Όταν δεν σας αρέσει κάτι, έχετε δύο επιλογές. Η μία είναι να το αλλάξετε, η άλλη είναι να το αποδεχτείτε. Ωστόσο, μερικές φορές, η δεύτερη επιλογή είναι η μόνη που έχετε.
Όταν έρχεστε αντιμέτωποι με κάτι που δεν σας αρέσει, μπορείτε να αντιδράσετε με διάφορους τρόπους. Μπορείτε να παραπονεθείτε για την κακοτυχία σας, να προσπαθήσετε να το αλλάξετε ή να το αποδεχτείτε και να το διαχειριστείτε ώστε να μην βρίσκετε πάντα στο μυαλό σας. Ίσως να μιλήσετε γι’ αυτό ή να αποφασίσετε να το αγνοήσετε. Υπάρχει η επιλογή να το δεχθείτε ή να ακυρώσετε νοητικά όποιον μιλάει γι’ αυτό.
Ωστόσο, στο τέλος της ημέρας, πρέπει να αποδεχτείτε την πραγματικότητα και συχνά δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγετε.
Με άλλα λόγια, κάποια πράγματα στη ζωή σας θα συνεχίσουν να υπάρχουν είτε σας αρέσουν είτε όχι. Προκειμένου να τα αποτρέψετε από το να επηρεάσουν αρνητικά την ευημερία σας, η μόνη πραγματική σας επιλογή είναι να μάθετε να ζείτε μαζί τους. Η σύνδεση με άλλους ανθρώπους θα περιλαμβάνει πάντα την αποδοχή εκείνων των ιδιορυθμιών που δεν σας αρέσουν απαραίτητα.
Ατέλεια
Σε μια καλή μέρα, όταν αισθάνεστε γενναιόδωροι και «γεμάτοι», θα θεωρήσετε τον εαυτό σας τυχερό που κάνει λάθη. Χωρίς λάθη, δεν θα μάθετε ποτέ τίποτα ή δεν θα προχωρήσετε μπροστά. Χθες μπορεί να τα έκανες θάλασσα, αλλά σήμερα θα διαπρέψεις, μπορεί να λέτε συχνά στον εαυτό σας.
Σίγουρα, αυτό ακούγεται καταπληκτικό. Πόσο συχνά όμως η αφηρημάδα σας, σας έχει θυμώσει; Πόσα ποτήρια κατέληξαν σπασμένα στο πάτωμα εξαιτίας της αδεξιότητάς σας; Ή όταν δεν υπολογίζετε σωστά την απόσταση και χτυπάτε το αυτοκίνητο πίσω σας. Δεν συνειδητοποιήσατε ότι το ραντεβού με τον γιατρό σας ήταν την επόμενη εβδομάδα και όχι σήμερα…
Ωστόσο, δεν έχει σημασία πόσο σας θυμώνουν τέτοιου είδους καταστάσεις ή πόσο χρόνο και ενέργεια επενδύετε στην απογοήτευσή σας. Θα συνεχίσετε να κάνετε αστεία λάθη για το υπόλοιπο της ζωής σας. Δεν πρόκειται για μεγάλα μαθήματα ζωής που θα πάρετε. Αυτά είναι απλά πράγματα που συμβαίνουν και πρέπει να αποδεχτείτε την πραγματικότητα.
Προσδοκίες
Τα πράγματα σπάνια συμβαίνουν όπως τα φαντάζεστε στο μυαλό σας. Καμία προετοιμασία δεν μπορεί να σας κάνει έτοιμους για ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ απρόβλεπτη κατάσταση. Αν κάνατε μια λίστα με όλα τα πράγματα που θα μπορούσαν ενδεχομένως να συμβούν, η τελευταία φράση θα ήταν πάντα “μεταξύ όλων των άλλων…”.
Απλώς δεν αξίζει τον κόπο να βάζετε πολύ μεγάλες προσδοκίες, όπως να είστε υπερβολικά προσεκτικοί ή συγκρατημένοι προκειμένου να προσπαθήσετε να αποφύγετε μια απλή πραγματικότητα: οι περισσότερες περιστάσεις είναι απρόβλεπτες. Το να προσπαθείς να είσαι πάντα προετοιμασμένος είναι ένα εξαιρετικά βαρύ φορτίο για να το κουβαλάς. Θα κινείσαι πολύ αργά και κοπιαστικά εκεί που υποτίθεται ότι πρέπει να είσαι δυναμικός και μεταβαλλόμενος. Η ανθρώπινη ιστορία μάς έχει διδάξει το ίδιο πράγμα: η μονιμότητα είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορείτε να απορρίψετε τις προσδοκίες όλες μαζί, όπως δεν μπορείτε να σταματήσετε τον εαυτό σας να διατηρεί πρώτες εντυπώσεις και προκαταλήψεις (όπως το φαινόμενο του φωτοστέφανου). Οι προσδοκίες σας καθορίζουν με φυσικό τρόπο διάφορα στοιχεία του ψυχισμού σας, ορισμένα από αυτά τόσο σημαντικά όσο η αυτοαποτελεσματικότητα ή η ικανότητά σας να ελέγχετε την προσοχή σας.
Διαβάστε σχετικά: Η ψυχολογικά πλούσια ζωή είναι μια ζωή πέρα από την ευτυχία
Δουλεύοντας με αυτό που αντιλαμβάνεστε αντί με την πραγματικότητα
Ένα άγαλμα δεν είναι άσχημο. Ένα άτομο δεν είναι ειλικρινές ή ψεύτικο. Μπορεί να συμπεριφέρεται έτσι τις περισσότερες φορές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα το κάνει συνέχεια ή ότι δεν θα τροποποιεί τη συμπεριφορά του ανάλογα με το κοινωνικό του περιβάλλον. Στην πραγματικότητα, όλοι μας το κάνουμε αυτό μερικές φορές και αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε εγωιστές ή διπρόσωποι.
Όταν κοιτάζετε μια εικόνα στην οθόνη, δύο σημεία μπορεί να είναι πιο κοντά ή πιο μακριά το ένα από το άλλο, ανάλογα με το πόσο πολύ ζουμάρετε. Μπορείτε να κάνετε το Λονδίνο και το Κέιμπριτζ να φαίνονται πολύ κοντά το ένα στο άλλο ή πολύ μακριά.
Το πλεονέκτημα όσον αφορά τη γεωγραφία είναι ότι εσείς και εγώ μπορούμε να συμφωνήσουμε να χρησιμοποιήσουμε το ίδιο σημείο αναφοράς και να δώσουμε μια απόλυτη τιμή, χωρίς απόψεις. Η μεταφορά αυτής της μεθόδου στον κόσμο της ψυχολογίας έχει τα προβλήματά της. Για παράδειγμα, φανταστείτε ότι το Λονδίνο και το Κέιμπριτζ κινούνται συνεχώς, οπότε η μεταξύ τους απόσταση μεταβάλλεται πάντα.
Τι θα χρησιμοποιούσατε ως σημείο αναφοράς; Κατά πάσα πιθανότητα, το μόνο διαθέσιμο σημείο αναφοράς σας θα ήταν αυτό που βλέπετε στην οθόνη εκείνη τη στιγμή. Γιατί; Λόγω του πόσο άνετο είναι να εργάζεστε μόνο από τη δική σας οπτική γωνία, με μόνο τις πληροφορίες που προσλαμβάνετε κάθε συγκεκριμένη στιγμή. Με άλλα λόγια, έχετε την τάση να εργάζεστε με ακίνητες φωτογραφίες, ενώ αυτό που θα θέλατε να έχετε είναι βίντεο με φακό 360 μοιρών. Ωστόσο, αυτό δεν είναι εφικτό, και είναι ένα ακόμη παράδειγμα της ανάγκης να αποδεχτείτε την πραγματικότητα.
Θα ξεχάσετε πράγματα και πρέπει να το αποδεχτείτε αυτό
Είναι στην άκρη της γλώσσας μου… Η λέξη που προσπαθώ να θυμηθώ είναι σαν ένα νησί. Ξέρω πού είναι, αλλά δεν μπορώ να βρω μια γέφυρα που θα με πάει στις όμορφες παραλίες του. Το νόημα, την τελευταία φορά που τη χρησιμοποίησα, το γράμμα με το οποίο αρχίζει ή τελειώνει. Θυμάμαι όλες αυτές τις λεπτομέρειες, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ τη λέξη.
Αναγνωρίζεις αυτό το πρόσωπο και πήγες σχολείο με αυτό το άτομο που περιμένει στην ουρά. Αλλά ποιο ήταν το όνομά του; Κάθονταν δίπλα στον Γιάννη και ο καθηγητής μαθηματικών πάντα τους φώναζε. Μια άλλη πραγματικότητα που πρέπει να αποδεχτείτε είναι ο ελαφρώς άναρχος τρόπος που λειτουργεί η μνήμη σας.
Καλύψαμε μόνο μερικές από τις πραγματικότητες που πρέπει να αποδεχτείτε. Όταν προκύπτουν αυτά τα πράγματα, είναι πολύ απογοητευτικά. Εσείς ποια θα συμπεριλάβατε στον κατάλογό σας και γιατί;
Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
