Μην κρατάς ότι παλιό είχες μέσα σου, μόνο και μόνο επειδή ήταν κάποτε οικείο και ασφαλές. Μπορεί αυτό το παλιό να μη σε βοηθάει πια και να πρέπει να αλλάξει ή να αντικατασταθεί.
Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το πώς έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή μας που είναι σαν να κάνουν «το κλικ». Ξαφνικά, σκέψεις, πρόσωπα, καταστάσεις, συνθήκες, ερεθίσματα, εμπειρίες, μαθήματα, πληροφορίες, συζητήσεις, όλα όσα περνάνε από το κεφάλι μας αφιλτράριστα και μη, συνειδητά ή ασυνείδητα, όλα όσα απορροφούμε καθημερινά και συσσωρεύουμε στο μυαλό μας.
Πολλές πληροφορίες μας βομβαρδίζουν. Άκριτα. Έμμεσα. Άμεσα. Κάποιες από αυτές δεν τις αξιοποιούμε άμεσα. Κάποιες άλλες τις θέτουμε αμέσως σε εφαρμογή. Είναι λοιπόν και κάποιες, οι οποίες, ενώ μας τραβούν την προσοχή και στεκόμαστε σε αυτές, δεν γνωρίζουμε ακόμα πώς να τις κωδικοποιήσουμε σωστά, πώς να τις ταξινομήσουμε και πώς ακριβώς μπορούν να μας φανούν χρήσιμες.
Πώς μπορούμε με την αρωγή τους να αλλάξουμε ουσιαστικά, μέσα μας και έξω μας, πώς να βελτιωθούμε και να μετουσιωθούμε σε μία καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο είτε αφορά την υγεία μας είτε τις προσωπικές μας σχέσεις.
Αυτές τις πληροφορίες τις περνάμε από κόσκινο, ξανά και ξανά, προκειμένου να καταλάβουμε τι είναι αυτό που πρέπει να κρατήσουμε από αυτές. Συνειδητοποιούμε ότι εκεί υπάρχει ζουμί, ότι κάπου μέσα σε αυτή την πληροφορία υπάρχει κάτι το οποίο είναι σημαντικό για εμάς, θα μας επηρεάσει και θα μας καθορίσει και μετέπειτα, για την πορεία μας.
Ψάχνουμε να βρούμε τον τρόπο, τη λύση, την απάντηση και δεν τα βλέπουμε. Δεν αντιλαμβανόμαστε πώς να ταιριάξουμε αυτό το κομμάτι στα δικά μας μέτρα και σταθμά, πώς να το προσαρμόσουμε στις δικές μας ανάγκες και στις τρέχουσες συνθήκες ζωής.
Έτσι, λοιπόν, συχνά μπορεί να πέσουμε στην παγίδα του να παρερμηνεύσουμε αυτά τα δεδομένα. Και μάλιστα να ερμηνεύουμε εσφαλμένα ξανά και ξανά, μέχρι να καταλήξουμε στο σωστό συμπέρασμα για εμάς. Θέλουμε διακαώς να βρούμε τις απαντήσεις που ψάχνουμε, να λύσουμε αυτό το γρίφο που έχουμε στο μυαλό μας και να καθαρίσουμε το τοπίο μπροστά μας. Κοιτάζουμε, αλλά δεν βλέπουμε.
Όλες αυτές οι πληροφορίες που έχουμε στο δυναμικό μας γυρνάνε ακανόνιστα μέσα στο κεφάλι μας, σαν να μη συγχρονίζονται, σαν να μην μπορούμε να βρούμε ποια είναι η σύνδεση που υπάρχει μεταξύ τους, ώστε να μπουν όλα σε μία σειρά και να μας βγάλουν κάποιο νόημα. Σαν ένα παζλ, όπου προσπαθούμε να ενώσουμε όλα τα μικρά κομματάκια τα οποία διαθέτουμε για να δούμε τη συνολική εικόνα. Αλλά αυτά τα κομμάτια φαίνεται να μην κολλάνε μεταξύ τους.
Πηγαίνουν μέχρι ένα σημείο κι εκεί που νομίζεις ότι βρήκες το κομμάτι που σου έλειπε για να προχωρήσεις, δοκιμάζεις, προσπαθείς, τα πιέζεις και λίγο μεταξύ τους μήπως και ταιριάξουν, εντούτοις, δεν κάνουν επαφή. Κι εσύ πρέπει να βρεις κάποιο άλλο κομμάτι στη θέση του, πρέπει να προσπαθήσεις ξανά και νιώθεις πως βρίσκεσαι πάλι στο ίδιο σημείο, εκεί που ήσουν και πριν. Εκεί που αισθάνεσαι πως έχεις βρεθεί πολλές φορές. Ατελείωτες φορές.
Διαβάστε σχετικά: Είμαστε σαν κομμάτια Puzzle
Κι ο χρόνος σε πιέζει και δεν έχεις άλλη υπομονή. Αλλά δεν μπορείς και να προχωρήσεις χωρίς αυτό το κομμάτι που σου λείπει. Και κοιτάζεις πιο επίμονα, πιο αγχωτικά, πιο ανυπόμονα. Ψάχνεις παντού, αδιάκοπα. Μα και μάταια. Όλα ίδια σου φαίνονται. Αταίριαστα κι απατηλά. Σου δίνουν την ελπίδα πως βρήκες αυτό που έψαχνες και μετά στην κλέβουν πίσω. Και σε αφήνουν άδειο. Κι εσύ γεμίζεις απογοήτευση. Και περισσότερα ερωτηματικά για το τι πρέπει να κάνεις.
Θέλεις να ανοίξεις μια νέα πόρτα, διαφορετική. Αυτή που νιώθεις ότι θα σε οδηγήσει εκεί που θέλεις. Όμως, ούτε την πόρτα βλέπεις. Ούτε και το κλειδί έχεις για να την ανοίξεις, όταν τη βρεις. Νιώθεις παγιδευμένος. Γυρνάς γύρω από τις σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου και συμπεριφορές που σε οδηγούν πάντα και με μαθηματική ακρίβεια στο ίδιο αποτέλεσμα. Κάθε νέα απόπειρα σού καταδεικνύει πως παραμένεις ακόμα κολλημένος στο ίδιο σημείο. Κι ο χρόνος τρέχει…
Και κάπου εκεί ίσως έρθεις στη συνειδητοποίηση πως αυτό που πρέπει να αλλάξεις, αν θες να πάρεις ένα διαφορετικό αποτέλεσμα και μία διαφορετική απάντηση, είναι ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα, το πού κοιτάζεις, το πού ψάχνεις να βρεις τις απαντήσεις σου, ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι και εισπράττεις όσα εκτυλίσσονται γύρω σου.
Χρειάζεται να κοιτάξεις στο σωστό σημείο, την κατάλληλη ώρα. Να αλλάξεις την ερώτηση που κάνεις εάν θες να πάρεις μία διαφορετική απάντηση. Ο τρόπος με τον οποίο αναρωτιόμαστε, οι λέξεις που χρησιμοποιούμε, παίζουν σπουδαίο ρόλο στην απάντηση που θα δώσουμε/πάρουμε.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία να μη ρωτάμε το τι και το γιατί αλλά το πώς. Κι επιπλέον, να μη θέτουμε τις ερωτήσεις με αρνητικό τρόπο αλλά με κατάφαση. Το υποσυνείδητό μας λειτουργεί με έναν περίεργο και πολύπλοκο τρόπο για να το αντιληφθεί πλήρως ο απλός νους. Φαίνεται, όμως, πως η άρνηση επιδρά με αρνητικό τρόπο στον εγκέφαλο και στο πώς τον (επανα)προγραμματίζουμε.
Αντιθέτως, όταν θέτουμε ερωτήσεις με θετικό πρόσημο, φαίνεται πως ο εγκέφαλός μας ανταποκρίνεται καλύτερα, είναι πιο συνεργάσιμος κι εστιάζει πιο αποτελεσματικά σε αυτό που χρειαζόμαστε και στο πώς να μας δώσει την κατάλληλη απάντηση. Θα μας τη δώσει, όμως, τη στιγμή που θα είμαστε κι εμείς έτοιμοι να την ακούσουμε.
Όλες αυτές οι προσπάθειες που κάνουμε, επειδή δεν μας οδηγούν άμεσα εκεί που θέλουμε να φτάσουμε, μας φαίνονται μάταιες. Νιώθουμε καρφωμένοι στο ίδιο σημείο, να κάνουμε κύκλους. Είναι επειδή, ακόμη, δεν έχουμε καταλάβει κάτι. Δεν έχουμε αφομοιώσει το μάθημα που χρειαζόμαστε και δεν έχουμε επεξεργαστεί σωστά τις διαθέσιμες πληροφορίες για να προχωρήσουμε παρακάτω.
Οπότε, μας χρειάζεται να παραμείνουμε εκεί που είμαστε, σε αυτές τις φαινομενικά ανώφελες προσπάθειες, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε αυτό που πραγματικά και ουσιαστικά έχουμε ανάγκη. Όσο και να πιέζουμε τον εαυτό μας, η απάντηση η σωστή, θα φανερωθεί όταν θα είμαστε έτοιμοι να τη δούμε, να την ακούσουμε και να την καταλάβουμε.
Έρχεται λοιπόν αυτή η μέρα, που άξαφνα, όλα είναι σαν να ξεκαθαρίζουν στο μυαλό σου. Σαν όλες αυτές οι πληροφορίες που στριφογύριζαν ασύντονα να έχουν βρει το δρόμο τους. Σαν τα γρανάζια του μυαλού σου να κάνουν επαφή και να κουμπώνουν στα σημεία που πρέπει, για να μπορέσεις να δεις το δρόμο που θα περπατήσεις.
Κι αναπάντεχα, το μάτι σου πέφτει στο κατάλληλο σημείο. Βλέπεις επιτέλους που είναι η πολυπόθητη πόρτα που θες να διαβείς και συνειδητοποιείς ότι αυτή η πόρτα δεν θα ανοίξει με κανένα κλειδί το οποίο βρίσκεται κάπου έξω από εσένα.
Η σωστή απάντηση είναι μέσα σου και τόσο καιρό έψαχνες να βρεις όλα όσα χρειαζόσουν ή νόμιζες πως χρειαζόσουν, τριγύρω σου. Κοίταζες σε όλα τα λάθος σημεία και δεν κοίταζες μέσα σε σένα, μέσα στο μυαλό σου, στη ψυχή σου, στην καρδιά σου. Εκεί βρίσκονται πραγματικά όλα όσα χρειάζεσαι για να προχωρήσεις μπροστά. Εσύ κρατάς το κλειδί. Ίσως ναι, σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται να κάνεις χίλιες «μάταιες» προσπάθειες, προκειμένου να πετύχεις το στόχο σου.
Δεν είναι, όμως, χαμένος κόπος ούτε και χρόνος. Είναι ο δρόμος που χρειάστηκε να περάσεις και να δεις, για να φτάσεις εδώ που είσαι σήμερα. Όλα αυτά που βίωσες, είδες, έκανες σε οδήγησαν εκεί που έφτασες σήμερα. Χωρίς αυτά, δεν θα τα κατάφερνες.
Η σωστή ερώτηση, επομένως, είναι αυτή η οποία αλλάζει την εστίασή σου. Μια ερώτηση μπορεί να σε οδηγήσει στην κατάλληλη κατεύθυνση ή να σε παραπλανήσει εντελώς. Δοκίμασε να αλλάξεις τις λέξεις σου. Άλλαξε το φίλτρο που χρησιμοποιείς και τα μάτια σου θα ακολουθήσουν. Αυτό το οποίο μας μπλοκάρει τις περισσότερες φορές είναι το ίδιο μας το μυαλό, ο εαυτός μας. Μας κρατάει κολλημένους.
Πέτα ό, τι σε βαραίνει. Ό, τι παλιό έχεις κρατήσει μέσα σου μόνο και μόνο επειδή ήταν κάποτε κάτι το οικείο και το ασφαλές για σένα. Μπορεί αυτό το παλιό να μη σε βοηθάει πια και να πρέπει να αλλάξει και να αντικατασταθεί. Ή ενδεχομένως, να υπολειτουργεί και να σε εξυπηρετεί εν μέρει. Οπότε, κράτα μόνο τις ωφέλιμες -για εσένα- πληροφορίες και πέτα όλα τα υπόλοιπα.
Πέτα ό, τι σε βαραίνει και κάνε χώρο για να έρθει κάτι καινούριο. Άσε το μυαλό σου άδειο, για να σχεδιάσεις νέες πληροφορίες μέσα του και πέτα ό, τι και όποιον σε κρατάει πίσω: πράγματα, σκέψεις, ανθρώπους, συμπεριφορές, συνήθειες και πιστεύω που είχες και πλέον μάλλον ανήκουν στο παρελθόν σου.
Μην κολλάς σε κάτι μόνο και μόνο επειδή το πίστευες, το έκανες ή το είχες για πολύ καιρό στη ζωή σου. Χρειάζεσαι ευελιξία, προσαρμοστικότητα, εκκαθάριση. Εξέλιξη. Ξεφορτώσου λοιπόν, το περιττό βάρος που κουβαλάς στην πλάτη σου, στο μυαλό σου, στην καρδιά σου. Χρειάζεται να εξαγνίζεται η ψυχή μας, να αποβάλλουμε τις τοξίνες και να την ανεφοδιάζουμε με τα καλύτερα καύσιμα, με τον πιο σωστό κι αποτελεσματικό τρόπο για τον καθένα μας ξεχωριστά.
Είναι πολύ ανθρώπινο να φοβόμαστε να αφήσουμε πίσω μας το γνώριμο, ειδικά εάν μας έχει βοηθήσει καλά μέχρι σήμερα. Όμως, είναι σαν να έχει αυξηθεί η μυωπία σου και να μη θέλεις να αλλάξεις γυαλιά, γιατί είχες τα παλιά σου για αρκετά χρόνια, τα έχεις συνηθίσει, είναι βολικά και μέχρι τώρα με αυτά πορευόσουν.
Διαβάστε σχετικά: Η σχέση με τον εαυτό μας αποτελεί τη πιο βασική και καθοριστική σχέση της ζωής μας
Παρ’όλα αυτά, πλέον, δεν σε βοηθάνε. Μάλλον πρόβλημα σου δημιουργούν. Κι αν συνεχίσεις να χρησιμοποιείς τα παλιά σου γυαλιά, με τους λάθος φακούς, αρνούμενος να προσαρμοστείς στην αλλαγή, περισσότερο κακό θα κάνεις στον εαυτό σου. Στην υγεία σου.
Θεωρητικά και πρακτικά, είναι εύκολο να δεχτούμε να αλλάξουμε γυαλιά όταν πρόκειται για τη σωματική μας υγεία και τη διευκόλυνση της όρασής μας. Γιατί άραγε δυσκολευόμαστε τόσο πολύ, όταν ανάλογα ζητήματα αφορούν τη ψυχική μας υγεία; Όταν πρόκειται για την υγεία του μυαλού μας και της καρδιάς μας; Ίσως επειδή αγγίζουμε βαθιά θέματα, που είναι ριζωμένα χρόνια μέσα μας. Κι ίσως επειδή όλα όσα αφορούν την ψυχική μας υγεία δεν είναι «χειροπιαστά» και τόσο άμεσα ορατά κι αντιληπτά.
Άσε τα μάτια της ψυχής σου να βρουν την απάντηση που ψάχνεις. Άκου το ένστικτό σου. Όλοι έχουμε μέσα μας αυτή τη φωνούλα που στην πραγματικότητα ξέρει πολύ καλά τι να κάνει για να μας βοηθήσει. Απλά δεν έχουμε εξασκηθεί να την ακούμε, να αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή της. Χρειαζόμαστε ησυχία. Απόλυτη σιωπή. Για να μπορέσει να ακουστεί και να έρθει στην επιφάνεια. Να την παρατηρήσουμε και να εξασκηθούμε στη συνομιλία μας συχνότερα και πιο εύκολα.
Κάθε άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό με χαρίσματα, με ταλέντα και δυνατότητες. Όλα αυτά είναι στο χέρι μας να τα καλλιεργήσουμε, να τα εξελίξουμε και να γίνουμε όσο καλύτεροι μπορούμε. Μέσα στις ατέλειές μας, είμαστε τέλειοι. Έχουμε όλα όσα πραγματικά χρειαζόμαστε για να καταφέρουμε αυτό που θέλουμε.
Μόνο που συχνά χανόμαστε μέσα στις πληροφορίες που μας καταιγίζουν άμεσα, συνέχεια παντού και πάντα. Κάνε ένα διάλειμμα. Βάλε λίγο φρένο σε αυτά που αφήνεις να μπουν μέσα σου. Κάνε περισσότερη ησυχία στο μυαλό σου. Ενίσχυσε τα φίλτρα μέσα από τα οποία θα περάσουν τα δεδομένα με τα οποία τρέφεις ψυχή και μυαλό.
Κράτα στο νου μονάχα τις πληροφορίες που συμβάλλουν στο να πετύχεις το στόχο σου, να γίνεσαι καλύτερος, να συνεισφέρεις να δημιουργείς, να παράγεις και να εξελίσσεσαι. Και πέτα πίσω ό, τι σε δεσμεύει. Είναι λυτρωτικό να εγκαταλείψεις το περιττό βάρος και ανάλαφρος να συνεχίζεις την πορεία σου…
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
