Όσο περισσότερο μοιραζόμαστε, τόσο περισσότερο ζούμε. Οι άνθρωποι ζουν περισσότερο στις κοινωνίες όπου τα μέλη τους αλληλοϋποστηρίζονται.
Μια νέα μελέτη η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS υποστηρίζει ότι όσοι άνθρωποι μοιράζονται περισσότερο, τείνουν να ζουν περισσότερο. Στην ανάλυση που διεξήγαγαν, οι ερευνητές βρήκαν μια ισχυρή γραμμική σχέση μεταξύ της γενναιοδωρίας μιας κοινωνίας και του μέσου προσδόκιμου ζωής των μελών της. Οι ερευνητές από το Ινστιτούτο δημογραφικών Ερευνών Μαξ Πλανκ στο Ρόστοκ της Γερμανίας, συμπεραίνουν ότι οι άνθρωποι ζουν περισσότερο στις κοινωνίες όπου τα μέλη τους αλληλοϋποστηρίζονται.
Σύμφωνα με τους ερευνητές: Η καινοτομία της μελέτης είναι ότι για πρώτη φορά συνδυάζει την οικονομική στήριξη από το κράτος και την οικογένεια, αξιολογώντας τα αποτελέσματα. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τα Κρατικά Συστήματα Ενισχύσεων 34 χωρών. Οι κρατικές και ιδιωτικές ενισχύσεις, που προσφέρονται και λαμβάνονται από κάθε άτομο ξεχωριστά κατά τη διάρκεια της ζωής του, προστίθενται και παρουσιάζονται σε σχέση με το ισόβιο εισόδημα.
Διαβάστε σχετικά: Η αισιόδοξη πλευρά της ζωής σε εποχές αβεβαιότητας και κρίσης
Οι κοινωνίες των Δυτικοευρωπαϊκών χωρών μοιράζονται περισσότερο και παρουσιάζουν μεγαλύτερη μακροζωία
Οι χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής, όπως η Σενεγάλη, μοιράζονται το χαμηλότερο ποσοστό ισόβιου εισοδήματος και παρουσιάζουν το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας όλων των χωρών που μελετήθηκαν. Αυτοί που τείνουν να μοιράζονται λιγότερο, πεθαίνουν νωρίτερα. Αν και η Νότιος Αφρική είναι περισσότερο οικονομικά αναπτυγμένη από άλλες Αφρικανικές χώρες, λίγοι πόροι αναδιανέμονται και όπως διαπιστώνεται και εδώ το ποσοστό θνησιμότητας είναι σχετικά υψηλό.
Σε αυτές τις χώρες, το ποσοστό θνησιμότητας των παιδιών και των νέων ανθρώπων μέχρι την ηλικία των 20 ετών, είναι επίσης υψηλότερο από τις άλλες χώρες που μελετήθηκαν. Όπως δηλώνουν οι ερευνητές οι αναλύσεις μας δείχνουν ότι η αναδιανομή επηρεάζει τον δείκτη θνησιμότητας μιας χώρας, άσχετα από το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ).
Οι κοινωνίες στις Δυτικοευρωπαϊκές χώρες και στην Ιαπωνία δίνουν περισσότερα επιδόματα στους νέους και τους ηλικιωμένους και τα ποσοστά θνησιμότητας είναι χαμηλά. Οι χώρες που μελετήθηκαν στη Νότια Αμερική προσφέρουν αρκετές ενισχύσεις. Πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι εκεί μοιράζονται πάνω από το 60% του συνολικού μέσου ισόβιου εισοδήματός τους. Τα ποσοστά θνησιμότητας είναι χαμηλότερα από ό,τι στην Υποσαχάρια Αφρική, αλλά υψηλότερα από εκείνα στη Δυτική Ευρώπη, Αυστραλία, Ιαπωνία και Ταϊβάν.
Στην Γαλλία και στην Ιαπωνία, δύο χώρες με τα χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας από όλες τις χώρες που μελετήθηκαν, ένας μέσος πολίτης μοιράζεται μεταξύ του 68% και 69% του ισόβιου εισοδήματός του. Εδώ, το ρίσκο του θανάτου, για ανθρώπους ηλικίας πάνω από 65 ετών, κατά τον επόμενο χρόνο, είναι 50% χαμηλότερο από ό, τι στην Κίνα ή την Τουρκία, όπου αναδιανέμεται ένα ποσοστό μεταξύ 44% και 48% του ισόβιου εισοδήματός τους.
Όπως δηλώνουν οι ερευνητές Αυτό που βρίσκουμε ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι η σχέση μεταξύ γενναιοδωρίας και ισόβιου εισοδήματος που περιγράψαμε, δεν εξαρτάται αν τα επιδόματα προέρχονται από το κράτος ή από την ευρύτερη οικογένεια. Αυτοί οι δύο παράγοντες μαζί οδηγούν σε μεγαλύτερη μακροζωία συγκριτικά με τις κοινωνίες που προσφέρουν μικρότερη οικονομική ενίσχυση.
Πηγή: Tobias Vogt et al, Intergenerational resource sharing and mortality in a global perspective, Proceedings of the National Academy of Sciences (2020).
Απόδοση: Έφη Μεσιτίδου
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
