Ας δίνουμε λίγο χρόνο να μεταβολίζεται το κάθε τι μέσα μας, να “κάθεται” όπως λέμε στην καθομιλουμένη, πριν ενεργήσουμε παρορμητικά.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αυθεντικότητα.
Ο πολυαγαπημένος μας Τσάρλι Τσάπλιν, (16 Απριλίου 1889 − 25 Δεκεμβρίου 1977), μιλώντας στα 70ά του γενέθλια, συνεχίζει στην όμορφη αυτή εξομολόγησή του:
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι ήξερα ότι, ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή, ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αυτοεκτίμηση.
Διαβάστε σχετικά: Κατανοώντας τον εαυτό μας, αντί να τον κρίνουμε
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ωριμότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι βρίσκομαι πάντα και σε όλες τις περιστάσεις, την κατάλληλη στιγμή και στο σωστό μέρος και ότι όλα όσα γίνονται είναι σωστά. Από τότε κατάφερα να γαληνέψω.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε αποδοχή.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά, με τον δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ειλικρίνεια.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιές για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και από ό,τι με τραβούσε συνεχώς μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό.
Στην αρχή το ονόμαζα “υγιή εγωισμό”.
Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι αυταγάπη.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να θέλω να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλλα πολύ λιγότερο.
Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό το λέμε απλότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω περισσότερο τη στιγμή όπου όλα συμβαίνουν.
Έτσι σήμερα, ζω την κάθε μέρα και αυτό το λέω πληρότητα.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι η σκέψη μου μπορεί να με κάνει μίζερο και άρρωστο. Όταν όμως επικαλέστηκα τις δυνάμεις της καρδιάς μου, η λογική απέκτησε έναν πολύτιμο σύντροφο.
Αυτή τη σχέση την ονομάζω σήμερα σοφία της καρδιάς.
Διαβάστε σχετικά: Πρέπει να θέλεις να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου με τον εαυτό σου πρώτα
Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και τα προβλήματα με τον εαυτό μας και τους άλλους….γιατί καμιά φορά, ……..ακόμα και τα άστρα εκρήγνυνται και δημιουργούνται νέοι Γαλαξίες!
(και συμπληρώνω εγώ, *αρκεί βεβαίως να αντιμετωπίζουμε το κάθετι, προσπαθώντας να το δούμε στη σωστή διάστασή του, βάζοντας τον εαυτό μας στη θέση του άλλου – και όχι να “τοποθετούμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί”, αναβάλλοντας την αντιμετώπισή τους, ή θεωρώντας ότι – είτε δεν υπάρχουν, είτε ότι δεν είναι τόσο σοβαρά ώστε να ασχοληθούμε, είτε ότι με το πέρασμα του χρόνου όόλα θα διορθωθούν από μόνα τους…. Ας δίνουμε λίγο χρόνο να μεταβολίζεται το κάθε τι μέσα μας, να “κάθεται” όπως λέμε στην καθομιλουμένη, πριν ενεργήσουμε παρορμητικά).
Σήμερα ξέρω ότι όλα αυτά είναι η ζωή !
