Όταν αλλάζουμε την προσέγγιση στα συναισθήματά μας από την αποφυγή στην αποδοχή, μια πραγματικά αξιοσημείωτη αλλαγή μπορεί να συμβεί στη ζωή μας.
Πριν διαβάσετε το υπόλοιπο άρθρο, σκεφτείτε ποια πιστεύετε ότι είναι η πιο προσωπική ερώτηση που μπορείτε να θέσετε σε κάποιον.
Κάποιες πιθανές ερωτήσεις είναι οι ακόλουθες:
1. Πόσα χρήματα βγάζεις;
2. Πόσο χρονών είσαι;
3. Πόσα κιλά ζυγίζεις;
4. Ποιο είναι το μεγαλύτερο μυστικό σου;
Ναι, όλα αυτά είναι πολύ προσωπικά ερωτήματα. Όμως, η απάντηση όπως μπορείτε να φανταστείτε, δεν βρίσκεται σε καμία από τις παραπάνω ερωτήσεις.
Η πιο προσωπική ερώτηση που μπορείς να κάνεις σε κάποιον είναι : Τι νιώθεις;
Δύο πράγματα καθιστούν αυτήν την ερώτηση ιδιαίτερα προσωπική. Πρώτον, ρωτάς για τα συναισθήματα του άλλου. Και δεύτερον, τα αισθήματα μας είναι η πιο προσωπική, βιολογική έκφραση του ποιοι πραγματικά είμαστε.
Ρωτώντας ένα άτομο αυτό που αισθάνεται διερευνούμε τον βαθύτερο εαυτό του. Όταν κάνουμε αυτή την ερώτηση, προσπαθούμε να καταλάβουμε ή να γνωρίσουμε την ψυχική εμπειρία των άλλων. Πρόκειται για μία ερώτηση πολύ προσωπική, αλλά που δείχνει πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε!
Για τους λόγους που περιγράφονται παραπάνω, το τι νιώθεις είναι επίσης ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που μπορούμε να κάνουμε σε κάποιον. Είναι ένας τρόπος να πείτε: Με ενδιαφέρει η εμπειρία του εσωτερικού σου εαυτού. Θέλω να γνωρίσω τον αληθινό σου εαυτό.
Το τι νιώθεις έχεις διάφορες εκδοχές όπως:
-Πώς αισθάνεσαι; (Συναισθηματικά και όχι σωματικά)
- Τι νιώθεις γι’ αυτό;
- Τι νιώθεις γενικά;
- Ποια είναι τα συναισθήματά σου;
Παρά την τεράστια αξία και την δύναμη όλων αυτών των ερωτήσεων, χρησιμοποιούνται ελάχιστα στον σημερινό κόσμο. Τα αστεία και οι γελοιογραφίες αφθονούν απεικονίζοντας κακοποιημένους συζύγους που φοβούνται αυτά τα ερωτήματα από τις συζύγους τους.
Πολλοί άνθρωποι σκέφτονται το συναίσθημα ως μια αδυναμία για την οποία δεν πρέπει να μιλάμε. Άλλοι πιστεύουν ότι ρωτώντας κάποιον για τα συναισθήματά του αποτελεί παραβίαση της προσωπικής του ζωής. Αλλά καμία από αυτές τις υποθέσεις δεν είναι στην πραγματικότητα αληθείς ή έγκυρες με οποιονδήποτε τρόπο.
Φυσικά, οι ερωτήσεις μπορούν να εφαρμοστούν με λάθος τρόπο, σε λάθος άτομο ή σε λάθος χρόνο. Όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι, φοβούμενοι, αποφεύγουν να ρωτήσουν το σωστό άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή, ενδεχομένως χάνοντας πολλές ευκαιρίες για να εκφράσουν ενδιαφέρον και φροντίδα σε ένα ιδιαίτερα σημαντικό επίπεδο.
3 τρόποι για να θέσετε αυτό το προσωπικό ερώτημα
- Ζητήστε από το/τη σύντροφό σας σε μια δύσκολη συνομιλία να εκφράσει ενδιαφέρον και προσοχή σε ένα βαθύτερο επίπεδο.
- Διδάξτε το παιδί σας να συνειδητοποιήσει ότι έχει συναισθήματα και περάστε του το μήνυμα ότι σας ενδιαφέρει αυτό που αισθάνεται.
- Θέστε το σε έναν φίλο που δεν αισθάνεται πολύ καλά, για να τον βοηθήσετε να εστιάσει στον εσωτερικό του εαυτό.
Ο πιο σημαντικός τρόπος για να το χρησιμοποιήσετε
Χρησιμοποιήστε το στον εαυτό σας.
Όσο σπάνια θέτουμε αυτή την ερώτηση σε άλλους, ακόμα πιο σπάνια τη θέτουμε και στον εαυτό μας. Αλλά πρόκειται για μια πολύ σημαντική ερώτηση που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας πολλές φορές κάθε μέρα.
Με βάση την εμπειρία μου ως ψυχολόγος και τη μελέτη μου για την παιδική συναισθηματική παραμέληση (CEN), διαπίστωσα ότι η ερώτηση αυτή από τους γονείς στα παιδιά αποτρέπει την εμφάνιση της συναισθηματικής παραμέλησης. Επίσης έχω διαπιστώσει ότι μπορεί να θεραπεύσει την συναισθηματική παραμέληση της παιδικής ηλικίας, όταν οι ενήλικοι κάνουν αυτό το ερώτημα στον εαυτό τους.
Ρωτώντας τον εαυτό σου, τι νιώθω, μπορεί να οδηγήσει στην επίτευξη πολλών υγιών στόχων, όπως είναι οι ακόλουθοι:
- Στρέφεις την προσοχή σου προς τον εσωτερικό εαυτό σου, καθώς προσπαθείς να απαντήσεις.
- Σε αναγκάζει να δώσεις προσοχή στα συναισθήματά σου.
- Σε βοηθάει να μάθεις να ονοματίζεις τα συναισθήματά σου.
- Επικυρώνει την σημαντικότητα των συναισθημάτων σου.
- Σε φέρνει σε επαφή με τα συναισθήματά σου, ώστε να τους επιτραπεί να σε βοηθήσουν και να σε καθοδηγήσουν.
Αν οι γονείς σου δεν κατάφεραν να παρατηρήσουν ή να ανταποκριθούν επαρκώς στις ανάγκες σου καθώς σε μεγάλωναν (Παιδική Συναισθηματική Παραμέληση), σε ώθησαν να πιστέψεις ότι τα συναισθήματα σου δεν έχουν σημασία. Ίσως πάντα ένιωθες ότι είναι καλύτερα να τα αγνοείς.
Αλλά δυστυχώς, ζώντας με αυτόν τον τρόπο σε εμποδίζει να αισθανθείς όλη τη χαρά, τη ζεστασιά, την σύνδεση, τον ενθουσιασμό, την προσδοκία και την αγάπη που πρέπει να βιώνεις κάθε μέρα. Ζώντας με παιδική συναισθηματική παραμέληση μοιάζει σαν να σε ακολουθεί ένα σύννεφο πάνω από το κεφάλι σου σε όλη την ενήλικη ζωή σου. Επηρεάζει την εσωτερική σου ζωή, τις αποφάσεις σου και σχεδόν όλες τις σχέσεις σου.
Παραδόξως όλες αυτές οι δυσκολίες στην ενήλικη ζωή μπορούν να ξεπεραστούν μέσα από έναν συνδυασμό αυτοστοχασμού, αυτογνωσίας και συναισθηματικής εκπαίδευσης. Και όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν απλά με το να ρωτάμε τον εαυτό μας τι νιώθουμε.
Όταν αλλάζουμε την προσέγγιση στα συναισθήματά μας από την αποφυγή στην αποδοχή, μια πραγματικά αξιοσημείωτη αλλαγή μπορεί να συμβεί στη ζωή μας. Αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ένα μέρος του εαυτού μας που δεν είχαμε ανακαλύψει και ένα επίπεδο σύνδεσης με τους άλλους που μέχρι σήμερα δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχε.
Ρωτήστε λοιπόν τους ανθρώπους που έχουν σημασία για εσάς και ειδικά τον εαυτό σας.
Τι νιώθεις; Τι νιώθω;
Και αποκομίστε τα οφέλη της τόλμης να θέτετε το πιο προσωπικό ερώτημα όλων.
Πηγή: blogs.psychcentral.com
Απόδοση: Φραντζέσκα Πετροπούλου, Ψυχολόγος.
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
