Και ποια είναι η “θεραπεία” για να αφήσουμε τη χαρά να μπει στη ζωή μας.
Σίγουρα όλοι μας θα θέλαμε να είμαστε περισσότερο ευτυχισμένοι.
Το πρόβλημα είναι ότι μεγάλο μέρος όσων καθορίζουν την ευτυχία είναι εκτός του ελέγχου μας. Μερικοί από εμάς έχουμε τη γενετική προδιάθεση να βλέπουμε τον κόσμο με μία υπερβολικά αισιόδοξη οπτική, ενώ άλλοι έχουμε μία γενικότερη αρνητική τάση να βλέπουμε τα πράγματα. Κακά πράγματα συμβαίνουν σε εμάς, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να είναι αγενείς μαζί μας και οι δουλειές που έχουμε μπορεί να είναι κουραστικές.
Μπορούμε όμως να ελέγξουμε τον τρόπο που περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο αξίζει να αναρωτηθούμε ποιες δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου μας συνδέονται με την ευτυχία μας και ποιες όχι.
Σε μια νέα ανάλυση που μελέτησε ένα εκατομμύριο εφήβους που ζουν στις ΗΠΑ, οι ερευνητές διερεύνησαν τον τρόπο με τον οποίο οι έφηβοι περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους και ποιες δραστηριότητές τους σχετίζονταν ή δεν σχετίζονταν με την ευτυχία τους.
Οι ερευνητές ήθελαν να διαπιστώσουν αν οι αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο οι έφηβοι περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους, μπορούν εν μέρει να εξηγήσουν τη δραματική μείωση της ευτυχίας στη ζωή των εφήβων από το 2012 και μετά, καθώς και την πτώση της ευτυχίας στη ζωή των ενηλίκων από το 2000 και μετά.
Η πιθανή αιτία με βάση τα στοιχεία της έρευνας
Στη μελέτη αυτή, οι ερευνητές ανέλυσαν τα δεδομένα αντιπροσωπευτικών μελετών που διεξάγονται ετησίως στις ΗΠΑ από το 1991 και που περιλαμβάνουν μαθητές λυκείου.
Κάθε χρόνο, οι έφηβοι ρωτούνται για τη γενικότερη ευτυχία τους, καθώς και σχετικά με τον τρόπο που περνούν το χρόνο τους. Τα στοιχεία έδειξαν ότι οι έφηβοι που περνούσαν περισσότερο χρόνο βλέποντας τους φίλους τους αυτοπροσώπως, κάνοντας γυμναστική, παίζοντας αθλήματα, παρακολουθώντας θρησκευτικές λειτουργίες και μελετώντας, ήταν πιο ευτυχισμένοι. Ωστόσο, οι έφηβοι που περνούσαν περισσότερο χρόνο στο διαδίκτυο, παίζοντας παιχνίδια στον υπολογιστή τους, σερφάροντας στα κοινωνικά δίκτυα, κάνοντας συνομιλίες μέσω βίντεο ή παρακολουθώντας τηλεόραση, ήταν λιγότερο ευτυχισμένοι.
Με άλλα λόγια, οι δραστηριότητες που δεν σχετίζονταν με την «οθόνη», συνδέονταν με περισσότερη ευτυχία και οι δραστηριότητες που περιελάμβαναν τη χρήση της «οθόνης» συνδέονταν με λιγότερη ευτυχία. Οι διαφορές ήταν σημαντικές: Οι έφηβοι που περνούσαν πάνω από πέντε ώρες την ημέρα στο διαδίκτυο ήταν δύο φορές πιο πιθανό να είναι δυστυχισμένοι σε σύγκριση με αυτούς που περνούσαν λιγότερο από μία ώρα την ημέρα διαδικτυακά.
Φυσικά, μπορεί να να έχει να κάνει με το ότι οι δυστυχισμένοι άνθρωποι αναζητούν δραστηριότητες που συνδέονται με την «οθόνη». Ωστόσο, ένας αυξανόμενος αριθμός μελετών δείχνει η δυστυχία πηγάζει από τη χρήση της οθόνης και όχι το αντίστροφο.
Σε ένα πείραμα που πραγματοποιήθηκε, οι συμμετέχοντες που τους ζητήθηκε τυχαία να απέχουν από το Facebook για μια εβδομάδα ένιωσαν πιο ευτυχισμένοι, λιγότερο μοναχικοί και λιγότερο καταθλιπτικοί από εκείνους που συνέχισαν να χρησιμοποιούν το Facebook. Σε μία άλλη μελέτη, νεαροί ενήλικες που έπρεπε να εγκαταλείψουν το Facebook λόγω των κανόνων εργασίας τους, ήταν πιο ευτυχισμένοι από όσους μπορούσαν εν ώρα εργασίας να συνδέονται στους λογαριασμούς τους. Επιπλέον, αρκετές διαχρονικές μελέτες δείχνουν ότι η χρήση της «οθόνης» οδηγεί σε δυστυχία, αλλά η δυστυχία δεν οδηγεί σε περισσότερο χρόνο στην «οθόνη».
Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τους εφήβους
Η σχέση αυτή μεταξύ της ευτυχίας και της αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου είναι ανησυχητική, καθώς η σημερινή γενιά των εφήβων περνάει περισσότερο χρόνο στις οθόνες από οποιαδήποτε άλλη προηγούμενη γενιά. Ο χρόνος που δαπανάται στο διαδίκτυο διπλασιάστηκε μεταξύ του 2006 και του 2016 και το 82% των μαθητών λυκείου επισκέπτεται καθημερινά τα κοινωνικά δίκτυα.
Σίγουρα, η ευτυχία των νέων μειώθηκε ξαφνικά από το 2012 και μετά (η χρονιά που η πλειοψηφία των Αμερικανών είχαν«έξυπνα» τηλέφωνα). Τότε παρατηρήθηκε μείωση της αυτοπεποίθησης των εφήβων και της ικανοποίησης από τη ζωή τους, ιδιαίτερα της ικανοποίησής τους από τους φίλους τους, της διασκέδασης και της ζωής τους γενικότερα. Αυτή τη μείωση της ευεξίας αντικατοπτρίζουν και άλλες μελέτες που διαπίστωσαν απότομες αυξήσεις προβλημάτων ψυχικής υγείας στη νέα γενιά, συμπεριλαμβανομένων των καταθλιπτικών συμπτωμάτων, της μείζονος κατάθλιψης, του αυτοτραυματισμού και της αυτοκτονίας.
Μια παρόμοια τάση χαρακτηρίζει και τους ενήλικες. Οι συγγραφείς της μελέτης διαπίστωσαν ότι οι ενήλικες ηλικίας άνω των 30 ετών ήταν λιγότερο ευτυχισμένοι και είχαν λιγότερες ερωτικές επαφές από ό, τι πριν από 15 χρόνια. Μπορεί να υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτές τις τάσεις, αλλά οι ενήλικες αφιερώνουν επίσης περισσότερο χρόνο στις«οθόνες» από ό, τι παλιότερα. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι έχουν λιγότερες διαπροσωπικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους, ακόμη και με τους συντρόφους τους. Το αποτέλεσμα: λιγότερος έρωτας και λιγότερη ευτυχία.
Προς έκπληξη των ερευνητών, διαπίστωσαν ότι οι έφηβοι που δεν χρησιμοποιούσαν καθόλου τα ψηφιακά μέσα επικοινωνίας ήταν λίγο λιγότερο ευτυχισμένοι από όσους περνούσαν λίγο χρόνο σε αυτά (λιγότερο από μία ώρα την ημέρα). Η ευτυχία μειωνόταν αναλογικά με τη χρήση. Έτσι διαπιστώθηκε ότι οι πιο ευτυχισμένοι έφηβοι ήταν αυτοί που χρησιμοποιούσαν τα ψηφιακά μέσα, αλλά για περιορισμένο χρονικό διάστημα.
Η απάντηση, λοιπόν, είναι να μην εγκαταλείψουμε πλήρως την τεχνολογία. Αντ’ αυτού, η λύση είναι μια γνωστή παροιμία: όλα με μέτρο. Χρησιμοποιήστε το τηλέφωνό σας για όλα εκείνα πράγματα που σας κάνουν καλό. Και στη συνέχεια αφήστε το και ξεκινήστε μία δραστηριότητα.
Ίσως έτσι να γίνετε περισσότερο ευτυχισμένοι.
Πηγή: theconversation.com
Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
