Θα αφήνατε την τεχνολογία, τη δουλειά σας για να ζήσετε μία απλή ζωή στη φύση;
Πρόσφατα σκεφτόμουν να αφήσω τον σύγχρονο κόσμο και να ζήσω σε μια καλύβα στο δάσος. Ίσως θα ένιωθα πιο χαρούμενη και ισορροπημένη αν γυρνούσα την πλάτη μου στην τεχνολογία, στις 50 ώρες δουλειάς την εβδομάδα, στους γρήγορους ρυθμούς και ξεκινούσα μια πιο απλή ζωή. Εκεί θα ένιωθα πιο κοντά στη φύση, όπως οι πρόγονοί μας. Θα είχα περισσότερο χρόνο για τις συναναστροφές που είναι σημαντικές για μένα και που δίνουν νόημα στη ζωή.
Όμως, θα ήμουν στ’ αλήθεια πιο χαρούμενη αν απέρριπτα τις σύγχρονες συμβάσεις και ζούσα πιο απομονωμένη;
Αυτό πίστευα, μέχρι που διάβασα ένα άρθρο γραμμένο από τον 26χρονο Πολ, που απείχε από το διαδίκτυο για έναν χρόνο. Ένιωθε ότι το ίντερνετ τον εμπόδιζε να βρει ποιος πραγματικά ήταν, και θέλησε να πάρει πίσω τη ζωή και την ταυτότητά του. Η αποχή πήγε καλά για τους πρώτους μήνες. Περνούσε περισσότερο χρόνο με τους φίλους του, διάβαζε και έβγαινε έξω περισσότερο, άρχισε να γράφει και να εξερευνά τη δημιουργικότητά του με άλλους τρόπους.
Όμως, καθώς προσαρμόστηκε στην απουσία του ίντερνετ, σύντομα άρχισε να αναπτύσσει κακές συνήθειες έξω από αυτό. Αδυνατούσε να κρατήσει επαφή με τους ανθρώπους που ήταν μακριά και η αλληλογραφία με τους θαυμαστές του φαινόταν δύσκολη. Το δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι είμαστε αυτοί που είμαστε, με το ίντερνετ ή χωρίς.
Αυτό με έκανε να αναρωτηθώ αν θα ήμουν καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου αν ζούσα στο δάσος. Θα περνούσα όντως περισσότερο χρόνο με τους δικούς μου ανθρώπους και θα ασχολούμουν με δημιουργικά πράγματα; Ή θα έβρισκα άλλους τρόπους να γεμίζω τον χρόνο μου, που θα έμοιαζαν το ίδιο ανθυγιεινοί και μη παραγωγικοί όπως το άσκοπο σερφάρισμα στο ίντερνετ; Μήπως θα ένιωθα ανία χωρίς την πνευματική διέγερση που μπορεί να προσφέρει η δουλειά;
Η εμπειρία του Πολ μου θύμισε την έρευνα γύρω από τη συναισθηματική πρόβλεψη. Η συναισθηματική πρόβλεψη αναφέρεται στην ικανότητά μας να προβλέπουμε το πώς θα νιώσουμε στο μέλλον ή το πώς νιώθουν άλλοι άνθρωποι.
Όπως αποδεικνύεται, δεν είμαστε πολύ καλοί σε αυτό. Εστιάζουμε στα λάθος σημεία της κατάστασης, λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις καλές, βασικές πτυχές και αγνοώντας τις άλλες μικρές πραγματικότητες, όπως το πόσο δύσκολο θα ήταν να πρέπει να διανύουμε κάθε τόσο μια μεγάλη απόσταση για να βγούμε από το δάσος και να φτάσουμε στον πολιτισμό. Ή το τι κινδύνους και ενοχλήσεις θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε ζώντας απομονωμένοι κοντά στη φύση.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμα και αν ζούσαμε μακριά από τον σύγχρονο κόσμο, θα συνεχίζαμε να είμαστε αυτοί που είμαστε. Οι συνήθειες που έχουμε, καλές ή κακές, θα μας ακολουθούσαν σε όποιο τρόπο ζωής. Ενώ η απλή ζωή μπορεί να έχει κάποια αντικειμενικά στοιχεία που μας ταιριάζουν, είναι απίθανο να ανταποκρίνεται στην τέλεια εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας.
Η έρευνα επίσης έχει δείξει ότι οι άνθρωποι έχουν μια τάση προς την ομοιόσταση. Αν και μπορεί να βιώνουμε διακυμάνσεις στα συναισθήματα χαράς και ικανοποίησης, γενικά τείνουμε να επιστρέφουμε στη βασική μας κατάσταση.
Έτσι ενώ μια καινούρια εμπειρία μπορεί να μας προκαλέσει μεγάλη ευχαρίστηση εκείνη τη στιγμή, το πιθανότερο είναι ότι θα επιστρέψουμε στα συνηθισμένα επίπεδα ευτυχίας όταν η αίσθηση του καινούριου ξεθυμάνει. Εξαιτίας της ομοιόστασης, έχουμε την τάση να συνηθίζουμε στα καλά και στα άσχημα στη ζωή μας.
Όπως ανακάλυψε ο Πολ, κατά τον έναν χρόνο αποχής από το διαδίκτυο, ο ενθουσιασμός και η ευχαρίστηση ξεθύμαναν σε λίγους μήνες. Σίγουρα όλοι έχουμε παρόμοιες εμπειρίες, με μια καινούρια δουλειά, σπίτι ή σχέση, όπου βιώσαμε την πτώση από το διαφορετικό και εξαιρετικό στο συνηθισμένο. Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι μπορεί να ωφεληθώ αν περάσω απλώς ένα καλοκαίρι στο δάσος, αλλά αν μείνω έναν χρόνο εκεί, ίσως αρχίσω να ενοχλούμαι το ίδιο από τη ζωή όσο και στο άνετο σπίτι μου στο κέντρο του πολιτισμού.
Τέλος, η πρόσφατη έρευνα έχει παρατηρήσει ότι υπάρχει μεγαλύτερη διαφοροποίηση στην ευτυχία από μέρα σε μέρα παρά από άτομο σε άτομο. Έτσι, ίσως έχουμε μεγαλύτερη επιτυχία στο να αυξήσουμε τα επίπεδα ευτυχίας μας αν κάνουμε μικρές αλλαγές στην καθημερινή ζωή μας, παρά αν τα παρατήσουμε όλα για μια πιο απλή ζωή.
Δεν είναι σίγουρο ότι θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι μακριά από τον ρυθμό, τις απαιτήσεις και την τεχνολογία του σύγχρονου τρόπου ζωής. Ίσως, όσο οι βασικές μας ανάγκες είναι καλυμμένες, το πώς νιώθουμε μέσα μας καθορίζει την ευτυχία μας περισσότερο από την ευχαρίστηση που μπορεί να προσφέρει κάποιος εξωτερικός παράγοντας.
Απόδοση: Ισμήνη Τσοχαλή, επιμελήτρια κειμένων
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
