Η ενσυναίσθηση είναι μία από τις πιο σημαντικές και δύσκολες πλευρές της ύπαρξής μας ως κοινωνικά όντα. Πώς μπορούμε να την αναπτύξουμε;
Ο Τζαμίλ Ζάκι, καθηγητής Ψυχολογίας στο Στάνφορντ και διευθυντής του Εργαστηρίου Κοινωνικής Νευροψυχολογίας, ερευνά αυτά τα ερωτήματα. Σύμφωνα με τον ερευνητή, η ανθρώπινη ενσυναίσθηση είναι περισσότερο μια δεξιότητα που μπορεί να αναπτυχθεί παρά ένα δεδομένο χαρακτηριστικό. Οι ερευνητές ψυχολόγοι καταλαβαίνουν την ενσυναίσθηση ως όρο-ομπρέλα για τους πολλαπλούς τρόπους με τους οποίους αντιδρούμε στα συναισθήματα των άλλων, εξηγεί.
Η ενσυναίσθηση μας εμπνέει να βοηθάμε συγγενείς, φίλους και αγνώστους. Μας κάνει να παραβλέπουμε τις διαφορές και μας επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε ανθρώπους διαφορετικής φυλής, γενιάς ή ιδεολογίας χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα, συμπληρώνει ο ερευνητής. Η ενσυναίσθηση δεν έχει πλεονεκτήματα μόνο για τους άλλους άλλα και για το άτομο που τη νιώθει. Οι άνθρωποι που νιώθουν ενσυναίσθηση τείνουν να είναι λιγότερο αγχωμένοι και καταθλιμμένοι, πιο ικανοποιημένοι με τη ζωή τους και πιο επιτυχημένοι στη δουλειά, συνεχίζει.
Ο Δρ. Ζάκι ξεχωρίζει τρεις τύπους ενσυναίσθησης: γνωστική ενσυναίσθηση, συναισθηματική ενσυναίσθηση και ενσυναισθητική ανησυχία ή συμπόνια. Φανταστείτε ότι βλέπετε έναν φίλο σας να μιλάει στο τηλέφωνο και να βάζει τα κλάματα. Η συναισθηματική ενσυναίσθηση είναι ότι αρχίζετε να νιώθετε κι εσείς άσχημα βλέποντάς τον να κλαίει.
Μπορεί να προσπαθήσετε να μάθετε τι νιώθει και γιατί, κι αυτό είναι η γνωστική ενσυναίσθηση. Αν είστε καλοί φίλοι, νοιάζεστε για το τι περνάει και εύχεστε να νιώσει καλύτερα, και αυτό είναι η συμπόνια ή ενσυναισθητική ανησυχία.
Φυσικά, η ενσυναίσθηση δεν είναι πάντα δυνατή ούτε είναι πάντα η πιο σοφή αντίδραση. Δεν χρωστάμε σε κανέναν την ενσυναίσθησή μας.
Η ενσυναίσθηση μπορεί να έρθει σε αντίθεση με το δίκαιο και να περιορίσει την οπτική μας, όταν θέλουμε να βοηθήσουμε κάποιους ανθρώπους αντί για άλλους. Ωστόσο, όλοι έχουμε ευθύνη να καλλιεργήσουμε ενσυναίσθηση, φροντίζοντας έτσι την κοινωνική μας υγεία.
Ακολουθούν πέντε ασκήσεις που προτείνει για να σας βοηθήσουν να χτίσετε την ενσυναίσθησή σας:
Διαβάστε σχετικά: Η μεταμορφωτική δύναμη της ενσυναίσθησης (Μέρος Α)
1. Ενισχύστε τις εσωτερικές δυνάμεις σας
Για αυτή την άσκηση, σκεφτείτε κάτι που σας δυσκολεύει και πώς σας κάνει να νιώθετε. Μετά φανταστείτε έναν φίλο να έρχεται σε σας με το ίδιο πρόβλημα και πώς θα του απαντούσατε. Αυτό μπορεί να αναδείξει τη διαφορά ανάμεσα στην καλοσύνη που δείχνουμε στους ανθρώπους της ζωής μας και στην καλοσύνη (ή την έλλειψή της) που δείχνουμε στον εαυτό μας.
Η ενσυναίσθηση ξεκινάει από τον εαυτό μας. Καλλιεργώντας την αυτοσυμπόνια, αυξάνουμε την ικανότητά μας για ενσυναίσθηση.
2. Δώστε καλοσύνη στους άλλους
Οι μικρές πράξεις βοήθειας ή συμπαράστασης προς τους άλλους μπορούν να μας δώσουν ενέργεια και να μας αναζωογονήσουν.
Ενσυναίσθηση δεν σημαίνει απαραίτητα να κάνουμε μεγάλες δωρεές αλλά τα μικρά πράγματα που κάνουμε κάθε μέρα.
3. Διαφωνήστε χωρίς αντιπαράθεση
Κάνε μια συζήτηση με κάποιον με τον οποίο διαφωνείς. Αλλά αντί να συζητήσεις το θέμα διαφωνίας, εξήγησε πώς διαμόρφωσες την άποψη σου και άκου πώς διαμόρφωσε και ο άλλος τη δική του.
Αν και αυτή η πρακτική έχει την πρόθεση να αλλάξει τη γνώμη του άλλου, δεν είναι αυτός ο στόχος της άσκησης. Αυτό που θέλει να μας δείξει είναι ότι μπορούμε να διαφωνούμε με κάποιον χωρίς να τον απεχθανόμαστε ή να τον θεωρούμε εχθρό.
4. Χρησιμοποιήστε την τεχνολογία για να συνδεθείτε
Παρατηρήστε πώς χρησιμοποιείτε το κινητό σας και σκεφτείτε πώς μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε διαφορετικά. Αυτή η άσκηση δεν έχει σχεδιαστεί για να καλλιεργήσει ενσυναίσθηση αλλά για να μας βοηθήσει να φέρουμε ανθρωπιά και καλοσύνη στις διαδικτυακές πλατφόρμες που χρησιμοποιούμε συνέχεια.
Όταν μπορείτε, προσπαθήστε να χρησιμοποιήσετε τις ψηφιακές αλληλεπιδράσεις σας σαν ευκαιρία για να συνδεθείτε καλύτερα με τους άλλους. Αυτό μπορεί να σημαίνει να έχετε περισσότερες άμεσες συνομιλίες αντί να αφήνετε απλώς ένα εμότζι στο ποστ κάποιου φίλου.
5. Επαινέστε την ενσυναίσθηση των άλλων
Όπως σχολιάζουμε θετικά το ωραίο στιλ κάποιου ή μια επιτυχία του, ας συνηθίσουμε να επαινούμε την ενσυναίσθηση όταν την βλέπουμε. Για παράδειγμα, σε μια εργασιακή συνάντηση, αναγνωρίστε τα άτομα της ομάδας που βοηθούν άλλους να επιτύχουν τους στόχους τους.
Όσο περισσότερο καλλιεργούμε την ενσυναίσθησή μας και την ενθαρρύνουμε στους άλλους τόσο περισσότερο συνεισφέρουμε σε μια συνολική κουλτούρα της καλοσύνης. Αρκετές έρευνες έχουν ασχοληθεί με τη μετάδοση της καλοσύνης – την ιδέα ότι όταν βλέπουμε καλοσύνη γύρω μας, είναι πιο πιθανό να ακολουθήσουμε κι εμείς τέτοια συμπεριφορά.
Απόδοση: Ισμήνη Τσοχαλή, επιμελήτρια κειμένων
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
