Το πώς μιλάμε για τον εαυτό μας έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς αντικατοπτρίζει τις σκέψεις και τα συναισθήματα για εμάς τους ίδιους, διαμορφώνει την εικόνα που δείχνουμε στους άλλους και διασφαλίζει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούμε.
Είμαι εσωστρεφής, ποτέ δεν διεκδικώ αυτό που θέλω, είμαι αναποφάσιστη, πάντα αφήνω τους άλλους να με επηρεάζουν… Αν παρατηρήσουμε το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε τον εαυτό μας ή και τα μοτίβα συμπεριφοράς μας, συνήθως μας προσδίδουμε συγκεκριμένους όρους και χαρακτηρισμούς. Είναι λέξεις και εκφράσεις που είτε αυτοματοποιημένα έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε είτε έχουμε υιοθετήσει από τον περίγυρο και την ανατροφοδότηση που μας δίνει…
Το πώς μιλάμε για τον εαυτό μας έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς αντικατοπτρίζει τις σκέψεις και τα συναισθήματα για εμάς τους ίδιους, διαμορφώνει την εικόνα που δείχνουμε στους άλλους και διασφαλίζει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούμε.
Από τη μία, η χρήση συγκεκριμένων χαρακτηρισμών μας βοηθάει να βιώνουμε σταθερότητα και ασφάλεια. Από την άλλη, όταν αυτοί παγιώνονται, αυτό μας περιορίζει από το να δούμε τον εαυτό μας με διαφορετική ματιά, να δοκιμάσουμε καινούριες συμπεριφορές και να στοχεύσουμε στην αλλαγή.
Διαβάστε σχετικά: Αντιμετωπίζοντας τη Συνήθεια – Συνηθίζοντας την Αλλαγή
Ειδικά όταν ο πρότερος στόχος μας είναι η προσωπική ανάπτυξη και εξέλιξή μας, ο τρόπος που μιλάμε για εμάς τους ίδιους είναι ουσιώδης. Αρκετές φορές, η ευελιξία που δείχνουμε στους εσωτερικούς μας διαλόγους αλλά και στις συζητήσεις μας με τους άλλους αποτελούν από μόνες τους κινητήριες δυνάμεις για την αλλαγή που θέλουμε. Ουσιαστικά, δημιουργούμε «χώρο» ώστε να αναδειχθούν νέες δυνατότητες αλλά και προετοιμάζουμε τον εαυτό μας για τα νέα μονοπάτια που θέλουμε να δοκιμάσουμε.
Πώς μπορούμε να ενισχύσουμε αυτή τη φωνή της αλλαγής;
- Να μην χρησιμοποιούμε απόλυτες λέξεις και εκφράσεις, όπως ποτέ…, πάντα…, σίγουρα… που αποκλείουν αυτόματα εναλλακτικές λύσεις.
- Να περιορίζουμε το λεξιλόγιο που αποτρέπει την αλλαγή και την εξέλιξη, όπως έτσι είμαι…, έτσι έχω μάθει/ συνηθίσει…, δεν μπορώ/ πιστεύω…
- Να αποφεύγουμε το «είμαι» που παραπέμπει σε παγιωμένους χαρακτηρισμούς και να το αντικαθιστούμε με περιγραφή συγκεκριμένων συμπεριφορών, πχ αντί για είμαι εσωστρεφής, συνήθως χρειάζομαι λίγο περισσότερο χρόνο για να ανοιχτώ ή μου αρέσει κάποιες φορές να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου
- Να αποδεχόμαστε την εικόνα που έχουμε διαμορφώσει για τον εαυτό μας χωρίς όμως να αποκλείουμε νέες δυνατότητες, πχ συνήθως λειτουργώ με αυτόν τον τρόπο αλλά ίσως θα μπορούσα και να…
- Να τολμάμε να μιλάμε για προσωπική αλλαγή ώστε να δεσμευτούμε ότι οι λέξεις θα οδηγήσουν και σε πράξεις, όπως θα ήθελα να καταφέρω να…, από εδώ και πέρα, θέλω να προσπαθήσω να…, πιστεύω πως αυτό μπορώ να το αλλάξω/βελτιώσω…
- Να μιλάμε για αλλά και με τον εαυτό μας με ζεστασιά, σιγουριά και θετικό λεξιλόγιο!
Η εσωτερική φωνή που καλλιεργούμε και οι αντίστοιχες λέξεις που χρησιμοποιούμε μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να μας βοηθήσουν στην προσωπική μας εξέλιξη!
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
