Έκανα πολλά χρόνια να αποδεχτώ αυτή την διπολική διαταραχή, να αποφασίσω να πάρω φαρμακευτική αγωγή και να κάνω ψυχοθεραπεία. Αρχικά δεν μπορούσα να το πιστέψω, ήταν κάτι που δεν το γνώριζα αλλά και κάτι που με στιγμάτιζε καίρια.
Βέβαια, η οικογένεια, οι φίλοι μου, καθώς και στην εργασία μου με στήριξαν πολύ, αλλά δεν έλειψαν και τα διάφορα ρατσιστικά σχόλια, που με έκαναν να αισθάνομαι μια ιδιαίτερη κατηγορία. Αυτός ήταν ένας λόγος να παλέψω πολύ, όχι πια αρνούμενος την ιδιαιτερότητά μου, αλλά να προσπαθήσω να αποκτήσω μεγαλύτερη σταθερότητα και λειτουργικότητα στη ζωή μου.
Δεν ήταν καθόλου εύκολο! Θα το παρομοίαζα με κάποιον που βρίσκεται ναυαγός σε τρικυμία και προσπαθεί να σωθεί.
Η φαρμακευτική αγωγή, μου έδινε και μου δίνει την απαραίτητη συναισθηματική σταθερότητα για να μπορέσω να δουλέψω ψυχοθεραπευτικά.
Ένας από τους θεραπευτές μου, πριν πολλά χρόνια μου έδωσε μια οδηγία: να μην κάνω την διαταραχή μου «σημαία»! Μου έδωσε μεγάλη άνεση αυτό, γιατί είχα συνδέσει όλη την ζωή μου, ό, τι μου συνέβαινε με τη διπολική διαταραχή. Όμως η αλήθεια είναι ότι είμαι και τόσα πολλά άλλα που σταδιακά άρχισα να τα βλέπω.
Διαβάστε σχετικά: Μυστικά, ντροπή και ψυχική υγεία: πώς συνδέονται;
Άρχισα να δουλεύω με τον εαυτό μου, με την οικογένειά μου, τις φιλικές μου σχέσεις και την εργασία μου. Κατάλαβα ότι το στίγμα προέρχεται περισσότερο από μέσα μου, από εμένα, παρά από το περιβάλλον. Και κατάλαβα ότι έκανα «σημαία» τη διπολική διαταραχή από φόβο και αδυναμία να παλέψω, να την κατανοήσω και να την εντάξω στην πραγματικότητά μου.
Πλέον πιστεύω πως η διπολική διαταραχή σε μένα είναι μια αναπηρία, όπως κάποιος άλλος έχει ένα κουτσό πόδι και δεν μπορεί να τρέξει, αλλά μπορεί να κάνει χίλια δυο άλλα πράγματα, όπως κι εγώ το ίδιο. Και ίσως αυτή η αναπηρία γίνει αφορμή για μια πιο ολοκληρωμένη, ευτυχισμένη και πλήρη ζωή.
Η ψυχοθεραπεία που κάνω μου έχει δώσει αυτογνωσία και τρόπους διαχείρισης όχι μόνο της διπολικής διαταραχής αλλά όλων των θεμάτων της ζωής μου.
Αυτό που επιδιώκω στο μέλλον είναι να έχω καλύτερες, πιο ποιοτικές σχέσεις, να γίνομαι καλύτερος στην εργασία μου και κυρίως, να έχω καλή επαφή με τον εαυτό μου και ειδικά με τα συναισθήματά μου.
Και τελικά νιώθω πια όχι ναυαγός σε τρικυμία αλλά σωσμένος και αποκαταστημένος!
Ν. Λ.
**Θέλετε να μοιραστείτε και εσείς τη δική σας κατάθεση ψυχής για την ψυχική ασθένεια και να καταπολεμήσετε το στίγμα; Στείλτε το άρθρο σας στο articles@psychologynow.gr!
