Οι ενέσεις αντιψυχωτικών κατά την έξοδο από το νοσοκομείο σχετίζονται με 75% μείωση των επανανοσηλειών μέσα σε διάστημα 30 ημερών σε σύγκριση με τη λήψη αντιψυχωτικών φαρμάκων από το στόμα, σύμφωνα με μελέτη του Rutgers Health.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο Journal of Clinical Psychopharmacology, υποστηρίζουν τη χρήση ενέσεων μακράς δράσης έναντι των καθημερινών χαπιών τόσο για ιατρικούς όσο και για οικονομικούς λόγους.
Ο έλεγχος των συμπτωμάτων για την αποφυγή της νοσηλείας είναι ακόμη πιο σημαντικός στη σχιζοφρένεια από ό,τι σε άλλες ψυχικές διαταραχές, διότι κάθε υποτροπή κάνει την κατάσταση πιο δύσκολη να αντιμετωπιστεί στο μέλλον, δήλωσε ο Ντάνιελ Γκριρ, κλινικός επίκουρος καθηγητής στη Φαρμακευτική Σχολή Ernest Mario του Rutgers και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Τα πρότυπα περίθαλψης για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας απαιτούν ήδη ενέσεις μακράς δράσης έναντι της καθημερινής φαρμακευτικής αγωγής από το στόμα, αλλά εξακολουθούν να απαριθμούν τα χάπια ως αποδεκτή θεραπευτική επιλογή, δήλωσε ο Γκριρ, προσθέτοντας ότι οι ασθενείς εξακολουθούν να επιλέγουν τα χάπια έναντι των ενέσεων για λόγους που κυμαίνονται από την ασφαλιστική κάλυψη έως το φόβο για τις βελόνες.
Για τη νέα μελέτη – η οποία συνέκρινε τα ποσοστά επανεισδοχής 30 ημερών για όλους τους ασθενείς που έλαβαν εξιτήριο από ένα μόνο ακαδημαϊκό νοσοκομείο με σχιζοφρένεια ή σχιζοδιαταραχή από τον Αύγουστο του 2019 έως τον Ιούνιο του 2022 – 240 ασθενείς επέλεξαν φάρμακα από το στόμα όταν έφυγαν από το νοσοκομείο, ενώ 103 επέλεξαν ενέσεις μακράς δράσης.
Μετά από 30 ημέρες, το ποσοστό επανεισδοχής ήταν 8,3% μεταξύ των ασθενών που έλαβαν φάρμακα από το στόμα και 1,9% μεταξύ των ασθενών που έλαβαν ενέσεις μακράς δράσης, οι οποίες μπορεί να διαρκέσουν από δύο εβδομάδες έως έξι μήνες.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τα υπάρχοντα δεδομένα θεραπείας αντί να αναθέσουν τυχαία εκ των προτέρων τους ασθενείς στις διάφορες θεραπείες, οπότε τα διαφορετικά αποτελέσματα θα μπορούσαν να αντανακλούν παράγοντες άλλους από την αποτελεσματικότητα της θεραπείας, αλλά και άλλες μελέτες έχουν επίσης συνδέσει τις ενέσεις μακράς δράσης με ανώτερα αποτελέσματα.
Υποψιάζομαι ότι το χαμηλότερο ποσοστό επανεισαγωγής που έχει παρατηρηθεί με τις ενέσεις μακράς δράσης έχει να κάνει περισσότερο με το ότι οι άνθρωποι ξεχνούν να παίρνουν ένα χάπι κάθε μέρα παρά με κάποια εγγενή υπεροχή του ενέσιμου φαρμάκου, δήλωσε ο Γκριρ.
Άλλες μελέτες σχετικά με τη χρήση αντιψυχωσικών φαρμάκων έχουν διαπιστώσει ότι περίπου τα τρία τέταρτα των ασθενών δεν παίρνουν τα χορηγούμενα φάρμακα από το στόμα σύμφωνα με τις οδηγίες και είναι πολύ πιο εύκολο να κάνουν μια ένεση κάθε λίγους μήνες παρά να παίρνουν ένα χάπι κάθε μέρα, ακόμη και αν η ένεση απαιτεί μια επίσκεψη στον γιατρό.
Οι συγγραφείς της μελέτης επέλεξαν να συγκρίνουν τα ποσοστά επανεισαγωγής ενός μήνα, επειδή το παράθυρο των 30 ημερών είναι τόσο ιατρικά όσο και οικονομικά σημαντικό. Για τους ασθενείς, ο κίνδυνος σοβαρών συμπτωμάτων που απαιτούν επανεισαγωγή μειώνεται σημαντικά μετά τον επιτυχή έλεγχο της κατάστασής τους για 30 ημέρες.
Το κόστος των ενέσεων είναι πολύ χαμηλότερο από το κόστος των νοσοκομειακών θεραπειών, είπε. Και κάθε πρόσθετη επίσκεψη στο νοσοκομείο αυξάνει τις πιθανότητες να υπάρξουν περισσότερες επισκέψεις στο μέλλον. Κάθε φορά που κάποιος βιώνει ψύχωση, χάνει φαιά ουσία και υφίσταται βλάβες που δεν επουλώνονται ποτέ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο ζωτικής σημασίας να ελαχιστοποιούνται τα ψυχωτικά επεισόδια.
Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
