Ο άνθρωπος, που δέχεται τις αλλαγές και προσαρμόζεται σ’ αυτές, δεν σημαίνει ότι συμβιβάζεται ή θυσιάζει ή κάνει έκπτωση στις αξίες του, τα όνειρα του και τις επιδιώξεις του.
Πολλές φορές στη ζωή, τα πράγματα δεν γίνονται όπως τα περιμένουμε ή όπως τα έχουμε σχεδιάσει. Οι αλλαγές που βιώνουμε πολλές φορές δεν είναι ευχάριστες. Αντίθετα μπορεί να είναι καταστροφικές, επίπονες ή και μη αναστρέψιμες.
Μια οικονομική καταστροφή, ένας θάνατος, ένας χωρισμός, μια αλλαγή εργασίας, ακόμα και μια ματαίωση σε προσωπικό, φιλικό ή επαγγελματικό επίπεδο, δεν είναι γεγονότα το ίδιο διαχειρίσιμα από όλους και δεν έχουν όλοι την ίδια ικανότητα να τα ξεπεράσουν και να ανταποκριθούν στην νέα πραγματικότητα που προκύπτει.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που αναρωτιόμαστε πως κάποιοι άνθρωποι, μπορούν πιο εύκολα από κάποιους άλλους να μεταβαίνουν σε νέες καταστάσεις να ανακάμπτουν μετά από τραυματικά γεγονότα και αλλαγές και μάλιστα όχι μόνο να ανακάμπτουν αλλά και να αναπροσαρμόζουν τη ζωή τους δημιουργικά στα νέα δεδομένα.
Η προσαρμοστικότητα αποτελεί μια ιδιότητα επιβίωσης όλων των ζωντανών οργανισμών. Άλλωστε είναι γνωστή η θέση του Δαρβίνου πως τα όντα που θα επιβιώσουν σε περιόδους αλλαγών δεν θα είναι τα πιο δυνατά αλλά το πιο ευπροσάρμοστα στις αλλαγές.
Η ικανότητα της προσαρμογής στον άνθρωπο περιλαμβάνει ένα συνδυασμό ψυχικών και νοητικών ικανοτήτων, είναι δηλαδή ένα είδος ψυχοσυναισθηματικής ευφυΐας η οποία του προσδίδει ευελιξία, τον καθιστά ικανό να ανταπεξέρχεται αποτελεσματικά σε νέες προκλήσεις καθώς και να επανακάμπτει γρηγορότερα, μετά από δύσκολες καταστάσεις και τραυματικά γεγονότα. Με άλλα λόγια είναι η ικανότητα να μπορεί να αναπροσαρμόζεται και να συνεχίζει όταν τα δεδομένα της ζωής του αλλάζουν.
Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που παραμένουν καθηλωμένοι για χρόνια πίσω από τη θέση Εγώ έτσι είμαι, Εγώ έτσι ξέρω, έτσι λειτουργώ. Το να μένουμε καθηλωμένοι και να αντιστεκόμαστε στις αλλαγές που προκύπτουν, αυτό δημιουργεί μια καθήλωση που δεν ευνοεί την εξέλιξη μας και την ευτυχία μας.
Το να μένουμε αγκιστρωμένοι σε ότι χάθηκε στο ότι λείπει και σε ότι συνέβη είναι μια στάση ζωής άκαμπτη, κόντρα στην ίδια την φύση και την έννοια της ζωής, η οποία από μόνη της εμπεριέχει την ανατροπή, το απρόοπτο, το μη προβλέψιμο και το τα πάντα ρει.
Διαβάστε σχετικά: Αλλαγές: εμπόδια ή αναγκαίο «κακό» για μια «καλύτερη» ζωή;
Είναι κατανοητό πως όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν από τη φύση τους την ίδια ικανότητα προσαρμογής. Ωστόσο είναι κάτι που μπορεί να καλλιεργηθεί και να ενισχυθεί. Κάποια στοιχεία απαραίτητα για μια τέτοια διαδικασία ενίσχυσης της προσαρμοστικότητας μας είναι:
- Η καλή επαφή με τον εαυτό μας, το άκουσμα των συναισθημάτων μας και τον αναγκών μας.
- Η παροχή χρόνου στον εαυτό μας ώστε να βιώσει στην νέα κατάσταση που προκύπτει. Ταυτόχρονα όμως, τόσου χρόνου, ούτως ώστε η κατάσταση της κρίσης να μην γίνει μέσα μας μόνιμη. Οι μεγάλες περίοδοι αδράνειας συνήθως λειτουργούν από ένα σημείο κι έπειτα επιβαρυντικά και όχι ενθαρρυντικά στην αλλαγή και στην προσαρμογή.
- Η προσπάθεια με κάθε τρόπο να κινητοποιήσουμε τον εαυτό μας σε δράση. Η παρότρυνση για κινητοποίηση είναι σημαντική προκειμένου να τολμήσουμε και να δοκιμάσουμε νέα πράγματα να εξερευνήσουμε νέες πτυχές της ζωής.
- Η προσπάθεια να δούμε τι θα μπορούσαμε να κρατήσουμε ως μάθημα ή ως εμπειρία σε αυτό που μας συνέβη ώστε να το αξιοποιήσουμε στη ζωή μας από εδώ και πέρα ως πληροφορία.
- Η προσπάθεια να εντοπίσουμε τα καλά ή τα λειτουργικά κομμάτια της ζωής μας που υπάρχουν σήμερα. Αυτά που δουλεύουν σωστά και από τα οποία μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη κουράγιο και αισιοδοξία. Και μπορεί αυτά να μοιάζουν ταπεινά δεδομένα και ασήμαντα όμως είναι κομμάτια που είναι εκεί και προς το παρόν είναι σταθερά και βοηθητικά.
- Η απεμπλοκή όσο γίνεται περισσότερο από σκέψεις που μας καθιστούν πως είμαστε θύματα της ζωής και των άλλων ανθρώπων. Με αυτό τον τρόπο γινόμαστε πιο ενεργητικοί και σίγουροι για τον εαυτό μας, αφήνοντας έξω από τη ζωή μας την πικρία γι αυτούς που μας πλήγωσαν που δεν φέρθηκαν αντάξιοι της εμπιστοσύνης μας που μπορεί να μας πρόδωσαν. Το να γυρίζει κάποιος σελίδα, χωρίς θυμό και μένος είναι κι αυτό ένα σπουδαίο στοιχείο προσαρμοστικότητας.
- Η επαφή με καινούριους ανθρώπους η συλλογή νέων δεδομένων και η δοκιμή ενσωμάτωση όλων αυτών των νέων στοιχείων στην ζωή μας πολλές φορές λειτουργούν επίσης βοηθητικά.
- Τέλος και το πιο σημαντικό ίσως από όλα είναι η αποδοχής της νέας κατάστασης, όσο κι αν αυτή δεν μας αρέσει. Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν έχει την έννοια του συμβιβασμού, και της παραίτησης στη μοίρα. Αντίθετα έχει την έννοια της ανάγκης αλλαγής πλεύσης, σκέψης, στόχων που θα βοηθήσουν ή θα εξυπηρετήσουν την νέα κατάσταση.
Ο άνθρωπος, που δέχεται τις αλλαγές και προσαρμόζεται σ’ αυτές, δεν σημαίνει ότι συμβιβάζεται ή θυσιάζει ή κάνει έκπτωση στις αξίες του, τα όνειρα του και τις επιδιώξεις του. Αντίθετα είναι ένας άνθρωπος που στέκεται με ενεργητικό τρόπο στη ζωή και ταυτόχρονα παρέχει στον εαυτό του την προοπτική να είναι όσο πιο ήρεμος και ευτυχισμένος γίνεται με αυτά που ζει και κατέχει.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
