Η κλινική κατάθλιψη είναι μια συχνή ψυχιατρική διαταραχή με συχνά καταστροφικές συνέπειες. Μια νέα μελέτη στην επιθεώρηση Biological Psychiatry προάγει τη θεμελιώδη κατανόηση των νευρικών κυκλωμάτων της κατάθλιψης στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Η θεραπεία της κατάθλιψης περιπλέκεται από την υψηλή ετερογένεια και την αξιοσημείωτη πολυπλοκότητα της νόσου. Διατίθενται φάρμακα για τη θεραπεία της κατάθλιψης, αλλά το ένα τρίτο των ασθενών δεν ανταποκρίνεται σε αυτές τις φαρμακευτικές θεραπείες πρώτης γραμμής.
Άλλες θεραπείες, όπως η βαθιά εγκεφαλική διέγερση (DBS), μπορούν να προσφέρουν στους ασθενείς ουσιαστική ανακούφιση, αλλά τα προηγούμενα αποτελέσματα ήταν αντιφατικά. Η ανάπτυξη πιο εξατομικευμένων θεραπειών και η βελτίωση των αποτελεσμάτων απαιτεί καλύτερη κατανόηση των νευροφυσιολογικών μηχανισμών της κατάθλιψης.
Ερευνητές από το Baylor College of Medicine συνέλεξαν ηλεκτροφυσιολογικές καταγραφές από περιοχές του προμετωπιαίου φλοιού σε τρία ανθρώπινα υποκείμενα, τα οποία παρουσίαζαν σοβαρή κατάθλιψη η οποία ήταν ανθεκτική στη θεραπεία.
Ο προμετωπιαίος φλοιός παίζει σημαντικό ρόλο στις ψυχιατρικές και γνωστικές διαταραχές, επηρεάζοντας την ικανότητα του ατόμου να θέτει στόχους και να διαμορφώνει συνήθειες. Αυτές οι ιδιαίτερα εξελιγμένες περιοχές του εγκεφάλου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μελετηθούν σε μη ανθρώπινα μοντέλα, οπότε τα δεδομένα που συλλέγονται από την ανθρώπινη εγκεφαλική δραστηριότητα είναι ιδιαίτερα πολύτιμα.
Διαβάστε σχετικά: Κατάθλιψη – Κάποια χαρακτηριστικά
Οι ερευνητές πήραν ηλεκτροφυσιολογικές καταγραφές της νευρικής δραστηριότητας από την επιφάνεια του εγκεφάλου χρησιμοποιώντας εμφυτευμένα ενδοκρανιακά ηλεκτρόδια και μέτρησαν τη σοβαρότητα της κατάθλιψης κάθε συμμετέχοντα για εννέα ημέρες. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο στο πλαίσιο μελέτης σκοπιμότητας για θεραπεία με DBS.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η χαμηλότερη σοβαρότητα της κατάθλιψης συσχετίστηκε με μειωμένη νευρική δραστηριότητα χαμηλής συχνότητας και αυξημένη δραστηριότητα υψηλής συχνότητας. Διαπίστωσαν επίσης ότι οι μεταβολές στον πρόσθιο φλοιό του προσαγωγίου (ACC) χρησίμευαν ως η περιοχή με την καλύτερη πρόβλεψη της σοβαρότητας της κατάθλιψης. Πέρα από το ACC, και σε ευθυγράμμιση με την ποικιλόμορφη φύση των μονοπατιών και των συμπτωμάτων της κατάθλιψης, εντόπισαν επίσης ατομικά ειδικά σύνολα χαρακτηριστικών που προέβλεπαν με επιτυχία τη σοβαρότητα.
Προκειμένου να χρησιμοποιήσουμε τεχνικές νευροδιαμόρφωσης για τη θεραπεία σύνθετων ψυχιατρικών ή νευρολογικών διαταραχών, πρέπει ιδανικά να κατανοήσουμε την υποκείμενη νευροφυσιολογία τους, δήλωσε ο Δρ Σεθ.
Είμαστε ενθουσιασμένοι που έχουμε σημειώσει αρχική πρόοδο στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο κωδικοποιείται η διάθεση στα ανθρώπινα προμετωπιαία κυκλώματα. Καθώς θα διατίθενται περισσότερα τέτοια δεδομένα, ελπίζουμε ότι θα είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε ποια μοτίβα είναι κοινά σε όλα τα άτομα και ποια είναι ειδικά. Αυτές οι πληροφορίες θα είναι κρίσιμες για τον σχεδιασμό και την εξατομίκευση των θεραπειών επόμενης γενιάς για την κατάθλιψη, όπως η DBS.
Έρευνα: Jiayang Xiao et al, Decoding Depression Severity from Intracranial Neural Activity, Biological Psychiatry (2023). DOI: 10.1016/j.biopsych.2023.01.020
Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
