Έτσι ορίζω εγώ την ευτυχία. Όταν κάτι το κάνουμε για το καλό μας. Εξού και η ετυμολογία της λέξης ευ (καλώς) + τεύχω (φτιάχνω). Ας σταματήσουμε να τοποθετούμε τοίχους στις εσωτερικές μας επιθυμίες.
Σε μία πρόσφατη συζήτηση που είχα, αναφέρθηκε η αξία της ευτυχίας στην ανθρώπινη ζωή. Όλοι βέβαια μιλάμε για αυτήν την ιδεατή έννοια χωρίς να έχουμε καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει. Είναι ευκολότερο να ορίσουμε τον βαθμό σημαντικότητας που έχει στην ζωή μας, παρά να καταλάβουμε τι είναι η ευτυχία εν τέλει. Είμαστε στ’ αλήθεια ευτυχισμένοι ή μήπως εγκλωβισμένοι;
Στις μέρες μας η ευτυχία σημαίνει περισσότερο να είσαι σαν τους άλλους παρά να είσαι αυτό που πραγματικά θέλεις. Προσαρμόζουμε τον εαυτό μας βλέποντας τι θεωρείται ‘’επιτρεπτό’’ από τους πολλούς. Αν καταφέρουμε αυτό που ‘’επιτρέπεται’’ να είμαστε, αφού είναι και οι πολλοί, τότε είμαστε κι εμείς σαν εκείνους. Έχουμε κατορθώσει τον άθλο και νιώθουμε ευτυχισμένοι γι’ αυτή την ομοιότητα. Ανήκουμε σε ένα σύνολο. Είναι η τέλεια συνθήκη για να μην έχουμε άγχος. Να μην έρθουμε αντιμέτωποι με την λογοκρισία και την κριτική.
Ο λόγος που πολλοί άνθρωποι νιώθουν καλύτερα όταν συμβαδίζουν με τους πολλούς είναι η αποδοχή. Αποδοχή της εικόνας και της προσωπικότητάς τους από το σύνολο. Έτσι που αισθάνονται περισσότερη ασφάλεια. Μιας που δεν χρειάζεται να διαφοροποιηθούν από το ”κοινά αποδεκτό”. Η αποδοχή λοιπόν, από τον κόσμο συνδέεται με την ασφάλεια του εαυτού μας ενώ η μη αποδοχή με την απόρριψη και συνεπώς με το αίσθημα της ανασφάλειας.
Διαβάστε σχετικά: Η αναζήτηση της ευτυχίας: τι δίνει νόημα στη ζωή;
Από μικρά παιδιά μας στιγματίζει η απόρριψη. Η απόρριψη από το σύνολο συνδέεται με το συναίσθημα της μοναξιάς. Όταν δεν συμβαδίζεις με τους πολλούς, νιώθεις μόνος σου. Και η μοναξιά εμπεριέχει την στέρηση. Κάτι μου λείπει. Στερούμαι την αποδοχή, την αγάπη & την αγκαλιά. Πράγματα που δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως των προσωπικών τους επιλογών.
Θα ήθελα ωστόσο να επισημάνω μία διαφορά. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ ομοιογένειας και διαφορετικότητας κρύβεται στην λέξη ερέθισμα. Τα ερεθίσματα μας βοηθούν να βρούμε αυτά που μας ταιριάζουν, και δεν προσπαθούν να μας ομογενοποίησουν. Είναι διαφορετικό να θέλεις να είσαι οτιδήποτε ταιριάζει στην εικόνα των πολλών και διαφορετικό να παίρνεις ένα ερέθισμα και να προσπαθείς να το προσαρμόσεις στις ανάγκες σου.
Η διαφορά όμως σε σχέση με τον δεύτερο, είναι ότι στον πρώτο τρόπο καταφεύγεις σε μία υπερβολική προσδοκία για τον εαυτό σου. Και λέω υπερβολική καθώς υπερβαίνει το όριο που αντέχει ο ίδιος μας ο εαυτός. Και δεν κουμπώνουν όλα στην ζωή μας. Δεν μπορούμε να χωρέσουμε όλοι στα ίδια ρούχα. Ας αγκαλιάσουμε τον καθένα μας, γι’ αυτά που θέλει να είναι. Και τότε ίσως βρούμε την ευτυχία. Και μέσα μας. Έτσι ορίζω εγώ την ευτυχία. Όταν κάτι το κάνουμε για το καλό μας. Εξού και η ετυμολογία της λέξης ευ (καλώς) + τεύχω (φτιάχνω). Ας σταματήσουμε να τοποθετούμε τοίχους στις εσωτερικές μας επιθυμίες.
Πάντα θα ελπίζω σε έναν κόσμο που κάθε άνθρωπος θα είναι και θα μπορεί να είναι πραγματικά ελεύθερος.
Συγγραφέας: Αθανασία Καραμπάτσου, Ψυχολόγος
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
