Διεγνώσθη για πρώτη φορά με κατάθλιψη σε ηλικία μόλις εννέα ετών. Στα 25 μου εξελίχθηκε σε διπολική διαταραχή και η πάθηση καθώς και η συμπεριφορά μου έχουν χειροτερέψει σημαντικά με την πάροδο των ετών.
Είχα φίλους και μερικές σύντομες σχέσεις αλλά εκτός από την οικογένειά μου, δεν είχα κάποια άλλη μακροχρόνια σχέση. Πάντα υπέθετα ότι κανείς δεν θα ήθελε να είναι με κάποιο πρόσωπο που συνεχώς παρουσιάζει απρόβλεπτες διακυμάνσεις διάθεσης.
Υπάρχει πάντα ένα ζήτημα στις σχέσεις αναφορικά με το πότε είναι η κατάλληλη στιγμή αναφέρουμε σε κάποιον ότι έχουμε μια ψυχική ασθένεια. Ποτέ δεν φαίνεται να υπάρχει μια καλή στιγμή, αλλά είναι αναπόφευκτο ότι σε κάποιο χρονικό διάστημα θα πρέπει να θίξουμε το συγκεκριμένο θέμα! Όταν γνώρισα τον σύντροφό μου, η επιλογή μου να του μιλήσω, έγινε χωρίς δεύτερη σκέψη, οδηγώντας σε ανέλπιστες συνέπειες.
Όταν γνωριστήκαμε, υπέφερα από ένα έντονο υπομανιακό επεισόδιο. Από τη μία πλευρά, αυτό με έκανε να νιώσω αυτοπεποίθηση να προχωρήσω και να βγω μαζί του, από την άλλη διέτρεχα τον κίνδυνο αποκορύφωσης του επεισοδίου και κατάρρευσης, κάτι που ακριβώς συνέβη στη δεύτερη συνάντησή μας.
Διαβάστε σχετικά: Διπολική Διαταραχή: Τι είναι;
Θυμάμαι πολύ λίγα από εκείνο το βράδυ, δεν θυμάμαι καν πώς ξεκίνησε. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι υπήρχαν πολλές φωνές και κραυγές, ότι τα πράγματα έγιναν μέχρι και βίαια, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ εναντίον ποιου ή για ποιο λόγο.
Έβλαψα τον εαυτό μου πολύ άσχημα κατά τη διάρκεια του επεισοδίου και είχα αυτοκτονικές τάσεις, τόσο έντονες ώστε ο σύντροφός μου χρειάστηκε να με αποτρέψει να πηδήξω σε ένα ποτάμι. Μετά από αυτό, καθίσαμε σε ένα παγκάκι και μου είπε: Δεν με νοιάζει τι συμβαίνει ή πόσο έντονα θέλεις να με απομακρύνεις, εγώ δεν πάω πουθενά.
Έχουν περάσει εννέα χρόνια από αυτό το περιστατικό, είμαστε πλέον παντρεμένοι και όντως δεν έχει πάει πουθενά. Αντ’ αυτού έχει μάθει ό,τι θα μπορούσε να μάθει για τη διπολική διαταραχή: τι είναι, πώς ανταποκρίνομαι στην ασθένειά μου, ποιοι είναι οι παράγοντες που την πυροδοτούν, ποια είναι τα σημάδια που δείχνουν ότι αρρωσταίνω, και τι χρειάζεται να κάνω για να βοηθήσω τον εαυτό μου να αισθανθεί καλά.
Είναι δύσκολο να εμπιστευθούμε την ασθένειά μας στα χέρια κάποιου άλλου, εναποθέτοντας την ελπίδα μας στο γεγονός ότι γνωρίζει τι είναι καλύτερο για εμάς, ειδικά όταν αρρωσταίνουμε και δεν έχουμε τη δύναμη να πολεμήσουμε. Αλλά η οικοδόμηση μιας ισχυρής σχέσης και το να επιτρέπω σε κάποιον κάποιον άλλο να μάχεται στο πλευρό μου, είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχω κάνει ποτέ.
Πηγή: mentalhealth.org.uk
Απόδοση-Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
