να μειώσουν τις αυτοκτονικές σκέψεις και συμπεριφορές».
Η Αμερικανική Ακαδημία Ιατρικής Ύπνου αναφέρει ότι οι εφιάλτες είναι ζωντανά, ρεαλιστικά και ενοχλητικά όνειρα που κατά κανόνα συνεπάγονται απειλές για την επιβίωση ή την ασφάλεια του ατόμου, οι οποίες συχνά προκαλούν συναισθήματα άγχους, φόβου ή τρόμου. Μια διαταραχή εφιάλτη μπορεί να συμβεί όταν επαναλαμβανόμενοι εφιάλτες προκαλούν δυσφορία ή διαταραχή στην κοινωνική ή επαγγελματική λειτουργία. Εφιάλτες που αρχίζουν εντός τριών μηνών από ένα τραύμα, είναι παρόντες σε έως και 80% των ασθενών με PTSD και αυτοί οι μετα-τραυματικοί εφιάλτες μπορεί να διαρκέσουν σε όλη τη ζωή.
Τα δεδομένα για τη μελέτη αυτή συλλέχθηκαν από 91 συμμετέχοντες που είχαν βιώσει τραυματικά γεγονότα, 51 από τους οποίους ανταποκρίνονταν στα κριτήρια για PTSD και επιπλέον 24 εκ των οποίων ανέφεραν προηγούμενη διάγνωση της PTSD. Οι εφιάλτες μετρήθηκαν αθροίζοντας τη συχνότητα και την ένταση αξιολογήσεων των σχετικών στοιχείων στην κλίμακα PTSD που χορηγείται. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν επίσης ερωτηματολόγια που μετρούσαν την αυτοκτονική συμπεριφορά, την απελπισία, την ήττα και τον εγκλωβισμό. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ αϋπνίας, PTSD και αυτοκτονίας, ένα μέτρο της αϋπνίας περιελήφθη ως συμμεταβλητή. Η ανάλυση διεξήχθη επίσης με και χωρίς τους συμμετέχοντες που είχαν συνυπάρχουσα κατάθλιψη.
Οι συγγραφείς προτείνουν ότι υπάρχουν επιπλέον μονοπάτια που διέπουν τη σχέση μεταξύ εφιαλτών και αυτοκτονίας, που θα πρέπει να προσδιοριστούν μέσω περαιτέρω έρευνας.
Πηγή: American Academy of Sleep Medicine
Πηγή έρευνας: Journal of Clinical Sleep Medicine
Απόδοση – Επιμέλεια: Ομάδα psychologynow
